روزنامه جمهوری اسلامی در مطلبی خواستار حذف بودجه های بیهوده دستگاه های فرهنگی شد.

این روزنامه نوشت: انتظار عمومی از حکمرانی برای همراهی با مردم به ویژه بعد از همراهی مردم با حکمرانی در جریان جنگ تحمیلی 12 روزه رژیم صهیونیستی بر ایران، ابعادی دارد که یکی از آن ها آسان سازی معیشت مردم است.

در شرایطی که درآمد کارمندان و کارگران و اقشار ضعیف، ثابت است هر روز هزینه های زندگی آنان به میزان غیرقابل تحمل بالا می رود. قیمت آب افزایش می یابد، قیمت برق رشد چشمگیر می کند، نان گران می شود، لبنیات با رشد نردبانی افزایش قیمت می یابند و سایر اقلام مورد نیاز زندگی روزمره مردم ازجمله خدمات بدون آنکه قابل پیش بینی باشند با رشد قیمت و هزینه، مردم را غافلگیر می کنند.

درست در همین شرایط، انواع و اقسام مالیات ها، عوارض و هزینه های جانبی دیگری با عناوین مختلف بر مخارج زندگی اضافه می شوند و زندگی را بر مردم دشوار و در مواردی غیرقابل تحمل می کنند.

اضافه شدن این هزینه ها بر زندگی مدیران ارشد که حقوق های نجومی دریافت می کنند و صاحبان درآمدهای آزاد که هر وقت اراده کنند قیمت ها را بالا می برند و بر درآمدهای خود می افزایند اثری نمی گذارد ولی اقشار ضعیف به ویژه کارمندان و کارگران زیر چرخ های ماشینِ بی رحم گرانی و تورم از یکطرف و بولدوزر بی رحم تر افزایش مالیات و عوارض و هزینه هایی که تحت عناوین مختلف از مردم گرفته می شوند و همینطور خدمات که هیچ نظارتی بر آن ها نیست و همچون چاه ویل موجودی جیب های تقریباً خالی را می بلعند، له می شوند. این فاصله طبقاتی هر روز بیشتر می شود و با شتاب ترسناکی آینده جامعه را تهدید می کند.

هیچکس نمی داند لشگر گرسنه ای که این فاصله طبقاتی به سرعت در حال بیشتر شدن به وجود می آورد، در لحظه ای که تاب آوری خود را از دست بدهد چگونه قابل مهار خواهد بود.

از این خطرناک تر، سوء استفاده ای است که دشمنان ایران از بی توجهی حاکمان به وضعیت غیرقابل قبول معیشت اقشار ضعیف خواهند کرد. تاریخ با کسی تعارف ندارد و فقر از تاریخ هم بی تعارف تر و بی رحم تر است. اگر در طول تاریخ همواره در مقاطعی عده ای توانستند از گرسنگان سربازگیری کنند و بر مترفین بتازند، این همان واقعیت عریان بی تعارف و بی رحم بودن فقر بود که زمینه را برای آن سربازگیری فراهم کرد. تفسیر عملی حدیث نبوی کَادَ اَلْفَقْرُ أنْ یَکُونَ کُفْراً همین است و از این واقعیت تلخ گریزی نیست.

دولت چهاردهم می تواند با یک تصمیم شجاعانه، حفره های به وجود آمده در اثر خطاهای دولت های گذشته را جبران کند. بودجه های دستگاه های بی خاصیت را حذف کنید تا مجبور نباشید با افزودن بر مالیات و گران کردن زندگی به اقشار ضعیف فشار وارد کنید و آمار فقر را بالا ببرید.

بیش از ده ها هزار میلیارد تومان تحت عنوان بودجه فرهنگی و مذهبی به دستگاه هایی می دهید که در گذشته با هدایای مردم فعالیت می کردند و خودگردان بودند. حتی اگر کسانی به تأمین بودجه این دستگاه ها اعتقاد دارند همان ها هم وقتی پای مقایسه میان پول پاشی برای سرپا ماندن این دستگاه ها و هزینه کردن همین پول برای حل مشکلات معیشتی مردم به میان بیاید، به حکم عقل و شرع چاره ای غیر از این ندارند که معیشت مردم را ترجیح بدهند.

دولتمردان ما درباره دزدی برق توسط صاحبان ماینرها، قاچاق سوخت توسط باندهای قاچاق و بالا کشیدن بیت المال توسط انواع مافیاها آه و ناله زیادی می کنند ولی به این سؤال جواب نمی دهند که غیر از خود شما چه کسی موظف است دست این دزدان و باندها و مافیاها را قطع کند؟ مگر نمی دانید برای مبارزه با فساد و کوتاه ساختن دست مفسدین و دزدان بیت المال حق ندارید با کسی تعارف کنید یا از کسی بترسید و یا منتظر اجازه کسی بمانید؟ اگر شما از فرصتی که دارید برای همراهی با مردمی که در سخت ترین شرایط جنگی با شما همراهی کردند استفاده نکنید، دشمن از این موقعیت بهره خواهد برد. شجاع باشید، با تصمیمات بموقع خود به همراهی مردم پاسخ مثبت بدهید و دشمن را در این کارزار تاریخی ناامید کنید.