فرارو- در حالی که دست دادن از قدیمی ترین شیوه های برقراری ارتباط میان انسان هاست، کارشناسان زبان بدن معتقدند نوع و کیفیت این حرکت می تواند اطلاعات مهمی درباره شخصیت فرد، میزان اعتماد به نفس او و حتی احساسش در موقعیت های مختلف ارائه دهد.

به نقل از ریدرز دایجست، دست دادن شاید یکی از کهن ترین اشکال ارتباط ابتدایی میان انسان ها باشد که قدمتی هزاران ساله دارد. هرچند منشأ دقیق آن مشخص نیست، اما یکی از نظریه های رایج می گوید این حرکت از همان ابتدا نشانه صلح و حسن نیت بوده است. فرد دست راست خود را به سمت دیگری دراز می کرد تا نشان دهد سلاحی در دست ندارد و قصد دشمنی ندارد. حرکت بالا و پایین دادن دست نیز احتمالاً راهی برای اطمینان از نبود خنجر یا چاقویی پنهان در آستین بوده است.

در برخی منابع تاریخی نیز دست دادن به عنوان نشانه ای از اعتماد و صداقت هنگام ادای سوگند یا بستن پیمان ها معرفی شده است. امروزه دست دادن به عنوان مقدمه ای برای گفت وگو، چه در محیط های اجتماعی و چه در موقعیت های کاری، رایج است. اما واقعیت این است که این حرکت تنها یک سلام خاموش نیست، بلکه می تواند اطلاعات زیادی درباره شخصیت و احساسات درونی شما آشکار کند.

تحقیقات نشان داده اند که نوع دست دادن اهمیت زیادی دارد. یکی از انواع آن، دست دادن محکم و سلطه گرانه است. وقتی فردی بیش از حد فشار وارد می کند یا کف دست طرف مقابل را رو به پایین می چرخاند، پیام ناخودآگاه او رقابت و تلاش برای برتری جویی است. لیلیان گلس، کارشناس مشهور زبان بدن در کالیفرنیا، معتقد است: این نوع دست دادن نشان دهنده یک جدال قدرت است.

اگر در هنگام دست دادن احساس کنید طرف مقابل هیچ فشاری وارد نمی کند، احتمالاً این تصور به شما منتقل می شود که او بی تفاوت است. دکتر گلس می گوید: اگر در دست دادن هیچ استحکامی نباشد، پیام آن این است که شما برای او اهمیتی ندارید. چنین حرکتی می تواند از همان ابتدا بر برداشت دیگران تأثیر منفی بگذارد، چه در ملاقات های کاری باشد و چه در برخوردهای اجتماعی.

در این حالت، فرد آغازگر دست خود را با دو دست روی دست طرف مقابل قرار می دهد. این حرکت معمولاً نشانه صداقت و اعتماد است. دکتر گلس می افزاید: این یک بازی قدرت نیست، بلکه نشان دهنده علاقه است. حتی اگر فرد دست آزاد خود را روی آرنج طرف مقابل بگذارد، در واقع می گوید: شما برای من مهم هستید.

اگر دست دادن خیلی سریع انجام شود و تقریباً بلافاصله پایان یابد، نشانه اضطراب یا بی میلی است. به گفته کارشناسان، کسی که حتی چند ثانیه برای برقراری ارتباط وقت نمی گذارد، در واقع ناخودآگاه به طرف مقابل می گوید تمایلی به حضور در آن موقعیت ندارد. عجله در این حرکت، همانند بسیاری از رفتارهای انسانی، نتیجه مثبتی به همراه ندارد.

عدم برقراری تماس چشمی هنگام دست دادن چیزی فراتر از یک رفتار ناخودآگاه یا ناهنجاری اجتماعی است؛ در حقیقت نوعی بی احترامی تلقی می شود. دکتر گلس توضیح می دهد: اگر ابتدا تماس چشمی برقرار کنید اما سریع نگاه خود را بدزدید، این حرکت بیانگر بی علاقگی و ناراحتی است. دست دادن قرار است تنش اولیه را کاهش دهد، نه اینکه آن را بیشتر کند.

داشتن یک فشار مناسب در دست دادن نشانه مثبتی است، اما اگر فرد بیش از حد طولانی دست طرف مقابل را رها نکند، این حرکت به ناامیدی و حتی وابستگی تعبیر می شود. متخصصان توصیه می کنند که زمان مناسب برای دست دادن حدود دو ثانیه است؛ نه کمتر و نه بیشتر.

تماس چشمی هنگام دست دادن اهمیت زیادی دارد، اما نگاه بیش از حد طولانی و نافذ می تواند پیام پرخاشگری بدهد. دکتر گلس هشدار می دهد: در چنین حالتی، جمع کردن لب ها یا ریز کردن چشم ها، نشانه خصومت تلقی می شود.

اما سؤال مهم این است: یک دست دادن مناسب چه ویژگی هایی دارد؟
به گفته دکتر گلس، بهترین دست دادن زمانی است که کف دست دو طرف کاملاً با هم تماس پیدا کند و انگشت شست فرد به دور انگشت شست طرف مقابل حلقه شود. فشار باید محکم اما متعادل باشد؛ نه بیش از حد سخت و نه بیش از حد سبک. علاوه بر آن، حفظ تماس چشمی ضروری است، اما این نگاه باید نرم و دوستانه باشد، نه خیره و تهدیدکننده.

دست دادن حرکتی کوچک اما معنادار است. همان طور که کارشناسان زبان بدن می گویند، این حرکت نه تنها آغازگر گفت وگوست، بلکه پیامی درباره شخصیت و نگرش شما منتقل می کند. از بی تفاوتی تا اعتماد، از رقابت تا صداقت، همه این ها می تواند تنها در چند ثانیه و با یک دست دادن منتقل شود. بنابراین اگر به دنبال ایجاد یک تأثیر مثبت در اولین برخورد هستید، به کیفیت دست دادن خود توجه کنید؛ چرا که گاهی یک حرکت کوچک، تصویری ماندگار از شما در ذهن دیگران ثبت می کند.