حسن بهشتی پور درباره توافق ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی در چارچوب ان پی تی و پادمان جامع اظهار کرد: در شرایطی که فشارهای آمریکا و اروپا علیه ایران رو به افزایش است، طرح خروج از ان پی تی نه تنها راه حل نیست، بلکه مسیری پرهزینه و مخاطره آمیز است که ایران را از حقوق مسلم خود محروم کرده و زمینه ساز اجماع جهانی جدیدی علیه کشور خواهد شد. به باور من، بهترین راهبرد برای ایران، باقی ماندن در چارچوب حقوقی بین المللی، بهره گیری از ظرفیت های آژانس برای اثبات صلح آمیز بودن فعالیت ها و اتکا به توان داخلی برای مقابله با فشارهاست.

به گزارش ایسنا، وی با تأکید بر اینکه سیاست خردمندانه در واکنش های احساسی خلاصه نمی شود، بلکه در انتخاب مسیری است که ضمن حفظ حقوق ایران، تهدیدها را کاهش داده و بستر دیپلماسی مؤثر را فراهم کند، افزود: یکی از آسیب های مزمن سیاست خارجی ایران، گرفتار شدن در نگاه های افراطی است؛ یا روس ستیزی مطلق یا روس گرایی افراطی. سیاستی منطقی و مؤثر آن است که اقدامات مثبت هر کشور پذیرفته شود و رفتارهای منفی آن با نقد صریح مواجه گردد، بی آنکه در چارچوب های جناحی اسیر شویم.

این کارشناس مسائل بین الملل تصریح کرد: انتقاد از برخی عملکردهای آژانس، به ویژه رفتارهایی که شائبه سیاسی کاری یا جاسوسی برخی بازرسان را تقویت کرده، حق مسلم ایران است. اما اشتباه راهبردی آنجاست که به جای تمرکز بر سیاست های ضدایرانی آمریکا، آژانس را به تنهایی مقصر اصلی معرفی کنیم. آژانس نهادی بین المللی است که طبق مقررات جهانی، تنها مرجع نظارت بر فعالیت های هسته ای صلح آمیز محسوب می شود.

بهشتی پور هشدار داد: توقف همکاری ایران با آژانس، دقیقاً همان چیزی است که واشنگتن و تل آویو سال ها به دنبال آن بوده اند؛ یعنی شکل گیری دوباره اجماع جهانی علیه تهران.

وی با اشاره به برخی دیدگاه ها مبنی بر خروج از ان پی تی در شرایط کنونی گفت: نخست اینکه تصمیم گیری درباره خروج از این معاهده در چارچوب سیاست های کلان نظام صورت می گیرد. دوم اینکه هر بار فشارهای آمریکا و اروپا افزایش می یابد، برخی صداها به ویژه در سطح سیاسی و پارلمانی بلند می شود که خروج از ان پی تی و توقف همکاری با آژانس را تنها راه مقابله می دانند. اما این دیدگاه ها بیشتر مبتنی بر خشم، بی اعتمادی و واکنش های احساسی و مقطعی هستند تا تحلیل های واقع بینانه. باید پرسید چنین اقدامی تا چه اندازه می تواند جایگاه ایران را در عرصه بین المللی ارتقا دهد و از مخاطرات سیاسی، امنیتی و حقوقی بکاهد؟

بهشتی پور ادامه داد: هرچند از نظر فنی و حقوقی، خروج از ان پی تی الزاماً به معنای تلاش برای ساخت سلاح هسته ای نیست، اما در عمل چنین پیامی به جهان منتقل خواهد شد. توقف نظارت های آژانس و خروج از چارچوب حقوقی موجود، شائبه حرکت ایران به سوی تولید سلاح هسته ای را تقویت می کند. این پیام، به ویژه در شرایطی که ایران همواره تأکید کرده به دنبال ساخت سلاح هسته ای نبوده و نیست، هزینه های سیاسی و امنیتی کشور را به شدت افزایش خواهد داد.

وی افزود: یکی از مهم ترین پیامدهای خروج از ان پی تی، از دست رفتن حمایت سیاسی کشورهایی چون روسیه و چین است. تجربه سال های پس از برجام نشان داد که این دو کشور، به دلیل پایبندی ایران به تعهداتش، بارها در شورای امنیت به سود ایران رأی دادند و حتی قطعنامه های آمریکا را وتو کردند. اما اگر ایران با خروج از ان پی تی این پیام را به جامعه جهانی بدهد که مسیر ساخت سلاح هسته ای را باز گذاشته، همین کشورها نیز به راحتی در کنار آمریکا و اروپا قرار خواهند گرفت. در چنین شرایطی، ایران در عرصه جهانی کاملاً تنها خواهد ماند.

او تأکید کرد: مدافعان خروج از ان پی تی نباید فراموش کنند که طبق اصلاحیه های سال های 2010 و 2022 این معاهده، کشوری که تهدیدکننده صلح و امنیت شناخته شود، حتی پس از خروج نیز موظف به اجرای تعهدات هسته ای خود خواهد بود. در مورد ایران، پیش تر شش قطعنامه الزام آور شورای امنیت صادر شده و در صورت خروج، قطعنامه های جدیدی نیز به سرعت تصویب خواهد شد. بنابراین، نه از منظر حقوقی و نه از نظر سیاسی، خروج از ان پی تی نمی تواند ایران را از فشارها رها کند.

این کارشناس مسائل بین الملل خاطرنشان کرد: شعار خروج از ان پی تی شاید برای برخی جذاب باشد و احساس قدرت و استقلال را القا کند، اما سیاست خارجی عرصه بروز احساسات نیست.

بهشتی پور در پایان گفت: نه روسیه و نه چین، حتی در صورت فعال شدن مکانیسم اسنپ بک یا وقوع جنگ، از ایران دفاع نظامی نخواهند کرد. همان طور که چین در بحران اوکراین، با وجود نزدیکی به روسیه، از حمایت نظامی جدی خودداری کرد. بنابراین، اتکای اصلی ایران باید بر توان داخلی و انسجام ملی باشد، نه بر توهم کمک خارجی.