فرارو- متخصصان می گویند پیش دیابت اگرچه بدون علامت است، اما با تغییر سبک زندگی می توان از پیشرفت آن به دیابت نوع دو جلوگیری کرد.

به نقل از ایندیپندنت، هایپرگلیسمی غیردیابتی یا همان پیش دیابت، به وضعیتی گفته می شود که سطح قند خون فرد بالاتر از میزان طبیعی است، اما هنوز به حدی نرسیده که به عنوان دیابت نوع دو تشخیص داده شود. این توضیح را داگلاس توئنیفور، مدیر بخش بالینی انجمن دیابت بریتانیا درباره پیش دیابت ارائه می دهد. او تأکید می کند: داشتن قند خون بالاتر از حد معمول به معنای آن است که فرد در معرض خطر بالای ابتلا به دیابت نوع دو قرار دارد.

یکی از مهم ترین سوءبرداشت ها درباره پیش دیابت این است که بسیاری آن را مسیری اجتناب ناپذیر به ابتلا دیابت نوع دو می دانند؛ گویی هیچ راهی برای جلوگیری وجود ندارد. اما این تصور اشتباه است. بسیاری از افراد می توانند با دریافت حمایت و راهنمایی درست، از ابتلا به دیابت نوع دو جلوگیری کنند یا دست کم زمان بروز آن را به تعویق بیندازند.

پیش دیابت معمولاً بدون علامت است. همین بی علامتی آن را خطرناک تر می کند. پیش دیابت هیچ نشانه مشخصی ندارد. اگر فردی شروع به تجربه علائم کلاسیک دیابت نوع دو کند، مثل تکرر ادرار، به ویژه در شب، یا احساس خستگی مزمن، به احتمال زیاد او دیگر وارد مرحله دیابت شده است. بنابراین، شناخت عوامل خطر و اقدام پیشگیرانه، اهمیت فراوانی دارد.

علل ابتلا به دیابت نوع دو ترکیبی و پیچیده است؛ از ژنتیک گرفته تا عوامل محیطی و بیولوژیکی. برخی از مهم ترین عوامل خطر به شرح زیر است:

داشتن اضافه وزن یا چاقی

سن بالای 40 سال (یا بالای 25 سال برای افرادی با ریشه آفریقایی-کاراییبی، آفریقایی سیاه یا جنوب آسیایی)

سایز کمر بالا نسبت به بقیه بدن به عنوان نشانه چربی شکمی

وجود سابقه دیابت در اعضای درجه یک خانواده

شرایط اجتماعی و محیطی نیز در این میان بی تأثیر نیستند: فقر، محرومیت و نابرابری اجتماعی می توانند خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش دهند.

در بیشتر موارد، تشخیص اولیه از سوی پزشک عمومی یا در جریان معاینات دوره ای انجام می گیرد. آزمایش خون راه اصلی تشخیص است. این آزمایش ها می توانند سطح قند خون بالاتر از حد طبیعی را مشخص کنند و به تیم درمانی امکان دهند خطر ابتلا به دیابت نوع دو را در فرد ارزیابی کنند.

دکتر مت مک کارتر، پزشک خانواده در نظام سلامت بریتانیا و مشاور بالینی پروژه Habitual، توضیح می دهد: آزمایش HbA1c یا آزمایش قند خون ناشتا معمول ترین روش های تشخیص پیش دیابت هستند. این آزمایش ها باید در چکاپ های منظم برای افراد پرخطر انجام شوند؛ مثل کسانی که فشار خون بالا، کلسترول بالا، چاقی یا سابقه حمله قلبی و سکته دارند.

به گفته متخصصان، تغییر سبک زندگی می تواند مهم ترین ابزار پیشگیری باشد. چند اقدام کلیدی عبارتند از:

چکاپ های منظم به افراد کمک می کند روند تغییرات قند خون خود را دنبال کنند و در صورت نیاز، اصلاحات لازم را انجام دهند.

سیگار کشیدن مقاومت بدن در برابر انسولین را افزایش می دهد و به همین دلیل ترک سیگار می تواند ریسک پیشرفت به دیابت نوع دو را به شکل چشمگیری کاهش دهد.

ورزش منظم یکی از موثرترین ابزارهاست. هدف گذاری برای دست کم 150 دقیقه فعالیت ورزشی متوسط در هفته می تواند به کاهش قند خون و بهبود حساسیت به انسولین کمک کند. پیاده روی سریع، دوچرخه سواری و شنا از نمونه فعالیت های توصیه شده هستند.

تمرکز بر مصرف غلات سبوس دار، سبزیجات تازه، پروتیین های کم چرب و کاهش مصرف قندهای ساده توصیه اصلی پزشکان است. چنین رژیمی نه تنها سطح قند خون را متعادل می کند بلکه به کنترل وزن هم کمک می کند.

حتی یک کاهش وزن نسبتاً اندک، در حدود 5 تا 10 درصد از وزن بدن، می تواند خطر ابتلا به دیابت نوع دو را به شکل چشمگیری پایین بیاورد. برای بسیاری از افراد، این گام کوچک به معنای تفاوتی بزرگ در آینده سلامتشان خواهد بود.

پیش دیابت یک هشدار خاموش است؛ مرحله ای که اگرچه هیچ نشانه آشکاری ندارد، اما به وضوح نشان می دهد بدن در مسیر پرخطر ابتلا به دیابت نوع دو قرار گرفته است. متخصصان تأکید می کنند که این وضعیت اجتناب ناپذیر نیست و با تغییر سبک زندگی، پایبندی به ورزش، تغذیه سالم، ترک سیگار و کنترل منظم قند خون می توان از ورود به مرحله دیابت پیشگیری کرد یا دست کم آن را سال ها به تأخیر انداخت.

در جهانی که نرخ ابتلا به دیابت رو به افزایش است، پیام اصلی پزشکان ساده اما حیاتی است: آگاهی، پیشگیری و اقدام به موقع بهترین سلاح ها در برابر پیش دیابت هستند.