نحوه و زمان غذا خوردن ما با افزایش سن تغییر می کند، اما اینکه این موضوع چه تأثیری بر سلامت ما دارد، به خوبی درک نشده است. با این حال، تحقیقات جدید نشان داده است که در میانسالی و پس از آن، خوردن یک وعده غذایی خاص در اواخر روز با خطر بالاتر مرگ زودرس مرتبط است.

به گزارش ایسنا به نقل از نیواطلس، به لطف یکی از موفق ترین کمپین های بازاریابی قرن بیست و یکم و همچنین تغییر نیروی کار پس از جنگ، نسل ها با شنیدن این جمله بزرگ شده اند که صبحانه مهم ترین وعده غذایی روز است و در حالی که داده های مربوط به این موضوع هنوز قطعی نیست، بسیاری از تحقیقات تاکنون بر روی کودکان یا بزرگسالان جوان تر متمرکز بوده اند.

در یک مطالعه جدید، محققان دانشگاه ماساچوست جنرال بریگام توجه خود را به بزرگسالان مسن در سنین میانسالی و پس از آن معطوف کردند تا بهتر درک کنند که آیا برنامه های غذایی با مشکلات سلامتی مرتبط با سن مرتبط هستند یا خیر. این گروه جمعیتی تا حد زیادی در بررسی های مربوط به علم تغذیه، نادیده گرفته شده اند.

دکتر حسن دشتی، نویسنده اصلی این مقاله و متخصص تغذیه و زیست شناس در بیمارستان عمومی ماساچوست، می گوید: تاکنون، ما درک محدودی در مورد چگونگی تغییر زمان بندی وعده های غذایی در سنین بالاتر و ارتباط این تغییر با سلامت کلی و طول عمر داشتیم.

محققان داده ها از جمله سوابق خونی، 2945 بزرگسال ساکن در جامعه در سنین 42 تا 94 سال را بررسی کردند که هر کدام تا پنج ارزیابی در مورد زمان بندی وعده های غذایی و سلامت بین سال های 1983 تا 2017 داشتند. این ارزیابی ها اطلاعات دقیقی در مورد هر فرد، از جمله وضعیت سلامت، رفتارهای سبک زندگی، وزن، کیفیت خواب و زمان صرف شده برای تهیه وعده های غذایی جمع آوری کرد.

آنچه آن ها دریافتند این بود که به دلایل زیادی از ناتوانی جسمی گرفته تا بهداشت دهان و دندان، بزرگسالان مسن تر عموما دیرتر صبحانه می خوردند، در طول روز دیرتر غذا می خوردند و در کل، زمان کمتری برای غذا خوردن صرف می کنند.

محققان خاطرنشان کردند: دیر صبحانه خوردن با بیماری های جسمی و روانی بیشتر، بیماری های چندگانه و افزایش خطر مرگ و میر مرتبط است. این یافته ها نشان می دهد که تغییر در زمان وعده های غذایی ممکن است منعکس کننده فرآیندهای اساسی سلامت و پیری در افراد مسن تر باشد.

محققان از طریق مدل سازی پیچیده ای که در مقاله نیچر به تفصیل شرح داده شده است، دریافتند که دیر خوردن صبحانه با افزایش خطر مرگ در طول ارزیابی های مرتبط بوده است. افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد ویژگی های مرتبط با شب بیداری بودند، تمایل به خوردن وعده های غذایی در زمان های دیرتر نیز داشتند و از نظر آماری، هیچ مشکل سلامتی قابل توجهی با تغییرات در زمان صرف ناهار و شام مرتبط نبود.

این یافته ها ارتباطی بین صرف دیرهنگام صبحانه و افزایش خطر مرگ برقرار می کنند که می تواند به عنوان یک نشانگر سلامت در بزرگسالان مسن برای مداخله و درمان زودهنگام عمل کند.

دشتی می گوید: تحقیقات ما نشان می دهد که تغییرات در زمان غذا خوردن سالمندان، به ویژه زمان صرف صبحانه می تواند به عنوان یک نشانگر قابل کنترل آسان از وضعیت کلی سلامت آن ها باشد. بیماران و پزشکان می توانند از تغییرات در برنامه غذایی به عنوان یک علامت هشدار اولیه برای بررسی مشکلات اساسی سلامت جسمی و روانی استفاده کنند.

او افزود: همچنین، تشویق سالمندان به داشتن برنامه های غذایی منظم می تواند بخشی از استراتژی های گسترده تر برای ارتقای پیری سالم و طول عمر باشد.

مانند هر مطالعه ای از این نوع، محدودیت های زیادی وجود دارد. محققان به تنوع روزانه، حذف وعده های غذایی یا میان وعده ها در طول روز نگاه نکردند و همچنین بر آنچه در طول صبحانه، ناهار و شام مصرف می شد، تمرکز نکردند. در حالی که مدل های این مطالعه چندین عامل مخدوش کننده به عنوان مثال سیگار کشیدن را در نظر گرفته بودند، نشانگرهای دیگری مانند فعالیت بدنی را در نظر نگرفتند و بسیاری از داده های مربوط به زمان صرف غذا به گزارش های شخصی متکی بودند که باعدم دقت های خاص خود همراه است.