بر اساس این طرح، معلمان بر اساس سابقه کاری و امتیازات حرفه‌ای در پنج رتبه تقسیم می‌شوند:

رتبه 1: کمتر از 2 سال سابقه → افزایش حقوق تا 45٪

رتبه 2: 2 تا 7 سال سابقه → افزایش حقوق تا 55٪

رتبه 3: 8 تا 15 سال سابقه → افزایش حقوق تا 65٪

رتبه 4: 16 تا 23 سال سابقه → افزایش حقوق تا 75٪

رتبه 5: بیش از 24 سال سابقه → افزایش حقوق تا 95٪

این تقسیم‌بندی باعث شد معلمان تازه‌کار و فرهنگیان باسابقه هر دو شاهد افزایش قابل توجه حقوق باشند.

میانگین حقوق فرهنگیان در سال 1404:

معلم ابتدایی: 19 تا 22 میلیون تومان

معلم دبیرستان: حدود 17 میلیون تومان

معلمان باسابقه رتبه 5: تا 25 میلیون تومان

همچنین فوق‌العاده ویژه 50 درصدی برای تمامی معلمان شاغل و بازنشسته از خرداد 1404 اعمال شد.

واکنش فرهنگیان:

با وجود افزایش حقوق، بسیاری از معلمان در شبکه‌های اجتماعی با هشتگ‌هایی مانند #رتبه_بندی_واقعی و #حقوق_معلم_کافی_نیست اعتراض خود را اعلام کردند. آنها معتقدند حقوق فعلی هنوز با هزینه‌های زندگی و تورم موجود تناسب ندارد و برخی به تأخیر در صدور احکام و نحوه امتیازدهی اعتراض دارند.

اهمیت رتبه‌بندی:

کارشناسان آموزش معتقدند که رتبه‌بندی معلمان علاوه بر افزایش حقوق، باعث ارتقای کیفیت آموزش و ایجاد رقابت سالم میان فرهنگیان می‌شود و نظام آموزشی را به سمت عدالت و شفافیت هدایت می‌کند.

مقایسه با سایر کارکنان دولت:

با اینکه حقوق فرهنگیان افزایش یافته، همچنان در مقایسه با برخی کارکنان سایر دستگاه‌ها، مانند وزارت نفت یا نیروهای مسلح، کمتر است؛ به‌ویژه معلمان رتبه 5 دریافتی پایین‌تری دارند.

چالش‌ها و آینده رتبه‌بندی:

دو چالش اصلی باقی مانده است:

بودجه: تأمین منابع مالی پایدار برای پرداخت حقوق افزایش‌یافته.

شفافیت: رفع ابهامات در محاسبه امتیازات و صدور احکام.

پیش‌بینی می‌شود اصلاحات بیشتری در سال‌های آینده برای ارتقای عدالت در حقوق فرهنگیان انجام شود.

جمع‌بندی:

اجرای رتبه‌بندی و افزایش فوق‌العاده ویژه 50 درصدی در سال 1404، دریافتی فرهنگیان را بهبود بخشید و نقطه عطفی در تاریخ آموزش ایران محسوب می‌شود. با این حال، برای تحقق عدالت واقعی و ارتقای جایگاه معلمان، نیاز به اصلاحات پایدارتر و شفاف‌تر وجود دارد.

منبع: روز نو