فرارو- فیلم سینمایی ناتور دشت اولین بار در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. اکران عمومی این فیلم در سینماهای کشور از 12 شهریور آغاز خواهد شد.

به گزارش فرارو، ناتور دشت که نام آن به عنوان یکی از گزینه های انتخابی ایران برای جشنواره اسکار مطرح است، روایت یک داستان واقعی است. ناتور دشت داستانی از همدلی و همراهی مردم برای حل بحران را نمایش می دهد، با این حال ایراداتی دارد که از تبدیل آن به یک اثر عالی جلوگیری می کند.

نام این فیلم برگرفته از کتابی به نام ناتور دشت نوشته سلینجر است که در قصه هم شباهتی به یک دیگر ندارند و ارجاعاتی از این کتاب نیز در فیلم دیده نمی شود. به نظر می رسد تنها نکته مشترک کتاب و فیلم را می توان روایت کشمکش های درونی کاراکترها دانست.

داستان درباره گم شدن دختری چهارساله به نام یسنا است. احمد پیران محیط بان بازنشسته با شنیدن این موضوع تصمیم می گیرد به اهالی روستا کمک کند. او از فضای مجازی استفاده می کند تا افراد بیشتری به کمک بیایند و همین امر سبب می شود تا گروه های زیادی به روستا بیایند.

این فیلم در مرز باریک انسانیت و وظیفه حرکت می کند و با فضا سازی دقیق و طبیعت محور، قصه ای پیچیده از بحران های اجتماعی را روایت می کند. داستان در نگاه اول با بحران به ظاهر ساده یعنی گم شدن شروع می شود، اما گذشت زمان و گسترش پیچیدگی ها، این اتفاق را تبدیل به درامی پرتنش می کند که مرزهای عاطفی و اخلاقی کاراکترها را به چالش می کشد. در عین حال سوالاتی درباره هویت، مسئولیت پذیری و مرزهای خوبی و بدی در ذهن مخاطب نقش می بندد.

طبیعت و فضای روستا در این فیلم نماد و استعاره ای از بحران های درونی شخصیت هاست. قنات را می توان استعاره ای از عمق مشکلات روحی کاراکترها دانست، چرا که رسیدن به پایان آن سخت و طاقت فرساست. در واقع این میزانسن ها که آمیخته ای از فضای طبیعی و وضعیت روحی شخصیت هاست به شکلی موثر بر هیجان و احساسات مخاطب تاثیر می گذارند. پایان ناتور دشت از لحاظ احساسی قدرتمند است و با گره گشایی های دقیق و نمایش کشمکش های درونی مخاطب را تا لحظه های پایانی درگیر می کند.

با این حال، ناتور دشت در ریتم ایراد دارد. نمایش جستجوهای مداوم برای یافتن یسنا در برخی از لحظات ممکن است برای تماشاگر کسل کننده باشد، در حالی که این تکرارها می توانستند با تنش های متفاوت همراه شوند تا در نگاه بیننده تاثیرگذارتر باشند. یکی از نقاط ضعف این فیلم بازی تکراری هادی هجازی فر است، او در ناتور دشت ، همان کاراکتری است که مخاطب قبلا در سایر آثارش دیده است، این در حالی است که بازی خوب میرسعید مولویان باعث شده تا ضعف های سایر بازیگران مشخص نباشد.