روزنامه ایران در یادداشتی درباره پژمان جمشیدی، از کمدین های سینما و تلویزیون، نوشت: شاید پژمان جمشیدی تنها فوتبالیست ایرانی باشد که عکسش در بیلبوردها و بدنه اتوبوس های شرکت واحد در بزرگترین اندازه ممکن به چشم مخاطب می خورد اما نه به عنوان بازیکن فوتبال بلکه به عنوان یک بازیگر سینما که بدون هیچ آموزش آکادمیک قبلی و خاک صحنه خوردن وارد عرصه بازیگری شده و چهره و نامش همچنان در فیلم های کمدی می فروشد. اتفاقی که در دهه هشتاد و اوایل نود شمسی برای رضا عطاران و در دهه های قبل تر برای برخی دیگر از بازیگران مانند علیرضا خمسه افتاده بود.

بی شک وقتی جمشیدی در 1392 در مجموعه تلویزیونی پژمان (سروش صحت) گُل کرد و به عنوان یک بازیکن سابق فوتبال باشگاهی و ملی تصویر و استعداد جدیدی از خود به مخاطبان نشان داد، کسی فکر نمی کرد که او از این موقعیت فرصتی بسازد برای شروع یک مسیر جدید حرفه ای.

جمشیدی اما به عنوان یک هافبک راست سابق از موقعیت تک به تک به وجود آمده در عرصه سینما نهایت استفاده را کرد و پس از چند تجربه فرعی در سینما و تلویزیون از جمله پنجاه کیلو آلبالو (مانی حقیقی) و دیوار به دیوار (سامان مقدم) با حضور در نقش اول فیلم خوب، بد، جلف (پیمان قاسم خانی) در کنار سام درخشانی که در مجموعه پژمان هم بازی خوب او بود، خود را به عنوان یک بازیگر کمدی به فضای محدود سینمای تجاری ایران معرفی کرد.

جمشیدی پس از موفقیت این فیلم در نزدیک به چهل فیلم سینمایی، بیش از ده مجموعه تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی از جمله زیرخاکی (جلیل سامان) و مگه تموم عمر چند تا بهاره (سروش صحت) و هفده نمایش بازی کرد. کارنامه ای که به لحاظ کمی برای بسیاری از بازیگران دوره دیده و حرفه ای سینما و تئاتر یک رویا است.

پژمان جمشیدی در مجموعه پژمان که روایتی برگرفته از زندگی خود او است، چهره دلنشین و لحن طنازانه و شخصی شده همان پژمان جمشیدی بازیکن فوتبال را توانست در قاب تلویزیون با مخاطبان فراوان یک دهه قبل ایران به اشتراک بگذارد. دیده شدن این مجموعه تلویزیونی و بازخورد مناسب آن از سوی تماشاگران باعث شد تا او به عنوان یک استعداد جدید برای استفاده در فیلم های سینمایی کمدی محک زده شود.

بدین ترتیب این مسأله با ظهور قالبی جدید از فیلم های کمدی در سینمای ایران هم زمان شد؛ فیلم هایی با فیلمنامه و ساخت بعضاً ضعیف که با کمک پوستر و تیزرهای کاریکاتوری و بازیگر تازه کار و مستعدی همچون پژمان جمشیدی در تسخیر گیشه با هم رقابت می کردند.

پژمان جمشیدی هم با ترکیبی از شخصیت خود در مجموعه تلویزیونی پژمان و همچنین شخصیت خوب طراحی شده فریبرز باغ بیشه در مجموعه تلویزیونی ادامه دار زیرخاکی خیلی زود به یک کلیشه کمیک تبدیل شد. شخصیتی گهگاه گیج با جا خوردن ها و تصمیم های بد که دست و پا می زند تا از موقعیت های سختی که در آن قرار می گیرد رهایی پیدا کند.

البته کارنامه بازیگری جمشیدی فقط شامل آثار کمدی نیست. حضور او در فیلم هایی مانند علفزار (کاظم دانشی)، بی بدن (مرتضی علیزاده)، یادگار جنوب (حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری)، خط فرضی (فرنوش صمدی) و جهان با من برقص (سروش صحت) و در نقش های جدی نشان داد جمشیدی با هدایت درست کارگردان و دور شدن از کلیشه های خودساخته می تواند به عنوان یک بازیگر حرفه ای، سنجیده و عیار بازی اش مشخص شود.

بازی او در علفزار و در نقش یک بازپرس جدی و پیگیر یک پرونده که الهام گرفته از یک ماجرای جنایی واقعی هم بود، به خوبی دیده شد و نامزدی اش برای بهترین بازیگر نقش اول مرد در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر هم بی دلیل نبود.

جمشیدی در بی بدن و در نقش پدر یک قاتل جوان تا حد زیادی توانست او را از کلیشه پیرامونش دور کند و اتفاقاً در تناقضی خوب با شخصیت هایی که در ذهن مخاطبان از او به یاد مانده، توانست ذهن مخاطب را در جریان داستان به انحراف بکشد. با همه این تجربه های غیرکمدی، پژمان جمشیدی به هر دلیل که خود می داند ترجیح می دهد تا جایی که سکه اش اعتبار دارد خود را خرج سینمای کمدی کند.

بررسی آمار فروش فیلم های کمدی از ابتدای سال جاری تاکنون نشان می دهد حضور پژمان جمشیدی در جزایر قناری (عادل معصومیان)، کوکتل مولوتوف (حسین امیری دوماری)، دایناسور (سیدمسعود اطیابی) و خانه ارواح (کیارش اسدی زاده) نتوانسته تضمین کننده فروش بالای این فیلم ها در گیشه باشد. صد البته که کاهش فروش فیلم ها به طور کلی به دلایل مختلفی مربوط است اما به نظر می رسد دیگر صرف حضور و نقش آفرینی پژمان جمشیدی نمی تواند گیشه یک فیلم را نجات دهد.

با این حال پژمان همچنان جزو بازیگرانی است که فیلمسازان برای فروش تضمین شده فیلم خود بر پرده، دنبال استفاده از او هستند. نمونه آخرش مسعود ده نمکی است که پس از هفت سال از ساخته شدن فیلم ضعیف زندانی ها با فیلمی جدید با بازی پژمان جمشیدی به عرصه سینما باز خواهد گشت.

نویسنده: جواد صفوی، منتقد سینما