حرف های اخیر عباس علی آبادی، وزیر نیرو طعنه ای سیاسی و نوعی خودزنی در خود داشت. عباس علی آبادی که در دولت ابراهیم رییسی وزیر صمت بود اخیرا گفته است در پایان آن دولت سدها خالی و صنایع خاموش بودند و به همین خاطر مایل به حضور در دولت پزشکیان نبود.

به گزارش خبرآنلاین، او این سخنان را در حالی به زبان آورد که خود بخشی از آن دولت بود و طبیعتا باید از دولت سیزدهم دفاع می کرد. اما این حرف را در برابر نمایندگانی زد که اغلب آن ها همسو با دولت سابق بودند و بسیاری از آن ها معتقدند که دولت سیزدهم با دستاوردهای بسیار زیادی به مسعود پزشکیان تحویل داده شده است؛ دستاوردسازی هایی که برخی آن را اسب زین شده ای خواندند که در اختیار مسعود پزشکیان قرار گرفت.

اما این سخنان علی آبادی چه معنایی دارد؟ در این باره با مصطفی هاشمی طبا فعال سیاسی و معاون رییس جمهور در دولت اصلاحات گفت و گو کرده است.

این فعال سیاسی اما می گوید که صحبت های وزیر نیرو را متوجه نمی شود همانطوری که وقتی در دولت سیزدهم وزیر صمت بود وعده داده بود پس از یک سال صدهزار خودرو برقی تولید شود اما همان یک دستگاه خودرو برقی هم که نشان داده بود برقی نبود!

او می گوید وزارت نیرو به جای آنکه برق مردم را قطع کند می توانست یک سیستم برای صرفه جویی طراحی کند اما این کار را نکرده و در این مدت بدترین شیوه را به کار گرفته است.

به اعتقاد هاشمی طبا، مشکلات ریشه در شلختگی مدیریتی دارند که از دوره احمدی نژاد آغاز شد.

او احمدی نژاد را مسبب اصلی تخریب ساختارهای مدیریتی، نابودی سازمان برنامه، به هم ریختگی نظام توزیع آب، و هدررفت صدها میلیارد دلار دانست.

مشروح گفتگوی مصطفی هاشمی طبا را در ادامه بخوانید؛

آقای هاشمی طبا! آقای عباس علی آبادی، وزیر نیرو، در مجلس اعلام کردند که در تابستان آخر دولت آقای رییسی، مخازن خالی و صنایع تعطیل بودند. با توجه به این که آقای علی آبادی وزیر دولت آقای رییسی بود و به دولت آقای پزشکیان آمد، این حرف او چه معنایی دارد؟

من معمولاً حرف های او را نمی فهمم. او در وقتی در دولت آقای رییسی از شهریور 1402 وزیر صمت بود. ایشان در زمان وزارت صمت یک اتومبیل برای آقای رییسی آوردند و گفتند این اتومبیل برقی است و تا آخر سال 100 هزار دستگاه از این اتومبیل تحویل می دهیم. اما حتی یک دستگاه هم تحویل ندادند. بنابراین، من اصلاً نمی توانم روی حرف های او حساب کنم.

او اخیرا هم از مردم خواست در مصرف برق صرفه جویی کنند. اما اینکه نمی شود فقط بگوید صرفه جویی کنیم. او وزیر نیرو است و مثلاً برای صرفه جویی باید طرحی بدهد. اگر می خواهند صرفه جویی شود باید بررسی کنند که مصرف کارخانجات و مردم چگونه است. یعنی سیستمی ارائه کند و بگوید بر اساس این سیستم، مثلا باید این قدر صرفه جویی کنید؛ اگر صرفه جویی کردید پاداش می گیرید یا اگر بیش از حد مصرف کردید جریمه می شوید. اما به جای آنکه روش ارائه کند می آید و مثلا می گوید کمتر نان بخورید. آخر به شما چه ربطی دارد که مردم کمتر نان می خورند یا بیشتر؟ شما باید بروید ببینید مشکل آب و برق کجاست، مصرف را تنظیم کنید و بررسی کنید که ماینرها چقدر مصرف می کنند. اما حرف های این چنینی می زنند. من اصلاً حرف هایشان را نمی فهمم. این حرف شان هم که گفته اند نمی خواستم وارد دولت شوم اما آمدم را هم مثل حرف های دیگرش نمی فهمم.

