67 سال سن دارد و به گفته خود از 9 سالگی به حرفه بازیگری روی آورده است. اما هنوز وقتی از نقش های مهم کارنامه اش می گوید، چشمانش برق می زند و صدایش می لرزد. نمی توان او را نادیده گرفت؛ با این همه، نقش های نابش سال هاست که نادیده گرفته شده است. از بازی های بی نظیرش در فیلم میهمان مامان و سریال نرگس تا بازی در نقش هایی چون عمر سعد فیلم رستاخیز و پیرمرد مرموز و سرسپرده کشتزارهای سپید که هیچ وقت رنگ پرده نقره ای سینماهای ایران را ندیده است، همگی سیمای بازیگری را نمایان می کند که در عین قدرت، بدون کوچک ترین حاشیه ای، راه بی پایان هنرمند بودن را پیموده است.

به گزارش ایران، حسن پورشیرازی، این روزها با بازی در نقش غلام باستانی فیلم پیر پسر دوباره بر سر زبان ها افتاده اما تمام طول این چند ماه را در سکوت سپری کرده است. انگار او از پس گذر از سال ها، به دیده نشدن نقش هایش عادت کرده است. با این همه بالاخره او شامگاه روز دوشنبه دوم شهریور، در برنامه ای که سینماتک خانه هنرمندان ایران، به بهانه اکران فیلم مستند پشت صحنه پیر پسر تدارک دیده بود، حاضر شد تا درباره بازی بی نظیرش در نقش غلام باستانی صحبت کند و پاسخگوی تعدادی از پرسش های مخاطبان این فیلم باشد.

در این مراسم افراد بسیاری حضور داشتند، اما انگار همه برای حسن پورشیرازی آمده بودند. حامد بهداد در بخش ابتدایی صحبت های خود به تجلیل از او پرداخت و گفت که نقش غلام باستانی برای حسن پورشیرازی، همان نقش موعودی است که نمی دانیم کی و کجا از راه می رسد. بازی در این نقش به مثابه پاداش یک عمر تلاش اوست که شاگرد استاد سمندریان بوده و سال ها در نقش های کوچک و بزرگ به هنرنمایی پرداخته است.

او در ادامه نقش غلام باستانی را خوفناک و در عین حال عمیق معرفی کرد و گفت که وقتی حسن پورشیرازی را در این نقش می بینیم، خیره و مبهوت می شویم. انگار دریچه های سینه و قلب حسن پورشیرازی گشوده شده و این نقش در وجودش نشسته است. این نقش خاطره ای خواهد بود که مانند فیلم های 40 یا 50 سال پیش تاریخ سینما، سال های سال بین ما باقی می ماند.

اکتای براهنی نیز در بخشی از این مراسم، خاطره ای را یادآوری کرد که در آن حسن پورشیرازی با پای تازه عمل کرده و آسیب دیده به انجام چندباره سکانس های دشوار نقش غلام باستانی می پرداخت. او همچنین با پاسداشت منش و اخلاق حسن پورشیرازی، از این گفت که اکبر زنجان پور پس از تماشای فیلم پیر پسر بازی حسن پورشیرازی را انتهای بازیگری معرفی کرده است.

حسن پورشیرازی نیز در بخشی از این مراسم لب به سخن گشود و از نقش ها و کارهایی گفت که هیچ گاه دیده نشده اند اما علاقه مند نیست که خودش درباره آن ها صحبت کند. چون فکر می کند این کارها روزی کشف شده و درباره آن ها قضاوت می شود.

او همچنین از همکاری هایش با بزرگان سینما و تئاتر ایران گفت و اینکه متأسفانه از همه این رخدادها بیشتر خاطرات تلخی برایش باقی مانده است.

پورشیرازی با یادآوری روزهای همکاری با بهرام بیضایی در نمایش افرا و خاطرات مشترک با داریوش مهرجویی، از روزهای غم باری گفت که سبب شد تا دیگر بیضایی در ایران نباشد و مهرجویی به قتل برسد.

او در بخش دیگری از صحبت هایش به صورت تلویحی در پاسخ به منتقدانی که فیلم پیر پسر را دارای خشونتی غیرقابل باور معرفی می کنند، گفت: 16 سالم بود که رستم و سهراب ایرلندی را بر صحنه دیدم؛ بی پروا و بدون تعارف. رستم در آنجا پسرش را می کشد و بعد می گوید: من تو را دوست دارم، ولی قدرت را بیشتر دوست دارم.

من چنین رستمی دیدم و تحت تأثیر چنین نقش هایی علاقه مندم که تا آخر عمر روی صحنه باشم. در این چند ماه با مردمی مواجه شدم که فیلم را دیده اند و غلام را شبیه یکی از آشناهای خود معرفی می کنند. در چنین شرایطی باید پرسید ما چقدر غلام داریم که از آن ها بی خبریم.