فرارو- بهرام بیضایی متولد 5 دی 1317 است. او علاوه بر فیلم سازی، به نویسندگی و کارگردانی تئاتر و تدوین و پژوهش نیز اشتغال داشته است. از بیضایی به عنوان یکی از مهم ترین هنرمندان تاریخ ایران یاد می شود.

به گزارش فرارو، بیضایی نقش بسیار مهمی در رشد سینما و تئاتر ایران داشته است. او بارها در رای گیری های مختلف از سینماگران به عنوان بهترین فیلم ساز تاریخ ایران شناخته شد. همچنین نمایشنامه ها و پژوهش های او نیز از مهم ترین آثار ادبی و تحقیقی در تاریخ ایران هستند.

رگبار در واقع نخستین فیلم بلند بهرام بیضایی است. بیضایی با ساختن این فیلم در سال 1350 به عنوان یک فیلم ساز مهم و با استعداد شناخته شد.

داستان فیلم رگبار در مورد آقای حکمتی، آموزگار تازه واردی است که در مدرسه ای در جنوب شهر، به تدریج با فضای محله و شاگردانش ارتباط می گیرد. او با خواهر یکی از شاگردانش، عاطفه، رابطه ای عاطفی پیدا می کند. این در حالی است که قصاب محل، آقا رحیم، نیز به عاطفه علاقه مند است و نسبت به حکمتی حسادت می ورزد و...

چریکه تارا یکی از شاعرانه ترین و بهترین آثار کارنامه بهرام بیضایی است. این فیلم اولین فیلمی بود که بعد از انقلاب توقیف شد و اجازه پخش نداشت.

تارا، بیوه ای روستایی، با مردی اسرارآمیز از دل تاریخ روبه رو می شود که به دنبال شمشیری به جا مانده از گذشته است. درگیر کشمکش های خانوادگی و عشق مرد تاریخی، تارا درمی یابد که گذشته و افسانه ها گاهی با واقعیت درآمیخته اند. در پایان، در مواجهه با تقدیر و امواج سهمگین دریا، او برای بازپس گیری مرد مورد علاقه اش می جنگد اما شکست می خورد.

بیضایی فیلم مرگ یزدگرد را بر اساس نمایش نامه ای با همین نام ساخت. این فیلم که در سال 1360 ساخته شد یکی از نقطه عطف های پرونده فیلم سازی بیضایی است.

نمایشنامه روایت بازجویی از آسیابانی، همسرش، دخترش و خدمتکارشان است که در آسیاب محل اختفای یزدگرد سوم، آخرین شاه ساسانی، اقامت داشته اند. یزدگرد در آنجا به قتل رسیده و گروهی از سپاهیان و موبدان برای بررسی ماجرا گرد آمده اند. هر یک از اعضای خانواده، ماجرای قتل شاه را به گونه ای متفاوت روایت می کند. روایت هایی که گاه با یکدیگر تناقض دارند و حقیقت را در هاله ای از ابهام فرو می برند.

این فیلم بارها و توسط بسیاری از منتقدان، به عنوان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران شناخته شده است. بیضایی باشو غریبه کوچک را در سال 1368 ساخت.

باشو، پسرکی جنگ زده از جنوب، پس از بمباران، به طور تصادفی به روستایی در شمال ایران می رسد و با زنی به نام نایی و دو فرزندش روبه رو می شود. با وجود تفاوت های زبانی و فرهنگی، میان باشو و خانواده ی نایی رابطه ای عاطفی شکل می گیرد. نایی او را چون فرزند خود می پذیرد و در غیاب شوهرش از او حمایت می کند. در پایان، شوهر بازمی گردد و باشو را به عنوان عضوی از خانواده می پذیرد.

مسافران آخرین فیلمی است که بیضایی پیش از یک وقفه ده ساله ساخت. بعد از ساخت این فیلم بیضایی برای مدت ها از سینما فاصله گرفت. مسافران نیز یکی از آثار درخشان تاریخ سینمای ایران به شمار می رود.

مهتاب به همراه خانواده اش برای رساندن آینه ی موروثی عروس به جشن عروسی خواهرش، ماهرخ، راهی تهران می شود، اما در یک تصادف همگی جان می بازند و عروسی به عزاداری بدل می شود. با اینکه گزارش های رسمی مرگ را تأیید می کنند، خانم بزرگ باور ندارد و چشم انتظار می ماند. در میان سوگواری، ناگهان مهتاب و همراهانش با آینه ظاهر می شوند و فضایی روشن و رازآلود پدید می آید. مهتاب آینه را به ماهرخ می سپارد تا عروسی دوباره جان بگیرد.

به عنوان یکی از معدود فیلم های نوآر موفق سینمای ایران باید به فیلم سگ کشی بیضایی اشاره کرد. سگ کشی به سبب فرم نویی که داشت خیلی زود در سینمای ایران درخشید و پرفروش ترین فیلم سال 1380 سینما شد.

گلرخ، نویسنده ای که سال گذشته شوهرش ناصر را به دلیل سوءظن رها کرده، پس از پایان جنگ به تهران بازمی گردد و درمی یابد که ناصر در آستانه ی زندان رفتن است. او که حالا خود را مقصر می داند، تصمیم می گیرد رضایت شاکیان را بگیرد و شوهرش را نجات دهد.