آمار قطعی ای در مورد میزان مخاطب کنسرت ها در سال وجود ندارد، اما به طور تقریبی و براساس بلیت های فروخته شده در سال 1402 می توان گفت که نزدیک به 90 درصد از مردم ایران در سال حتی یک بار هم به سالن های غالباً غیراستاندارد موسیقی نمی روند.

به گزارش فرهیختگان، عده ای این طور عنوان می کنند که رفتن به کنسرت دغدغه اصلی و اساسی مردمی که بیشتر وقت خویش را صرف مخارج زندگی می کنند، نیست اما آن ها بهتر است در تحلیل خود این واقعیت را لحاظ کنند که اگر قیمت بلیت کنسرت برمبنای نیاز مخاطب معقول شود، مردم نسبت به شنیدن صدای موسیقی باب میلشان واکنش مثبت نشان می دهند و در فقره اجرای رایگان موسیقی توسط همایون شجریان نیز همان طور که سال ها قبل با رایگان شدن بلیت در روز ملی سینما از این اقدام استقبال کردند، از کنسرت یا کنسرت های احتمالی خوانندگان و بندهای موسیقی در میدان آزادی هم استقبال می کنند.

بر همین اساس، نظر مخالف و کنایه آمیز قاسم روانبخش، نماینده مردم قم در مجلس به خبر اجرای همایون شجریان در میدان آزادی از همین جنس است و او نیز مانند بسیاری از همفکرانش پیچیدگی های این تصمیم را با توجه به محور قرار دادن نگاه صفر و صدی خود درک نمی کند.

کنسرت رایگان همایون شجریان در میدان آزادی مخالفان دیگری هم داشت که با وجود ایفای نقش فعال در فضای اینستاگرام و توییتر چندان نمی توان آن ها را جدی گرفت، زیرا در میان نظرات هیستریک مخالف، بودند اکانت هایی که به وضوح می شد تقلبی بودن و ربات بودن آن ها را به اثبات رساند.

در بین مخالفان، طالبان سلطنت مخلوع پهلوی، منافقین و… نیز به میدان آمدند تا جو فضای مجازی را علیه ساختار و همچنین همایون شجریان سازماندهی کنند تا هم گامی را در جهت صنعت پرسود مخالفت برداشته باشند و هم با هر توییت و پست، فکری به حال اقتصاد نزار و خرابشان در اروپا و آمریکا بکنند.

مبتذل هایی چون علی کریمی ، هیچکس ، کامبیز حسینی و… شاید در ظاهر با طیب خاطر در سرزمین رؤیاهایشان زندگی کنند، ولی تمرکز عجیب وغریبشان بر هر اتفاقی که در ایران رقم می خورد، نشانگر این وضعیت است که آن ها به لحظه لحظه زندگی امثال همایون شجریان در وطن خویش حسادت می کنند و طاقت موفقیت هیچ فردی را در درون مرزها ندارند.