​ اسماعیل کارتال که از میانه های فصل گذشته هدایت پرسپولیس را بر عهده گرفت و با این باشگاه قرارداد یک سال ونیمه بست، ابتدای فصل جاری به دلایل نامشخص (احتمالا بهانه جنگ) قراردادش را فسخ کرد و از جمع سرخپوشان جدا شد. اوایل حضور کارتال در پرسپولیس، خوش بینی ها در مورد او زیاد بود و به سرعت هم توانست بین هواداران محبوب شود اما هر چه گذشت، غبار تردید افزایش یافت و امروز در موقعیتی قرار گرفته ایم که کمتر کسی می تواند به این مربی و کارش در پرسپولیس نمره قبولی بدهد.

بهانه نوشته شدن این مطلب، اظهارات جدید کارتال است که طی آنها مدعی شده تیوی بیفوما و مجتبی فخریان را نمی خواسته و باشگاه برخلاف میل او این 2بازیکن را جذب کرده. در مورد رفتارهای خلاف عرف مدیران پرسپولیس و ازجمله ابهامات مالی شدید پرونده فخریان که بسیار می توان حرف زد و قطعا نهادهای نظارتی باید وارد ماجرا شوند، اما اینکه کارتال نه او و نه بازیکنی مثل بیفوما را نمی خواسته واقعا عجیب است. موضوع وقتی شگفت آورتر می شود که بدانیم کارتال وحید امیری و امید عالیشاه را هم نمی خواست و این آخری فقط به ضرب و زور هواداران در تیم ماند.

در بحث نتایج هم در کارنامه کارتال فقط یک پیروزی خوب در دربی تهران به چشم می خورد، وگرنه کم و کاستی های او واقعا مانع از مدعی ماندن پرسپولیس شد. به یاد بیاوریم بازی با شمس آذر چگونه از دست رفت و هیچ کس متوجه فلسفه 3تعویض بین 2نیمه این مربی (خروج سروش رفیعی، کنعانی و علیپور) نشد. بین 2نیمه بازی با خیبر هم کارتال گوندوز را عوض کرد. همچنین توقف قرمزها دربرابر استقلال خوزستان هم از دیگر نتایج نیم فصل دوم بود که پرسپولیس را کاملا از کورس خارج کرد. کنار هم قرار دادن اینها، نشان می دهد شاید پرسپولیسی ها زیاد هم نباید بابت جدایی کارتال اندوهگین باشند!