فرارو اندرو دی، سردبیر ارشد نشریه آمریکن کانسرویتیو و دکترای علوم سیاسی دانشگاه نورث وسترن

به نقل از مجله آمریکن کانسرویتیو، در ژوئن، دونالد ترامپ یکی از قدیمی ترین آرزوهای بنیامین نتانیاهو را محقق کرد. نخست وزیر اسراییل سال هاست در پی آن بود که یک رییس جمهور آمریکا به ایران حمله کند؛ فشاری که همه رهبران پیشین حتی خود ترامپ در دور اول ریاست جمهوری اش در برابرش ایستادند. آن زمان ترامپ با گلایه گفته بود: بی بی می خواهد تا آخرین سرباز آمریکایی با ایران بجنگد. اما در دور دوم، نتانیاهو سرانجام به خواسته اش رسید و ترامپ مجوز حملات هوایی و دریایی به تأسیسات هسته ای ایران را صادر کرد.

اکنون، نتانیاهو پا را فراتر گذاشته و از ترامپ می خواهد حمله ای گسترده تر را آغاز کند. اینجاست که تناقض وعده های ترامپ آشکار می شود: او که بارها تعهد داده بود پای آمریکا را به جنگ های بی پایان خاورمیانه نکشاند، اما اگر تسلیم فشار بی بی شود، دقیقاً به همان باتلاقی قدم خواهد گذاشت که گفته بود از آن پرهیز می کند.

ترامپ در ژوئن توانست از یک جنگ طولانی جان سالم به در ببرد؛ اما هیچ تضمینی نیست که دفعه بعد نیز همین قدر خوش شانس باشد.

تریتا پارسی، تحلیلگر روابط آمریکا و ایران، هشدار داده که اسراییل احتمالاً در سال جاری جنگی تازه را آغاز خواهد. تریتا پارسی در مقاله ای در فارین پالیسی نوشت: بر خلاف دفعه پیش، ایران این بار از همان ابتدا پاسخ سختی خواهد داد تا عزم و توان خود را به نمایش بگذارد. پیامدش روشن است: جنگ دوم به مراتب خونین تر و گسترده تر از جنگ نخست خواهد بود. اگر دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا، بار دیگر تسلیم فشار نتانیاهو شود و وارد نبرد گردد، ایالات متحده ممکن است درگیر جنگی تمام عیار شود؛ جنگی که در مقایسه با آن، عراق تنها یک پیش درآمد ساده به نظر خواهد آمد.

خطر برای آمریکا و برای شخص ترامپ بسیار جدی است. رییس جمهور توانست از جنگ 12 روزه تقریباً بدون آسیب سیاسی بیرون بیاید؛ چرا که بیشتر مردم آمریکا آن را اقدامی محدود و کنترل شده می دیدند. نظرسنجی دانشگاه کویینی پیاک نشان می دهد 78 درصد از آمریکایی ها نگرانی عمیق خود را ابراز داشتند که مبادا کشورشان وارد جنگ مستقیم با ایران شود. حتی در نظرسنجی دیگری، حمایت مردم تنها زمانی افزایش یافت که توضیح داده شد حملات صرفاً تأسیسات هسته ای ایران را هدف گرفته بود. این داده ها یک نکته کلیدی را روشن می کند: تحمل یک جنگ تمام عیار با ایران برای افکار عموی بعید است.

رأی دهندگان در عمل به ترامپ یک فرصت دوباره داده اند؛ چیزی شبیه به مولیگان در گلف. اما این بار، او دیگر مجاز به خطا نیست و فضای مانورش به مراتب محدودتر شده است. هم اسراییل و هم ایران شرایط کنونی را نه صلح بلکه یک وقفه ی کوتاه می دانند؛ وقفه ای در میانه ی جنگ. هفته گذشته یکی از مقامات ایران تصریح کرد: ما در آتش بس نیستیم، ما در مرحله ای از جنگ قرار داریم. هیچ پروتکل یا توافقی میان ما و آمریکا یا اسراییل وجود ندارد.

در اسراییل نیز هشدارها بالا گرفته است. ژاک نریا، افسر سابق اطلاعاتی، این هفته در یک برنامه رادیویی گفت: احساس می شود جنگی تازه در راه است؛ انتقام ایرانی ها در حال شکل گیری است.

با اوج گیری خشم تهران، یسراییل کاتز، وزیر جنگ، از احتمال یک حمله قریب الوقوع سخن گفت. گیدئون سعر، وزیر خارجه و ایال زامیر، رییس ستاد ارتش، نیز تأکید کردند که اسراییل آماده است حملات انجام دهد. در همین حال، روزنامه الشرق الاوسط به نقل از منابع امنیتی اسراییل گزارش داد که تل آویو تنها جنگ را طراحی می کند، بلکه خواستار همراهی کامل ایالات متحده است. طبق این گزارش، اگر دونالد ترامپ مخالفت کند، اسراییل به دنبال گرفتن چراغ سبز از کاخ سفید برای اقدام یک جانبه خواهد بود.

واقعیت آن است که اسراییل به تنهایی قادر به آغاز جنگ با ایران نیست. تل آویو دست کم به آن نیاز دارد که ایالات متحده سپر ابرقدرت خود را بر فراز این کشور کوچک بگستراند و موشک ها و پهپادهای پرتاب شده از سوی ایران را رهگیری کند. با توجه به اینکه ترامپ در جنگ پیشین تمایل خود به حمله به ایران برای دفاع از اسراییل را نشان داده بود، دولت نتانیاهو به طور طبیعی انتظار دارد این بار نیز واشنگتن دست به اقدامی تهاجمی بزند.

نتانیاهو سیاست را بی رحمانه بازی می کند و استاد خلق بحران های ژئوپلیتیک است؛ بحران هایی که واشنگتن را ناگزیر می سازد برای دفاع از اسراییل وارد عمل شود. او اکنون می داند که فرصت برای کسب هژمونی منطقه ای رو به پایان است، آن هم در شرایطی که حمایت عمومی از اسراییل در غرب به سرعت فرو ریخته است.

اوایل امسال، نتانیاهو در کمیته روابط خارجی اسراییل تصریح کرد که کشور باید خود را از وابستگی به کمک های نظامی آمریکا رها کند. اما واقعیت این است که تل آویو هنوز به همراهی ایالات متحده نیاز دارد. به تعبیر تریتا پارسی: درگیری محدود دیگر روی میز نیست. ترامپ یا باید به طور کامل وارد جنگ شود یا تصمیم بگیرد کاملاً کنار بایستد.

رییس جمهور باید گزینه ی دوم را برگزیند. او باید همین حالا و آشکارا اعلام کند: ایالات متحده، با توجه به کاهش نگران کننده ذخایر موشک های رهگیر، نه تنها در حملات اسراییل به ایران شرکت نخواهد کرد، بلکه حتی دفاع هوایی در اختیار تل آویو نخواهد گذاشت.

چنین پیامی می تواند نتانیاهو را وادار کند بار دیگر به عواقب حمله بیندیشد. واقعیت این است که منافع واشنگتن و اورشلیم همسو نیست. آمریکا خواهان توافقی برای نظارت بر برنامه هسته ای تهران است؛ اما اسراییل در پی ضربه قاطع می باشد. شاید ترامپ نتواند جلوی تصمیم اسراییل برای آغاز جنگ را بگیرد، اما می تواند دست کم مشخص کند: این جنگ، جنگ اسراییل است نه جنگ ایالات متحده.