ابوالفضل نجیب طی یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: بیان واقعیت های غیرقابل انکار و بحران های همه جانبه از سوی پزشکیان که بر اتفاقات قابل پیش بینی و تا تهدید موجودیت جمهوری اسلامی تاکید دارد، واکنش های قابل پیش بینی به همراه داشت. واکنش کیهان اگرچه قابل انتظار اما در مقایسه با اظهارات حمید رسایی غیرقابل پیش بینی و غافلگیرکننده بود. حمید رسایی که با پایین ترین رای ممکن به مجلس ورود کرده در یک اظهارنظر عجیب گفته؛ پزشکیان مدام به دشمنان پاس گل می دهد و باید تعویض شود.

صرف نظر از نفس این اظهارنظر که نشان از خودبزرگ بینی و توهمات ویژه ایشان دارد، آنچه بیشتر جلب توجه می کند دایره واژگانی است که علاوه بر لحن تحکمی، از تعمد در تنزل دادن ریاست قوه مجریه و دومین مقام رسمی به قطعه ای قابل تعویض از یک دستگاه مکانیکی حکایت دارد. این نگاه بیش از هر چیز تداعی کننده و موید نگاه ابزاری به بالاترین مقام اجرایی کشور است. نگاهی که حتی نازل تر از تعبیر تدارکات چی برای ریاست جمهوری و توهینی آشکار نه تنها به شأن ریاست جمهوری که به آرای مردم است.

آنچه این روزها حمید رسایی و همفکران او و در بحرانی ترین شرایط سیاسی و اجتماعی داخلی و محاصره و تهدیدهای بالفعل و بالقوه خارجی جمهوری اسلامی دنبال و اعمال می کنند، در خوش بینانه ترین حکم همان پاس گلی را دارد که رسایی مدعی است پزشکیان به دشمنان ایران می دهد.

هجمه رسایی و تندروها علیه پزشکیان در شرایطی است که همین آقایان به بهانه تهدید دشمن خارجی و شرایط جنگی علیه جمهوری اسلامی دهان منتقدان وضع موجود و آمریت و عاملان آن را بسته و هر انتقاد و اعتراض و تحلیل آینده معطوف به ادامه وضع موجود را چه در داخل و در سطح مناسبات خارجی همزمان هولناک و نابودکننده ارزیابی می کنند. معلوم نیست رویکرد یک بام و دو هوایی که از یک سو کوچک ترین انتقاد به مسببان وضع موجود را بر نمی تابد و به بهانه جامعه رسانه ای را دچار انسداد نموده و همزمان خط هجمه و حذف و تهدید جانی و… بالاترین مقام اجرایی کشور را در بحرانی ترین شرایط دنبال می کنند، جز پاس گل دادن که هیچ همکاری و همسویی خزنده و آشکار با خط سرنگونی نظام به چه چیز می توان تعبیر کرد.

کیست نداند کسانی که امروز برای مردم دایه مهربان تر از مادر شده و بابت کمبودها و گرانی و بحران برق و آب و… اشک تمساح می ریزند، خود در صف مقدم متهمان وضع موجود هستند. این رویکرد دست پیش گرفتن و… سال هاست به عصای دست این جماعت تبدیل شده، حتی در شرایطی که عملکرد و شوری دولت های قبله حاجات این جماعت فغان آشپز را نیز درآورده بود. آنچه امروز این جماعت بر سر دولت می آورند، بی گمان اگر معادله معکوس بود و با قبله حاجات آن ها می شد، گمان نکنم این جماعت به کمتر از دادگاه صحرایی رضایت می دادند.