در یک سال گذشته طرفداران دولت سیزدهم سعی کردند برای آن دولت دستاوردسازی هایی انجام دهند؛ بسیاری از نمایندگان مجلس هم که آقای علی آبادی در برابر آنها صحبت می کرد از این طیف سیاسی هستند. آیا این موضوع دستاوردسازی های آن طیف سیاسی را زیر سوال نمی برد؟

خود آقای علی آبادی که وزیر صمت بود باید برای واحدهای صنعتی طرحی برای مدیریت مصرف برق می داد. چطور می شود که صنایع خاموش بودند؟ در حالی که این همه تبلیغ می کرد و می گفت صنایع جدیدی راه اندازی کرده ایم یا صنایع خوابیده را به کار انداختیم. من که می گویم اصلاً حرف های او را جدی نمی گیرم؛ مثل همان صدهزار اتومبیل برقی که گفتند تولید می کنیم. در حالی که همان یک دستگاه اتومبیل هم برقی نبود!

اما در مورد شرایطی که دولت کنونی بر سر کار آمد... در طول سال های گذشته شاهد یک نوع شلختگی مدیریتی در کشور بودیم. بخشی از آن ها به تحریم برمی گردد. اما مسبب بخش دیگر آن احمدی نژاد بود. چون در زمان آقای خاتمی همه چیز منظم و مرتب بود. احمدی نژاد که آمد همه چیز را به هم زد و شروع به ایجاد ناترازی مدیریتی در کشور کرد. این موضوع همین گونه ادامه پیدا کرد.

در زمان آقای روحانی، چون مدتی تحریم ها برطرف شده بود، تا حدودی وضع بهتر شد. آن موقع هم البته مدیریت خیلی منظم عمل نمی کرد و شلختگی ها وجود داشت. در زمان آقای رییسی هم همین طور بود. نمی دانم آقای پزشکیان چه طرحی برای مقابله با این شلختگی دارند. با این حال نمی توان گفت که تحویل و تحولات دولت خوب بوده اما یقیناً احمدی نژاد دولت خوبی تحویل گرفت، دولت خوبی را تحویل گرفت و تخریب کرد و همه چیز را منفجر کرد.

یعنی این خشت کج را احمدی نژاد گذاشت؟

بله، او اصلاً تخریب کرد. سازمان هایی مثل سازمان برنامه را تخریب و بقیه سازمان ها را تضعیف کرد. نظام توزیع آب در منطقه مرکزی کشور را نیز به هم زد. هر کاری که از دست یک نفر برای تخریب در یک کشور برمی آمد را انجام داد. در عرض چند سال 200-300 میلیارد دلار پول در بازار ریخت و همه آن ها خارج شد.

ناترازی های انرژی را هم از زمان احمدی نژاد می دانید؟

در این سال ها اصولاً مقداری نیروگاه ها ایجاد شده اما مقداری نیروگاه ها تضعیف و تخریب شده اند. یک سری نیروگاه های آبی ما متوقف شده یا نوسازی نشده اند. خیلی از نیروگاه های ما با 25 درصد بازدهی کار می کنند. اگر نوسازی می شدند، می توانستند تا 70 درصد راندمان داشته باشند. ما سالانه حدود 50-60 میلیارد دلار سوخت اضافی مصرف می کنیم. این ها به دلیل بی توجهی به مدیریت، بازسازی و نوسازی و توجه نداشتن به انرژی های خورشیدی بوده است.

