فرارو- جنگ 12 روزه اسراییل و ایران یک بعد امنیتی پررنگ و موثر داشت. بعدی که با گذشت حدود 3 ماه از روز آغاز جنگ، همچنان نامشخص و دارای ابهام است.

به گزارش فرارو، پررنگ بودن بعد امنیتی این جنگ، بیشتر با ترورهای هدفمند اسراییل، شناسایی نقاط ضعف تاسیسات هسته ای زیرزمینی فردو و حمله 26 خرداد به محل حضور سران سه قوه و فرماندهان ارشد نظامی و امنیتی مورد توجه قرار می گیرد. در یک لایه دیگر، ایجاد شبکه ماموران تحت هدایت موساد برای وارد کردن ضربه از درون و احتمالات مربوط به آن نیز وجود دارد. طی روزهای گذشته چند روایت رسانه ای درباره این ابعاد منتشر شده است.

روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی راجع به روز حمله اسراییل به منطقه ای در غرب تهران (26 خرداد)، موضوع استفاده محافظان، همراهان و رانندگان سران کشور از تلفن همراه و بی احتیاطی در رعایت پروتکل های امنیتی را مطرح کرد. این رسانه آمریکایی مدعی شد که اسراییل با استفاده از موبایل همراهان سران کشور، محل جلسه را بمباران کرده است. در بخشی از گزارش آمده: نشستی که برگزار شد، به حدی محرمانه بود که جز حاضران، یعنی شمار اندکی از عالی ترین مقامات دولتی و فرماندهان نظامی ایران، هیچ کس از زمان و مکان آن خبر نداشت. شانزدهم ژوئن، چهارمین روز جنگ ایران و اسراییل، شورای عالی امنیت ملی ایران در پناهگاهی صد فوت زیر دامنه کوهی در غرب تهران گرد هم آمد. در این نشست، مسعود پزشکیان رییس جمهور، رؤسای قوه قضاییه و وزارت اطلاعات و فرماندهان ارشد نظامی حضور داشتند. آنان با خودروهای جداگانه وارد شدند و هیچ یک تلفن همراه به همراه نداشتند، زیرا می دانستند که دستگاه اطلاعاتی اسراییل قادر به ردیابی آنان است.

با وجود همه این تدابیر، اندکی پس از آغاز جلسه، جنگنده های اسراییلی شش بمب بر فراز پناهگاه فرو ریختند و دو ورودی و خروجی آن را هدف گرفتند. به شکلی شگفت انگیز، هیچ یک از مقامات درون پناهگاه جان نباختند. اما زمانی که از زیرزمین خارج شدند، با پیکر چند تن از محافظان خویش که در اثر انفجار کشته شده بودند، مواجه شدند.

این گزارش طولانی به ابعاد دیگر این موضوع نیز پرداخته و مدعی گفتگو با چند مقام امنیتی ایرانی و اسراییلی است. اما استفاده از تلفن همراه را محور قرار می دهد. واکنشی رسمی از سوی مقامات و دستگاه های مسئول در ایران نسبت به این ادعا نشان داده نشد. البته ادعای نیویورک تایمز ابعاد جدیدی را باز می کند. از جمله این که اگر طرح اسراییل ترور همزمان سران کشور بود، این هدف با هک و ردگیری تلفن یک یا چند محافظ محقق نمی شد. ضمن این که در تمام گزارش ها به این موضوع اشاره شده است که در جریان بمباران روز 26 خرداد، اسراییل ورودی و خروجی محل جلسه را هدف قرار داد. این موضوع نشان دهنده شناخت منطقه مورد حمله از سوی دشمن است. چندی پیش فارس و نورنیوز از بررسی احتمال نقش آفرینی عامل انسانی در این حمله خبر داده بودند.

دو موضوع جاسوسی و نفوذ همچنان پس از این جنگ مورد توجه هستند. اخیراً مجتبی زارعی، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس طی یک سخنرانی در مشهد گفت: طبق گزارش های رسمی وزارت اطلاعات و سپاه، سهم نفوذ با عامل انسانی در کشور در طول جنگ تحمیلی 12 روزه اخیر کمتر از یک درصد بوده است و القای وجود جاسوسان گسترده، بخشی از عملیات روانی دشمن و بخشی از خود جنگ و حمله شناختی بود.

عبدالله گنجی، فعال رسانه ای اصولگرا نیز چندی پیش در توییتر نوشت: جمع آوری اطلاعات برای عملیات توسط دشمن صهیونی حداقل 6 روش دارد(وسایل ارتباطی، هک، پهپاد شناسایی، اسکن ماهواره ای..و البته نفوذ انسانی،تجزیه و تحلیل هوش مصنوعی) اما صهیونیست ها و پیاده نظام، اصرار دارند صرفا روش سنتی نیروی انسانی به ادراک تبدیل شود. چرا؟ دو اتفاق بیفتد:

1- به جان هم بیفتیم، به همه مشکوک شویم، تحقیر شویم و اختلافات داخلی.

