عباس عبدی، روزنامه نگار، در سرمقاله هم میهن نوشت: اهمیت یک خبر در کدام ویژگی آن است؟ یکی از مهمترین آن ها غیرمنتظره بودن خبر است. در میان دو خبر برگزاری و لغو کنسرت آقای شجریان در میدان آزادی کدام یک ارزش خبری بیشتری داشتند؟

به طور قطع، خبر برگزاری. چون برگزاری آن غیرمنتظره و نشانه ای جدی در بازگشت به مردم بود. درحالی که پیام لغو آن تکراری و به معنای چرخیدن در بر همان پاشنه سابق است. این وضعیت نشان داد که بخشی از صاحبان قدرت بیش از آنکه از تهاجم و تجاوز بیگانه نگران باشند، از بازگشت به مردم هراسان هستند.

مسئله نه بی حجابی است و نه حتی رفتارهای ناهنجار (چون اگر چنین مشکلاتی منظور باشد، در صورت برگزاری در ورزشگاه آزادی هم می توانست رخ دهد) و این عوارض احتمالی منحصر به خیابان و میدان نیست. ایده مخالفت با کنسرت مزبور، با دوبال همیار پرواز می کند. یک بال تندروهای داخلی و بال دوم نیز براندازان وابسته به بیگانه هستند.

این دو بال در واقع یک جفت بال هماهنگ هستند که با کندن از زمین مردم و روبه سوی دشمن می شوند. آنان که اینها را دو گروه می دانند، اشتباه می کنند؛ چون وجه مشترک اصلی هر دوی آنان که در ضدیت با اجرای این کنسرت بود، . بی اعتمادی و دشمنی با مردم ایران است. مشکل این کنسرت نه در موسیقی و نه در حجاب و نه هیچ چیز دیگری از این قبیل بود.

مشکل خیابان و عرصه عمومی بود. این دو بال مخالف حضور مردم در هر برنامه مسالمت آمیز و شادی بخش خیابانی هستند. در واقع، هرکدام به نحوی در پی به تصرف درآوردن خیابان از سوی عاملان خود هستند. هرکدام با هدف خود. شدت حملاتی که از سوی هر دو بال جنگ طلب به مجریان و برگزارکنندگان این کنسرت شد، کمابیش مشابه بود؛ زیرا این دو بال هر کدام از منظر خودش هیچ علاقه ای به نتیجه حاصل از برگزاری کنسرت ندارند.

شهردار تهران برای اینکه خود را همراه نشان دهد، مدعی شده که اجرای آن در ورزشگاه آزادی مجاز است. درحالیکه می داند هدف آوردن و نمایش دادن قدرت و اتحاد ملت در عرصه عمومی و آزاد است، تنها این قدرت است که بیشترین اثر را در سیاست بازدارندگی و دفاعی دارد، و الا رفتن به یک کنسرت به تنهایی معنای سیاسی و دفاعی ندارد.

مردم سال هاست که به این برنامه ها رفته اند. کنسرت آزاد و بدون ورودیه و بلیط با هدف احیای نشاط و شادی در مردم از هر گروه و قشری و به نام ایران و برای ایران به ویژه پس از این جنگ، خواه ناخواه اثر سیاسی و بازدارندگی دارد و پیام روشنی برای همه است که نگاه بهتری در داخل در حال ترویج است. ما در پی ورود به جزییات اقدامات منتهی به لغو کنسرت از سوی شهردار تهران و خاطیان تندرو آن نیستیم.

چون هیچ جزییاتی توجیه گر لغو چنین برنامه راهبردی نیست. ترس از حضور مردم برای هر دو بالِ مخالف، مسئله و انگیزه اصلی است و بقیه بهانه است. قطعاً موافقیم که اجرای آن در میدان آزادی با مشکلاتی همراه بود، ولی فلسفه این برنامه بسیار فراتر از آن بود و هست که کسی نگاه به مشکلات جزیی کند. همچنان که مشکلات برنامه های مشابه هم تحمل می شود.

آثار مثبت دفاعی و روانی این برنامه چنان است که اصولاً نیازی به دخالت دادن مشکلات جزیی در تصمیم نهایی نیست و باید همه آن ها را یا برطرف کرد یا تحمل نمود و پذیرفت. این بهانه را آقای شجریان به خوبی در متن خود پاسخ داده و نوشته اند که: جلسات و بررسی هایی که این چند روزه انجام شده کاری است که می بایست قبل از موافقت با درخواست ما در دو ماه گذشته انجام می شد. بنابراین، معلوم است که تغییر رویکردی رخ داده و موانع و مشکلات جزیی فقط بهانه است.