فرارو- شناخت و اصلاح رفتارهایی مانند خودمحوری، اجتناب از تصمیمات دشوار و منفی گرایی، نخستین گام برای تبدیل شدن به رهبری موفق و الهام بخش است.

به نقل از فوربز، مدیران موفق ترکیبی از مهارت ها و توانایی ها را به کار می گیرند تا بتوانند امید ایجاد کنند، اعتماد بسازند و افراد را به اقدام و همکاری تشویق کنند. این توانایی ها نه تنها بر عملکرد سازمان تأثیر می گذارند، بلکه در حفظ کارکنان نیز نقش کلیدی دارند؛ طبق یک بررسی، 80 درصد کارکنان بیان کرده اند که به دلیل اعتماد به مدیر خود حاضرند در شغل خود باقی بمانند. بخش مهمی از توانایی رهبری، حضور اجرایی یا Executive Presence است.

سرنا پالمر، مربی توسعه مدیریت و اجرایی، معتقد است: اگر بخواهیم همه چیز را خلاصه کنیم، دو اصل بنیادین مدیریت موفق و مؤثر، اصالت قوی و غیرقابل تردید و ایجاد اعتماد است. اما برخی رفتارها و عادات رایج می توانند این اصول را تضعیف کنند. شناسایی این عادات، اولین گام برای اصلاح آنهاست.

برخی مدیران، به ویژه تازه کارها و افرادی که احساس ناامنی دارند، در انتقال از نقش فردی به نقش مدیریت و مسئولیت عملکرد تیم مشکل دارند. امیلی والتون، کارشناس و مربی مدریت، می گوید این مسئله ممکن است به شکل های مختلفی ظاهر شود، از جمله برجسته کردن اهمیت خود در یک موقعیت، نظارت بیش از حد و عدم دادن اعتبار به دیگران برای موفقیت تیم.

والتون توضیح می دهد: گاهی افراد این رفتارها را به دلیل احساس ناامنی در نقش خود انجام می دهند. وقتی وارد مدیریت می شوید، باید به جای من، به ما فکر کنید. این کار شبکه ارتباطی شما را تقویت می کند و اعتماد تیم را به شما افزایش می دهد؛ اینکه شما از آنها حمایت می کنید و صادق و اصیل هستید.

گرواویتا (gravitas) مهم ترین عامل در مدیریت است که شامل اعتماد به نفس، حفظ آرامش تحت فشار و گفتن حقیقت حتی در شرایط دشوار می شود. یکی از سریع ترین راه های از بین بردن اعتماد تیم، تلاش بیش از حد برای راضی نگه داشتن همه است، به ویژه در تصمیمات سخت و دفاع از تیم. این رفتار باعث سردرگمی همکاران و کاهش قابل اعتماد بودن مدیر می شود.

پالمر این رفتار را با عبارتی به نام پیام رسان را نکش توضیح می دهد؛ یعنی وقتی تصمیم دشوار گرفته می شود یا خبر بدی مطرح می شود، مدیر مسئولیت آن را به دیگری منتقل می کند یا تصمیم گیری را به تعویق می اندازد، مانند اجازه دادن به رفتار نامناسب اعضای تیم بدون مقابله مستقیم. چنین رفتاری اصالت رهبر را زیر سؤال می برد و باعث از دست رفتن افراد می شود.

نیکول هارت، کارشناس برندینگ شخصی، می گوید اینکه مشغول بودن را به عنوان نشان افتخار به رخ بکشید اما تأثیر قابل توجهی نداشته باشید، اعتماد و اطمینان تیم را کاهش می دهد. مدیران ناامن ممکن است این کار را برای تثبیت جایگاه خود انجام دهند. اما مدیران مؤثر می دانند که چگونه تلاش های خود را در اولویت های واقعی متمرکز کنند.

منفی گرایی مزمن نیز می تواند حضور مدیر را تحت تأثیر قرار دهد. مطرح کردن مشکلات شخصی غیرمرتبط، ارائه بازخورد با لحن منفی یا حتی انتقاد از ایده های خود هنگام ارائه آنها، همه بر اعتبار و روابط تیم تأثیر منفی می گذارند. هارت تأکید می کند: مدیریت نیازمند چشم انداز است. چشم انداز یعنی توانایی دیدن فرصت های مثبت و ناشناخته. مدیران منفی نمی توانند نوآوری یا وفاداری ایجاد کنند.

والتون می گوید مشکلات ارتباطی مانند همه چیزدان بودن و ناتوانی در عذرخواهی نیز حضور مدیر را تضعیف می کند. پالمر اضافه می کند: اگر آسیب پذیری خود را نشان ندهید، به تیم اجازه نمی دهید فضایی امن برای بیان مشکلات خود داشته باشند.

مدیرانی که احساس می کنند اعتماد تیم را از دست داده اند، باید علت را شناسایی و مسئولیت آن را بپذیرند. والتون توصیه می کند: سپس مشخص کنید که چه تغییراتی خواهید داد و واقعاً آنها را اجرا کنید. در غیر این صورت، فقط حرف بی عمل است و تاثیری بر احساس افراد نخواهد داشت.

مدیریت مؤثر نیازمند ترکیبی از مهارت ها، اصالت، اعتماد و توانایی مدیریت چالش هاست. رفتارهایی مانند خودمحوری، اجتناب از تصمیم گیری سخت، مشغول بودن بدون اثرگذاری، منفی گرایی و عدم نشان دادن آسیب پذیری می توانند به سرعت اعتماد تیم را از بین ببرند و حضور مدیر را تضعیف کنند. شناسایی و اصلاح این عادات اولین گام برای تبدیل شدن به مدیری الهام بخش و مؤثر است.