فرارو- اخیرا اکران فیلم سینمایی ناجورها در سینماهای کشور آغاز شده است. اثری که در ظاهر جذاب به نظر می رسد، اما در عمل نتوانسته است موفق عمل کند.

به گزارش فرارو، اسم این فیلم برگرفته از اثری به همین نام ساخته سعید مطلبی در سال 1353 است، همچنین در هر دو فیلم، داستان با مواد مخدر شروع می شود. در ادامه نگاهی به ناجورها به کارگردانی حسین فرحبخش خواهیم داشت.

داستان درباره دو مهندس شیمی است که کار پیدا نکردند و چاره ای جز رفتن به سمت تولید مواد مخدر ندارند. ترکیبی از فیلم های برکینگ بد و متری شش و نیم را تصور کنید تا بفهمید ناجورها چه داستانی دارد. همه چیز در ظاهر ساده است، اما ورود یک دزد به خانه آنها همه چیز را به هم می ریزد.

حداقل چیزی که مخاطب از فیلم کمدی انتظار دارد، خنداندن است، با این حال ناجورها اثری حوصله بر و کسل کننده برای مخاطب است. داستان نه جذابیتی و تعلیقی برای بیننده دارد و حتی اجازه همذات پنداری با کاراکترها را نمی دهد. در حقیقت ناجورها دنباله فیلم های آبکی حسین فرحبخش است که نه می خنداند و نه قصه ای را روایت می کنند. اکثر کسانی که برای تماشای این فیلم به سینما می روند، می دانند که با اثری شاهکار رو به رو نخواهند بود، اما این حد از دم دستی بودن داستان و کهنگی شوخی ها و کلیشه ای بودن کاراکترها برای مخاطب غیر قابل تحمل است. در واقع بیننده نمی داند با چه منطقی این اثر ساخته شده و چه هدفی را دنبال می کند؟

حسین فرحبخش تلاش کرده تا با استفاده از تکنیک های فیلمبرداری، اثری خلاقانه بسازد، اما ناجورها تبدیل به فیلمی بی سر و ته شده که هیچ جذابیتی برای مخاطب ندارد. هنوز کارگردان ها فکر می کنند با نشان دادن زنان خنگ و قرار دادن رقص مردها می توانند یک کمدی خوب بسازند، فرمولی که دقیقا ناجورها از آن بهره برده است. زنان در این فیلم قدرتی ندارند و افرادی بی عرضه نشان داده می شوند که هیچ تصمیمی نمی توانند بگیرند. در عین حال بیش از نیمی از زمان فیلم مخاطب مردان را در حال رقص و فریاد زدن می بیند تا جایی که بیننده از فریادهای بلند حاضر است سینما را ترک کند.

ناجورها مدعی است که اثری شبیه به فیلم اجاره نشین ها به کارگردانی داریوش مهرجویی است. موضوعی که به نظر می رسد برای جذب و کشاندن مخاطب به سینما بوده است، چرا که ناجورها هیچ شباهتی به اجاره نشین ها ندارد. نه تنها در قصه بلکه در ساخت و شخصیت پردازی کاراکتر یک کپی خیلی ضعیف از ساخته داریوش مهرجویی است. پژمان جمشیدی و محسن کیایی همان بازی تکراری در فیلم سینمایی هتل را به بیننده نشان می دهند. در تیزرهای تبلیغاتی ناجورها آمده است که مخاطب با کمدی ترین فیلم سال رو به رو است، اما در پایان نمایش تنها حسی که ممکن است به بیننده دست دهد پشیمانی و اتلاف وقت است.