2- سراغ کشف و فهم روش های فناوری نرویم و متوجه چگونگی آن نشویم.

پس از طرح موضوع نفوذ انسانی، روزنامه هم میهن هم در گزارشی به این موضوع توجه نشان داد. در شماره 23 تیر 1404 این روزنامه، سیدعلی حسینی کارشناس ارشد اطلاعات و امنیت درباره روش های مورد استفاده اسراییل در حمله به محل جلسه سران گفت: واضح است که رژیم صهیونیستی و سرویس موساد از یک عامل در این عملیات استفاده نکردند اما قطعاً از عامل انسانی استفاده کردند. همه سرویس ها با تمام پیشرفت های تکنولوژیک، هنوز می گویند عامل انسانی هیچ جایگزینی ندارد. اما به غیر از عامل انسانی، آن ها از ابزارهای فناورانه به خصوص تکنولوژی دیجیتال هم استفاده کردند و این اقدامات را انجام دادند. او در ادامه این گفتگو، از دریچه نگاه آسیب شناسانه به این موضوع پرداخت که ناگواری شرایط در ایران، زمینه را برای سوءاستفاده اسراییل و شبکه سازی داخل کشور فراهم کرد.

موضوع همکاری عوامل سازمان رجوی با موساد برای انجام اقدامات تروریستی و امنیتی در جریان جنگ 12 روزه نیز اخیراً مورد توجه قرار گرفته است. در جلسه سی وششم اعضای سازمان منافقین (21 مرداد) این موضوع در دادگاه مطرح و به روایت تسنیم اسنادی در این باره ارائه شد. اسنادی که می گویند منافقین با جمع آوری اطلاعات حساس از مراکز درمانی، از جمله بیمارستان فارابی کرمانشاه، این داده ها را در اختیار موساد قرار دادند و رژیم صهیونیستی نیز بر پایه همین اطلاعات حملات خود را انجام داد.

در همین راستا، ابوالفضل ابوترابی، نماینده مجلس در گفتگویی با همین خبرگزاری اظهار داشت: اسناد و اطلاعات موجود نشان می دهد منافقین در جریان جنگ 12 روزه، با استفاده از شیوه تخلیه تلفنی و کمک عناصر نفوذی خود، اطلاعات دقیق برخی مراکز و تمامی بیمارستان هایی را که هدف حمله رژیم صهیونیستی قرار گرفتند، جمع آوری کرده و به موساد منتقل کردند. این اطلاعات مبنای عملیات های رژیم صهیونیستی بود. این گروهک حتی اطلاعات برخی دانشمندان هسته ای را که در جریان همین جنگ توسط رژیم غاصب صهیونیستی ترور شدند، در اختیار موساد قرار داد. در جلسه اخیر دادگاه، دختر شهید دانشمند فریدون عباسی نیز به نقش منافقین در شهادت پدرش اشاره کرد.

پس از آن بود که یک رسانه اسراییلی نیز به این موضوع اشاره کرد. روزنامه تایمز اسراییل به نقل از مقامات آمریکایی نوشت: اعضای این سازمان تروریستی به رصد محل سکونت و جابه جایی دانشمندان هسته ای ایران قبل از انتقال این اطلاعات به موساد کمک می کردند. سازمان مجاهدین خلق که فاقد پایگاه مردمی در داخل ایران است، توسط اسراییل به عنوان یک نیروی نیابتی میدانی برای انجام عملیات خرابکارانه و امنیتی در داخل ایران مورد استفاده قرار می گیرد.

روز 12 شهریور انصاف نیوز مصاحبه ای با یکی از مدیران سابق وزارت اطلاعات و کارشناس حوزه نفاق منتشر کرد که به تحلیل این موضوع پرداخته بود: در جنگ 12 روزه سازمان مجاهدین خلق نیز فعال بود. بخشی از افرادی که در ابتدای جنگ عملیات می کردند و پدافندها را زدند متعلق به این سازمان بودند. آنها از مرزها زمینی و احتمالا از غرب کشور وارد شدند. آمریکا و اسراییل به سازمان فضا دادند تا در جنگ 12 روزه فعال باشد. آنها به اعضای سازمان فضا دادند تا از آلبانی بیرون بیایند و به مرزهای ایران برسند و احتمالا با توجه به شرایط ژئوپولیتیک اقلیم و وضعیت مرزها از مرز کردستان وارد شده اند.

او ادامه داد: اعضای سازمان در ایران استقرار ندارند و برای انجام عملیات ها در مدت های کوتاه (کمتر از 10 روز) امکان دارد وارد کشور شوند و برگردند اما امکان اینکه زمان حضورشان در ایران را بیشتر از این کنند ندارند.