نگار صالحی نوشت: مدرسه جای درس خواندن است، محلی برای یادگیری، برای بالا بردن مهارت در زمینه های بی شمار. اما همین مدرسه مکانی برای نشان دادن طبقه اجتماعی، سطح مالی و پز اقتصادی شده است!

وقتی از بزرگراه های شمال تهران می گذری و به برج های آسمان خراش و ویلاهای مجلل می رسی، شاید فکر کنی وارد یک منطقه مسکونی لوکس شده ای. اما کافی است دور و بر را هم نگاه کنی! لاکچری ترین مدارس کشور هم این جا هستند. مدارسی که شهریه سالانه شان معادل قیمت یک خودرو متوسط است و گاه حتی بیشتر.

مدرسه های شمال تهران امکاناتی دارند که برای مدارس عادی رویایی است: زمین های ورزشی چندمنظوره، آزمایشگاه های مجهز، کلاس های رباتیک، کتابخانه های دیجیتال و مربیان خصوصی برای تقویت مهارت های دانش آموزان. اما وقتی پای شهریه ها به میان می آید، همه چیز جنبه اقتصادی پیدا می کند: شهریه ای که یک خانواده متوسط با یک خودرو می توانست سال ها پس انداز کند، حالا باید برای یکسال تحصیلی پرداخت شود.

اما سوال اصلی اینجاست: آیا این سرمایه گذاری صرفاً برای آموزش بهتر فرزندان است، یا نمادی از فاصله طبقاتی و نمایش ثروت؟ روان شناسان و کارشناسان آموزشی هشدار می دهند که فشار روانی ناشی از چنین محیط هایی، گاه برای دانش آموزان آسیب زا است. کودکانی که از سنین پایین در این فضای اقتصادی و اجتماعی قرار می گیرند، ممکن است دچار اعتماد به نفس کاذب شده و همدلی خود را از دست بدهند.

بسیاری از والدین از این مدارس به عنوان فرصتی برای تضمین آینده فرزندانشان یاد می کنند. آنها معتقدند امکانات و شبکه اجتماعی که این مدارس ارائه می دهند، می تواند مسیر موفقیت را هموار کند.

اما همین نکته انتقادات بسیاری را برانگیخته است؛ چرا که دسترسی به آموزش با کیفیت، به جای همه، محدود به قشر ثروتمند شده است و شکاف آموزشی در کشور را عمیق تر می کند. در حدی که آمار قبول شدگان کنکور امسال، زخمی بر دل کسانی که مدارس دولتی را انتخاب می کنند یا چاره ای جز انتخاب ندارد زد!

مدرسه های لاکچری شمال تهران، تصویری از دو دنیای موازی در آموزش ارائه می دهند: دنیایی که در آن برخی کودکان با شهریه های نجومی بهترین امکانات را دارند و دنیایی که اکثر دانش آموزان برای دریافت آموزش معمولی و معقول، با مشکلات مالی و کمبود امکانات دست و پنجه نرم می کنند.

منبع: چندثانیه