عباس عبدی، فعال رسانه، در روزنامه اعتماد در یادداشتی با عنوان ناسازوارگی وفاق ضمن تمرکز بر شعار محوری دولت پزشکیان یعنی وفاق ، به چرایی محقق نشدن آن پرداخته است.

او در این زمینه نوشت: خطاب اصلی این یادداشت به آقای پزشکیان است. شاید خودشان نیز متوجه این مساله باشند و خیلی هم بهتر از امثال من جزییات را بدانند، با این حال بد نیست که در فضای عمومی قدری درباره وفاق صحبت کنیم.

شعار محوری آقای پزشکیان وفاق است. وفاق درون ساختار سیاسی، وفاق با مردم و وفاق در سطح بین المللی. این شعار قابل دفاع است، ولی باید به ظرایف آن نیز توجه کرد. دو نکته مهم در این هست. اول؛ میان این سه وفاق تعارضاتی وجود دارد. دوم؛ وفاق شعاری است و باید بر محتوای مشترک استوار شود که در اینجا هم تعارض پیش می آید.

در واقع شعار وفاق گرچه ضروری است ولی ناسازواره یا پارادوکسیکال است و همین کار را سخت می کند. اگر بخواهید وفاق با درون ساختار را عملی کنید به ناچار وفاق با مردم دچار اختلال می شود. حتی وفاق با جهان نیز دچار مشکل می شود. اگر بخواهید وفاق با مردم و جهان را برجسته کنید، وفاق درون ساختاری دچار شکست خواهد شد.

همین فریادهای تندروها را که برای استیضاح بلند شده است، ببینید یا حتی جاسوس یاب های آنان شما را هم ردیابی کرده اند. شما در سیاست رسانه ای اعم از صداوسیما و فضای مجازی دنبال وفاق درون ساختاری رفتید درنتیجه وفاق با مردم را تا حد زیادی از دست دادید.

در ماجرای مصوبه حجاب برعکس عمل کردید و نتیجه معکوس بود. در موضوعات خارجی هنوز اقدام تعیین کننده ای نشان نداده اید، ولی هنگامی که یک جمله گفتید، وفاق درون ساختاری به لرزه در آمد! و هجوم آنان با اتکا به صداوسیما آغاز شد. در انتصابات بیشتر به سوی وفاق ساختاری حرکت کرده اید و اتفاقا حمایت های مردمی را از دست داده اید.

مشکل اینجاست که با این وضع نمی توانید همه را داشته باشید، نهایت این خواهد شد که همه را ازدست می دهید. نه فقط شما، طرف مقابل شما هم بازنده خواهد شد، ولی چون آنان تعهد و مسوولیت و آینده ای ندارند، چندان در بند باخت نیستند، زیرا بازی سیاست را صفر و یک تعریف کرده اند. این وضعیت ناسازواره رویکرد وفاق است.

آقای پزشکیان سه راه پیش روی خود دارد؛ راه اول این است که کلا سیاست وفاق درون ساختاری را کنار بگذارد و فقط دنبال پیشبرد اهداف خود بدون توجه به دیگران باشد. این راه جواب نمی دهد.

راه دوم، در نقطه بهینه و معقولی بایستند و تناسبی را رعایت کند تا کارها پیش برود. برای این کار نیازمند گفت وگوی مستقیم و شفاف با آنان است، ولی از آنجا که ذهنیت آنان تمامیت خواه است و انسجام تشکیلاتی هم ندارند، نه می توانند گفت وگو و تفاهم کنند و نه اگر کردند، اعتباری به اجرای تعهدات آنان نیست. پس این راه در عمل بلاموضوع است.

راه سوم و عملی تر و مطمئن تر به میان آوردن قدرت واقعی است یا باید در سطح مقام رهبری این تفاهم و توافق انجام و اجرایی شود و کسی حق تخطی از آن را نداشته باشد یا در سطح عمومی و مردم حقایق را بگویید و آنان را در برابر مردم قرار دهید، چون این جماعت جز از این دو قدرت از چیز دیگری باکی ندارند و البته به نظر می رسد که کشاندن مساله به عرصه عمومی با روحیه و منش شما سازگاری ندارد، در شرایط کنونی هم این کار به صلاح کشور نیست. تنها راه باقیمانده حل مساله از طریق مقام رهبری است.

این کار را نه برای خود، بلکه برای خدمت به کشور و مردم انجام دهید. فرصتی ندارید. امروز و فردا نکنید. در مقام منتقد رفتار نکنید. شما رییس جمهور هستید. مردم از شما انتظار شنیدن سیاست های قابل دفاع و اجرای آن ها را دارند.

سخنان شما نشان می دهد که کشور فاقد راهبرد است. اغلب مشکلات کشور راه حل های روشنی دارد، ولی به عللی از جمله معطل ماندن همین وفاق یا مسائل دیگر یا ویژگی شخصی شما که برخوردی قاطع با مدیران ناتوان نمی کنید، قابل طرح نیست. یک سال گذشت، مهم ترین شعار شما که وفاق باشد نه تنها پیشرفت نداشته که عقب گرد داشته است.

همچنین هنوز انرژی را حل نکردید، هنوز سیاست خارجی را در مدار قابل دفاع قرار ندادید، هنوز وعده های مربوط به فضای مجازی و رسانه حل نشده است، هنوز گره استفاده از همه نیروها به ویژه با معیارهای باز شما باز نشد که بسته تر هم شده است. گزارش هایی که به شما داده شده درباره دخالت نمایندگان در عزل و نصب ها، نتیجه ای نداشته است.

گزارش فضای مجازی به جایی نرسیده است. چرا؟ به این علت که وفاق مقدمه برای بهبود و پیشرفت امور بود، در حالی که اکنون تبدیل به هدف و البته فقط در حد حرف شده است، حتی اگر نه تنها امور بهبود پیدا نکند، بلکه مانع بهبود نیز شده است.

حتما به یاد دارید که در همان هفته اول در دیدار خصوصی و دو نفری در طبقه پنجم ستاد جنابعالی گفتم که از نظر من این حضور شما از جنس حضور در یک انتخابات عادی نیست. شما می توانید و باید سرنوشت ایران را از چنگال تندروهایی خارج کنید که یک ملت و تمدن را اسیر جاه طلبی ها و اوهام نابخردانه خود کرده اند. اگر شکست بخورید که هم برای خودتان و هم کشور فاجعه است ولی اگر موفق شوید در این صورت اهمیت و اعتبار ستارخان قهرمان آذربایجانی مشروطیت نیز در برابر نقش شما رنگ خواهد باخت.