عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: به نظر من مساله فساد فراتر از افراد فاسد است. خیلی از فاسدین نیز قربانی وضعیت فسادزا می شوند که اکنون قصد تکرار دلایل و جزییات این رویکرد را ندارم. بنابر این نسبت به محکومین حساسیت زیادی ندارم و مساله اصلی را اصلاح موقعیت های فسادزا می دانم. از سوی دیگر وضعیت کشور به گونه ای است که هر مقدار سرمایه که به کشور وارد یا در اقتصاد به کار گرفته شود، مغتنم است و از آن باید دفاع کرد، به همین خاطر چند ماه پیش با یکی از دوستان روزنامه نگار که پیاپی علیه آقای بابک زنجانی می نوشت، صحبت کردم و گفتم فکر نمی کنی شاید منابعی دارد که می تواند به زخمی بزند؟

بعد هم نهاد حامی بابک زنجانی او را دوستانه دعوت به گفت وگو کرده و همین مساله را برایش شرح داده بودند، لذا انتظار می رفت که فارغ از هر مساله ای که در گذشته بوده خیلی سخت گرفته نشود، بلکه گره از مشکلات بی پایان اقتصادی گشوده شود، ولی به نظر می رسد که این در همچنان بر همان پاشنه گذشته می چرخد و رویکرد او بیش از آنکه معطوف به اقتصاد باشد، دنبال نمایش قدرت و بازی سیاسی است.

آنان که وی را به عرصه عمومی بازگرداندند، ظاهرا نتوانسته اند آموزش های لازم را به او بدهند که چگونه حرف بزند و چه رفتاری داشته باشد. خیلی از سرمایه داران ایرانی که با خلاقیت و تولید سرمایه دار شده اند، از نمایش خود پرهیز می کنند، زیرا وضعیت ایران به گونه ای است که چنین افرادی ضربه پذیر می شوند، چه رسد به او که از زیر حکم اعدام به این جایگاه بازگشته است.

چگونه و با چه پشتوانه ای رییس بانک مرکزی کشور را تهدید و تخطئه می کند؟ اگرچه اخبار حاکی از آن است ادعا دارند که حدود ده ها میلیارد دلار رمزارز دارد، پول هایی که در ماجرای دولت احمدی نژاد به جیب زده بود برای حفظ و نگهداری آن ها، تبدیل به بیت کوین شد که امروز قیمت آن صدها برابر آن زمان شده است، ولی مشکل اینجاست که ظاهرا بانک مرکزی یا طلبکاران قادر به نقد کردن کامل مطالبات خود نیستند که البته امثال بنده از جزییات آن بی اطلاع هستیم و البته مساله اصلی این یادداشت چیز دیگری است. چرا یک فرد از زیر حکم اعدام بیرون می آید و در مدت کوتاهی به جایی می رسد که در چنین جایگاه اجتماعی خود را نشان می دهد؟

آیا این وضع برای سایر محکومان قضایی هم وجود دارد؟ چرا روزنامه ها از درج خبر قیمت ارز در بازار منع می شوند، ولی یک نفر با چنین سوابقی می آید و پیش بینی قیمت ارز در 150 هزار تومان می کند؟ ظاهرا پیمودن مرز میان اعدام تا مصونیت حقوقی و کیفری در ایران چندان دشوار نیست. آیا دادستانی محترم تهران با همه این گونه برخورد می کند؟ تندروهای موجود که پرونده های 50 سال پیش افراد را با اضافات رو می کنند، آیا از دیدن پرونده وی عاجز هستند؟

اکنون اینها را هم درنظر نمی گیرم و به یک پرسش مهم دیگر می پردازم. اگر قرار باشد تا این حد و برای مبلغی پول که نمی دانیم چقدر است، کوتاه آمد، پس چرا این کوتاه آمدن را در جاهای دیگر انجام نباید داد؟ چرا باید دربست به حمایت از او پرداخت و حتی نویسندگان را توجیه کرد که چقدر او می تواند خدمت کند، درحالی که ده ها برابر این ارقام را می توان از طریق احترام به سرمایه داران داخلی و بهبود روابط خارجی به دست آورد بدون اینکه با چنین تبعات بد سیاسی مواجه شوید.

اینکه یک نفر حکم اعدام داشته است، حتما جرم او خیلی سنگین بوده، مگر اینکه حکومت و دستگاه قضایی آن حکم را نادرست بدانند، ولی اگر همچنان بر اعتبار آن حکم اصرار دارند و اینکه بیش از 10 سال هم زیر حکم اعدام بوده و همچنان مقاومت می کرده است، نشان می دهد که این اندازه هزینه سیاسی برای او از جیب حکومت چندان عاقلانه و درست نیست.

اگر اندکی از جایگاهی را که برای امثال او قایل شده اند، برای سرمایه داران و کارآفرینان درستکار قایل شویم، بدون این عوارض، ایران را به بهترین جایگاهی که شایسته آن است، می رسانند. اگر فقط اندکی از این تساهل با مردم شود؛ در حجاب، در فیلترینگ، در تورم، در حقوق ملت برایتان از جان مایه خواهند گذاشت و نه تنها طلبکار نمی شوند و شاخ و شانه نمی کشند بلکه طرفدار دو آتشه شما خواهند شد. حیف که اغلب سیاست های جاری با یکدیگر شبیه است و استثنا ندارد.