در مورد آب هم به مصرف آب در کشاورزی و نوسازی آن بی توجهی شده است. دولت های مختلف هم هر کدام اقداماتی داشته اند. مثلاً آقای هاشمی در مورد آب، اقداماتی کردند. اما آقای احمدی نژاد هر کاری که قرار بود برای اصطلاح مصرف کمتر آب و مدرن سازی انجام شود را خواباند. بنابراین، یک سلسله اقدامات تخریبی در کشور انجام شده که به هیچ وجه نمی توانیم بگوییم مدیریت انجام شده است. بعد هم نسل به نسل ادامه پیدا کرد و کسی کار جدیدی انجام نداده است.

با توجه به اینکه می فرمایید شلختگی مدیریتی در کشور حاکم شده و اکنون دولت آقای پزشکیان بر سر کار است، برای بازگشت به مسیر درست چه اقداماتی باید انجام شود؟ چگونه می توان این وضعیت را اصلاح کرد و به ریل اصلی بازگرداند؟

باز هم سختی آن به مردم برمی گردد؛ یعنی مردم باید در این مورد عمل کنند. دولت باید سیستم های مختلف را طراحی کند و به مردم اعلام کند. مثلاً نظر خود من که البته خام است و باید کارشناسی شود این است که به جای اینکه برق کارخانه ها را هفته ای دو روز قطع کنند یا برق خانه ها را مدام قطع کنند و این همه خسارت وارد شود، به همه ابلاغ کنند که 20 درصد صرفه جویی کنید. کارخانجات متخصص دارند، آن ها باید ببیند چه کار می شود کرد مثلا ممکن است یک خط را بخوابانند. ممکن است بعضی نوآوری هایی داشته باشند.

اما الان بدترین شکل انتخاب شده و فورا برق را قطع می کنند. وقتی برق یک کارخانه دو روز قطع شود، کارگرهای آن چه کار باید بکنند؟ در حالی که می شد به کارخانه ها گفت خودتان صرفه جویی کنید. مهندسان برق دنبال حل مسائل می رفتند. اگر یک سیستم طراحی می شد، به جای اینکه در خانه ها 40-30 چراغ، پنج چراغ روشن می کردند یا به جای استفاده 24 ساعته از کولر آن را 16 ساعت روشن می کردند. بالاخره خود مردم فکری می کردند. اما متأسفانه هیچ سیستمی را طراحی نکردند و فقط گفتند قطع می کنیم. این ابلهانه ترین کاری است که یک آدم می تواند بکند. یعنی اینکه هیچ فکر و اندیشه ای در آن به اصطلاح مجموعه وزارت نیرو برای مقابله با این کار نیست. در حالی که آنجا کلی آدم های متفکر و دانا وجود دارد.

در یک سال گذشته عملکرد دولت پزشکیان در مور ناترازی ها چطور بوده؟

به نظر من دولت آقای پزشکیان باید اولویت هایش را مشخص کند. در دولت یک کارخانه افتتاح می شد و می گفتند این هدیه آقای رییسی به مردم است. یعنی چه که هدیه به مردم است؟ در حالی که اصلا این ها متعلق به خود مردم است. حالا آن هدیه کنار رفته و می گویند به دستور رییس جمهور فلان کارخانه افتتاح شد. این هم از آن لفظ های بیخود است که به کار می برند. مثلاً در حالی که الان کارخانه های فولاد با 30 درصد پایین تر از ظرفیت کار می کنند، کارخانه فولاد افتتاح کرده اند.

یا مثلا دنبال فرودگاه قم رفته اند، در حالی که الان فرودگاه امام خوابیده. پس معلوم است که در دولت اولویت وجود ندارد. دولت آقای پزشکیان باید اولویت های مملکت را که باعث تخریب مملکت است، تشخیص دهد و به آن ها برسد. خیلی چیزها هستند که اصلاً نباید به آن ها توجه کنند. اینکه چقدر مدرسه، ورزشگاه یا سالن تئاتر ساخته می شود دیگر به دولت ربطی ندارد. دولت باید خود را از این ها رها کند و برود دنبال اولویت های حساس مملکت. نباید روی چیزهای دیگری وقت بگذارد.