فرارو-رویا پاک سرشت؛ آسمان روابط آمریکا و ونزوئلا ابری است. این جمله نه یک اعلان هواشناسی، بلکه یک جمله خبری در حوزه سیاست خارجی است. ابری بودن آسمان روابط ایالات متحده و ونزوئلا موضوعی جدید نیست اما در هفته های اخیر، آمریکا چندین کشتی و هواپیما به منطقه اعزام کرده و بر اساس گفته دونالد ترامپ، رییس جمهور ایالات متحده، حداقل 10 فروند جنگنده F-35 دیگر نیز به پورتوریکو اعظام شده است. برای مشخص تر شدن وخامت اوضاع شاید بد نباشد این را نیز اضافه کرد در این منطقه، از مدتی پیش، چندین کشتی مجهز به موشک های کروز تاماهاوک نیز مستقر شده اند که این مجموعه شامل یک زیردریایی نیز می شود.

از همان روزهای نخست ریاست جمهوری دونالد ترامپ، قابل پیش بینی بود که مادورو و ترامپ خیلی زود با یکدیگر درگیر خواهند شد. دولت ترامپ در روزهای ابتدایی سال 2025 گروه Tren de Aragua و تعدادی دیگر از گروههای ونزوئلایی را به عنوان "سازمان های تروریستی" معرفی کرد. کاخ سفید مادورو را نیز علنا به عنوان تروریست مواد مخدر معرفی و 50 میلیون دلار جایزه برای دستگیری او جایزه تعیین کرد.

ایالات متحده مدعی است که در حال تشدید مبارزه خود علیه کارتل های مواد مخدر آمریکای لاتین است. واشنگتن چندین کشتی جنگی نیروی دریایی را به همراه بیش از 2000 تفنگدار دریایی در آب های جنوبی کاراییب مستقر کرده است. طبق گزارش ها، یک رزم ناو موشک انداز هدایت شونده به نام یو اس اس ایری و یک زیردریایی تهاجمی سریع هسته ای به نام یو اس اس نیوپورت نیوز نیز قرار است به زودی به منطقه برسند.

این اقدامات در حالی صورت می گیرد که دولت ترامپ فشار بر نیکولاس مادورو، رییس جمهور ونزوئلا، را افزایش داده است و مادورو اکنون ایالات متحده را به توطئه برای برکناری خود از قدرت متهم کرده است.دونالد ترامپ معتقد است مادورو، رییس کارتل ونزوئلایی سانز است. شاید به همین دلیل هم باشد که وقتی از کارولین لیویت، سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید، در مورد احتمال اقدام نظامی مستقیم در ونزوئلا سوال شد، گفت : رییس جمهور ترامپ بسیار واضح و منسجم رفتار کرده و آماده است از هر عنصر قدرت آمریکا برای جلوگیری از ورود مواد مخدر به کشورمان و مجازات مسئولان آن استفاده کند.

برخی تحلیلگران، این جملات را به عنوان تهدید نظامی علیه مادورو تلقی کردند. اما آمریکای لاتین با مداخلات نظامی و تغییر رژیم های آمریکا غریبه نیست. واشنگتن از عملیات نظامی پنهان و آشکار در منطقه، از شیلی تا برزیل و از گواتمالا تا گرنادا، حمایت مالی کرده است. حمایت هایی که منجر به تغییر رژیم ها در نیمه دوم قرن بیستم شد. برهمین اساس است که حضور یک زیردریایی نظامی و رزم ناو موشک انداز هدایت شونده آمریکایی در نزدیکی آب های سرزمینی این کشور، رهبر ونزوئلا را عصبی کرده است.. مادورو از مردان و زنان هم میهن خود خواسته است تا به شبه نظامیان ملی گرا بپیوندند و اعلام کرده : هیچ امپراتوری به خاک مقدس ونزوئلا دست نخواهد زد . همزمان با افزایش تنش ها، نیروی دریایی ونزوئلا نیز، کشتی های جنگی و پهپادها را برای گشت زنی در خط ساحلی مستقر کرده است. در چنین وضعیتی یک سوال مهم این است که شرایط فعلی تا چه زمانی ادامه خواهد داشت و بالاخره نقشه ترامپ برای ونزوئلا چیست؟

حجم بالای افزایش نیروهای نظامی آمریکا در منطقه به سرعت منجر به گمانه زنی هایی در مورد تلاش ترامپ برای برکناری مادورو، از طریق اقدام نظامی شده است. دولت ترامپ اطلاعات کمی در مورد اهداف خود ارائه داده است. با همه این ها، اکثر تحلیلگران موافقند که ایالات متحده در حال آماده شدن برای حمله به ونزوئلا نیست. تقویت نیروی دریایی به احتمال زیاد تلاشی برای وادار کردن دولت های آمریکای لاتین به اقدامات شدیدتر علیه قاچاقچیان مواد مخدر است.

سرکوب کارتل های مواد مخدر فراملی، به یکی از محورهای اصلی دومین دوره ریاست جمهوری ترامپ تبدیل شده است. او اندکی پس از بازگشت به قدرت در ژانویه، با صدور فرمانی اجرایی، رسماً هشت مورد از این کارتل ها را سازمان های تروریستی خارجی اعلام کرد. بین این کارتل ها، نام کشورهای مکزیک و ونزوئلا نیز به چشم می خورد.

