فرارو- اخیرا فیلم سینمایی صدای هند رجب (The Voice of Hind Rajab) در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. فیلمی درباره کودک فلسطینی که بعد از نمایش با تشویق 23 دقیقه ای تماشاگران همراه بود.

به گزارش فرارو، مخاطب اغلب با فیلم هایی رو به رو بوده که آنها را برای تماشا غم انگیز می دانست و کمتر اثری بوده که بیننده آن را غمگین برای شنیدن بداند. با این حال هند رجب ، اثری است که صدا در مرکز قرار دارد. صدای دختر بچه ای ترسیده و لرزان که لحظات کوتاهی به پایان عمرش مانده است.

این فیلم روایتگر تجربه هولناک دختر بچه فلسطینی به نام هند رجب است که در سال 2024 توسط نیروهای اسراییلی کشته شد. ماجرا از جایی آغاز می شود که خانواده او در بمباران هوایی غزه کشته می شود اما هند رجب جان سالم به در می برد و ساعت ها با داد و گریه از نیروهای امدادی تقاضای کمک می کند.

کاراکتر عمر ، اپراتور مرکز فوریت های امدادی زمانی که برای اولین بار صدای هند رجب را می شنود گریه هایش به طرز دردناکی واقعی اند و مخاطب را با خود همراه می کند. جایی که دختر بچه فریاد می زند: خانواده ام همشون مردند، من می ترسم. ناآرامی این کاراکتر به حدی است که دیگران مجبور می شوند او را آرام کنند. عمر متوجه می شود که فاصله آمبولانس با دختر بچه کمتر از 8 دقیقه است، دقایقی که به قیمت مرگ و زندگی هند رجب تمام می شود، با این حال هماهنگی ها و پروتکل ها مانع از حرکت آمبولانس می شود.

مهدی ، هماهنگ کننده صلیب سرخ به عمر می گوید، باید ابتدا مسیر امنی برای حرکت آمبولانس پیدا کنند. مسیری که باید با کمک صلیب سرخ و سازمان هماهنگی فعالیت های دولتی انتخاب شود. چرا که اگر آمبولانس بدون برنامه ریزی وارد منطقه شود، امکان کشته شدن افراد بیشتری نیز وجود دارد. قصه از جایی تلخ تر می شود که مخاطب می فهمد سازمان هماهنگی فعالیت های دولتی یک تشکیلات اسراییلی است و برای نجات یک بچه باید با ارگانی هماهنگ شود که خودش عامل این بمباران بوده است.

در فیلم صدای هند رجب ، احساسات با صدایی بلند و بی پرده نمایش داده می شود. کارکنان امداد برای دختربچه ای که در آن سوی خط برای کمک التماس می کند، اشک می ریزند و با خشم برای پیدا کردن راه نجات با یکدیگر مجادله می کنند. با این وجود، هیچ کدام از احساسات کاراکترها توان برابری با تاثیر ویران کننده همان صدای ضبط شده ندارند. به همین دلیل ممکن است مخاطب درام فیلم را بهانه ای برای اهمیت جلوه دادن صدای هند رجب تلقی کند.

بن هنیه ، کارگردان فیلم با استفاده از همین مکالمه ضبط شده، تلاش نیروهای امدادی برای نجات هند رجب را بازسازی می کند، جایی که بازیگران در نقش امدادگران به صدای این دختربچه واکنش نشان می دهند و احساسات خود را بروز می دهند. این فیلم در تلاش برای یافتن راهی برای مواجهه با واقعیت های دنیای امروز است. جهانی که گروهی برای کسب قدرت در غرب و شرق، ارزشی برای جان انسان ها قائل نیستند و همه چیز را نابود می کنند تا برتری خود را نشان دهند. از آنجا که هند رجب فقط از طریق عکس های آرشیوی دیده می شود، فیلم به خوبی حس ناامیدی و ناتوانی داوطلبان را از دور بودن نسبتا به او را با تماشاگر به اشتراک می گذارد، حسی که مخاطب نیز قادر به درک آن است. فیلمبرداری و قاب بندی از همان ابتدا، حس خفگی و دردناک بودن قصه را به بیننده منتقل می کند و هر چه داستان جلوتر می رود این حس به اوج می رسد.

صدای هند رجب ، مخاطب را با این سوال رو به رو می کند که نیروهای امدادی چه مشکلاتی برای نجات این دختر بچه داشتند. در عین حال با استفاده از این فایل صوتی و نمایش زندگی هند رجب در دقایق پایانی عمرش، سرنوشت کودکانی را نشان می دهد که در جریان جنگ غزه کشته شده اند. در نهایت صدای هند رجب ، فیلمی درباره رقابت مرگ و زندگی است و مخاطب از همان ابتدا این حقیقت تلخ را می داند که مرگ برنده این میدان خواهد بود.