کاخ سفید در بیانیه ای در همان دوره اعلام کرد: کارتل ها در سراسر نیمکره غربی درگیر خشونت و ترور بوده اند و این وضعیت نه تنها کشورهای دارای اهمیت قابل توجه برای منافع ملی ما را بی ثبات کرده، بلکه ایالات متحده را نیز با مواد مخدر مرگبار، جنایتکاران خشن و باندهای شرور محاصره کرده است.

مدت زمانی اندک بعد از این بیانیه، ترامپ یک دستورالعمل محرمانه امضا کرد که به پنتاگون دستور می داد از نیروی نظامی علیه این کارتل ها استفاده کند. مارکو روبیو، وزیر امور خارجه ایالات متحده، رسماً از این دستورالعمل دفاع کرده است. او در این باره گفت که این دستورالعمل به ایالات متحده اجازه می دهد در صورت وجود فرصت، از سایر عناصر قدرت آمریکا، سازمان های اطلاعاتی، وزارت دفاع و هر چیز دیگری... برای هدف قرار دادن این گروه ها استفاده کند. اما به فرضیه اولیه برگردیم که چرا هنوز احتمال درگیری بالا نیست. چندین مسئله حقوقی مرتبط با اقدام نظامی مستقیم ایالات متحده در آمریکای لاتین وجود دارد که احتمال وقوع چنین حمله ای را کاهش می دهد. این اقدام، حاکمیت کشورهای منطقه را نقض می کند، در حالی که انجام حملات بدون تأیید کنگره یا دستور سازمان ملل، خطر نقض ممنوعیت های داخلی را به همراه دارد. اما در امان کامل بودن ونزوئلا چیزی نیست که بتوان به راحتی تضمین کرد چون تجربه نشان داده ترامپ قابل پیش بینی نیست.

معمولا وقتی شرایط خطرناکی بین دو کشور دیده می شود، یکی از روشهای گمانه زنی درباره آینده، تورق خاطرات گذشته است. نگاهی به تاریخ روابط ایالات متحده و ونزوئلا نشان می دهد پیش از این نیز شرایط تحریک آمیز دیگری در منطقه رخ داده است.

در دسامبر 1989، دولت جورج اچ دبلیو بوش بیش از 20 هزار سرباز آمریکایی را برای حمله به پاناما و دستگیری رهبر قدرتمند آن، مانوئل نوریگا، که در ایالات متحده به اتهام قاچاق مواد مخدر تحت پیگرد قانونی قرار گرفته بود، اعزام کرد. نوریگا در سال 1992 محکوم شد و در سال 2017 در شهر پاناما درگذشت.

درست است که بر اساس نظر تحلیلگران نظامی، تعداد نیروهای آمریکایی که اکنون در کاراییب مستقر شده اند برای انجام حمله زمینی به ونزوئلا بسیار کم است اما فرماندهان عملیات ویژه می گویند که کماندوها می توانند حملات هدفمند یا ماموریت های دستگیری یا کشتن اشخاص خاص را از طریق همین کشتی های نیروی دریایی و حمله سریع انجام دهند.

دولت مادورو احتمالا با هدف پیشگیری از چنین حمله ای، تهدید کرده که به هر نوع حمله مسلحانه در ونزوئلا با یورش حداکثری پاسخ خواهد داد.پس از پرواز جنگنده های ونزوئلا بر فراز آسمان ونزوئلا در روز پنجشنبه، دولت ترامپ نیز تهدید ضمنی مبنی بر احتمال حمله را صادر کرده است. پنتاگون در بیانیه ای اعلام کرد: به کارتل اداره کننده ونزوئلا اکیداً توصیه می شود که هیچ تلاش بیشتری برای ایجاد مانع، یا مداخله در عملیات مبارزه با مواد مخدر و تروریسم که توسط ارتش آمریکا انجام می شود، انجام ندهد.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد صرف تهدید مداخله نظامی آمریکا، موضع برخی از کشورهای منطقه را در قبال گروه های جنایتکار را سخت تر می کند.برای مثال رییس جمهور مکزیک، گفته است که دولت او با ایالات متحده برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر همکاری خواهد کرد. وضعیت برای کلمبیا پیچیده تر است.

مادورو اخیراً متعهد شده است که 15000 سرباز ونزوئلایی را به مرز با کلمبیا اعزام کند و از کلمبیا به خاطر اعزام 25000 پرسنل نظامی به مرز برای مقابله با باندهای تروریستی مواد مخدر تشکر کرده است. مرز کلمبیا و ونزوئلا نفوذپذیر است و مدت هاست که نقطه ترانزیت کلیدی برای قاچاقچیان مواد مخدر و قاچاقچیان محسوب می شود.

در جنوب، در پاراگوئه، حمایت رسمی از سیاست های ضد کارتل ترامپ را اعلام کرده است و رهبر السالوادور نیز، همیشه به عنوان یک متحد مورد اعتماد ایالات متحده در مبارزه با کارتل های مواد مخدر شناخته می شود. در چنین شرایطی اگر فشار فزاینده و متمرکز آمریکا موفقیت آمیز باشد، ممکن است فقط به کمی زمان نیاز باشد تا همه کشورهای آمریکای لاتین با جنگ ترامپ علیه کارتل های مواد مخدر منطقه بپیوندند.