فرارو- بررسی چگونگی استفاده از تقلید و شبیه سازی رفتارهای موفق، نشان می دهد که انسان ها با الگوبرداری درست می توانند از محدودیت های اولیه عبور کرده و توانایی های خود را در زندگی روزمره و حرفه ای ارتقا دهند.

به نقل از بیگ ثینک، یکی از ویژگی های جالب و عجیب انسان این است که گاهی تنها با پرسیدن این سؤال ساده از خود که یک فرد بسیار ماهرتر از من چگونه با این موقعیت برخورد می کند؟ ، عملکرد فرد فوراً بهتر می شود؛ درست همان لحظه. این پدیده به نظر ساده می آید، اما در واقع ناشی از شیوه طبیعی یادگیری و تقلید انسان است. تصور کنید فردی در یک گفت وگوی کمی ناخوشایند قرار دارد و تلاش می کند فضای گفتگو را حفظ کند. سکوتی طولانی شکل می گیرد و ذهن او به دنبال راهی برای پر کردن این سکوت می گردد.

ممکن است یک پرسش باز مطرح کند یا خاطره کوتاهی از زندگی روزمره خود تعریف کند. او گزینه های مختلف را در ذهن مرور می کند و یکی را انتخاب می کند و بیان می کند. گرچه این روش ممکن است کارساز باشد، اما آن روانی و سلاست طبیعی افراد ماهر را ندارد و به همین دلیل گفت وگو همچنان سنگین پیش می رود و دیگران حس راحتی در پاسخ دادن ندارند. با این حال، رویکردی که اغلب موفقیت آمیز است، تقلید از افرادی با شخصیت کاریزماتیک است. او می تواند با تصور اینکه مثل یک فرد جذاب و مسلط رفتار کند، عملکرد خود را بهبود دهد. در این مسیر، شخصیت فرد رنگ و لعاب شخصی خود را به تقلید می بخشد، اما همین تحریف جزیی مشکلی ایجاد نمی کند، بلکه یک نسخه شخصی از مهارت گفت وگوگر جذاب ایجاد می کند.

این روش محدود به گفت وگو نیست؛ افراد در زمینه های مختلف نیز می توانند از تقلید بهره ببرند. در تماس های جذب سرمایه، آوازخوانی، حتی هنگام آرایش کردن برای یک مناسبت ویژه، تقلید از افراد ماهر می تواند مهارت را افزایش دهد. حتی در مهارت های فنی، مانند تعمیر ابزارهای قدیمی، مشاهده و الگوبرداری از افراد حرفه ای می تواند به نتایج قابل توجهی منجر شود.

انسان ذاتاً یک ماشین تقلید است. این توانایی بخش مهمی از فرآیند یادگیری انسان است؛ همان طور که نوزادان پیش از درک آگاهانه دستور زبان، مهارت های گفتاری را از والدین و اطرافیان خود می آموزند. راه رفتن، حالات چهره، و الگوهای اجتماعی نیز از طریق تقلید و مشاهده شکل می گیرند. با گذر زمان، انسان ها به استدلال صریح و آگاهانه دست پیدا می کنند؛ توانایی شکستن جهان به مفاهیم و نمادهایی که در ذهن شناورند.

این توانایی به آن ها اجازه می دهد با خواندن دستورالعمل ها، مهارت های جدید را یاد بگیرند یا اطلاعات نظری را به عملکرد عملی تبدیل کنند. اما در این مسیر، توان تقلید غریزی تحلیل می رود و افراد قدرت آن را فراموش می کنند. به همین دلیل، در یادگیری مهارت های جسمانی یا اجتماعی، افراد اغلب به جای اعتماد به مشاهده مستقیم، تلاش می کنند با تحلیل و استدلال به نتایج برسند.

نمونه بارز این موضوع در یادگیری تنیس دیده می شود. مربیانی که تلاش می کنند یک حرکت کامل را به گام های کوچک و قابل شرح تقسیم کنند، می بینند که شاگردان دچار حرکات خشک و ناموزون می شوند. اما زمانی که تنها فرم صحیح را نشان می دهند و از شاگردان می خواهند مانند یک کودک تقلید کنند، بدن به طور خودکار تنظیم می شود. به این ترتیب، پیشرفت واقعی از طریق سیستم غریزی و شهودی حاصل می شود، نه از طریق استدلال صریح. تقلید یک کل، بسیار آسان تر از ساختن آن از اجزای جداگانه است.

در بسیاری از زمینه ها، تقلید می تواند به پیشرفت فوری منجر شود. برای مثال، در شطرنج، مبتدیان می دانند که نباید وزیر را زود وارد بازی کنند، اما اغلب این کار را انجام می دهند و می بازند. اما با این سؤال که یک بازیکن حرفه ای چه می کند؟ ، غریزه آن ها بهبود پیدا می کند و تصمیمات بهتری می گیرند.

در یادگیری مهارت های کاملاً جدید، مانند تیراندازی با کمان، پرسیدن این سؤال که یک فرد بسیار ماهر در این زمینه چگونه عمل می کند؟ باعث می شود فرد به سرعت با موقعیت سازگار شود. تقلید از یک الگوی با اعتماد به نفس، اضطراب و نگرانی های مبتدی را کاهش می دهد و مسیر یادگیری را هموار می کند. با گذر زمان، فرد به حدی شبیه الگو می شود که دیگر نیازی به تقلید مداوم ندارد.

اما وقتی سطح مهارت به حدی برسد که دیگر کسی برای تقلید باقی نمانده باشد، چه رخ می دهد؟ بسیاری افراد در این مرحله خود را در سطح عالی می دانند و متوقف می شوند، اما توانایی شبیه سازی و تقلید می تواند فراتر از سقف ظاهری مهارت گسترش یابد. تاریخچه بشری مملو از نمونه هایی است که نشان می دهد زمانی که یک رکورد یا سطح مهارتی برای اولین بار به دست آمد، افراد دیگر به سرعت آن را تکرار و حتی فراتر رفتند.

نمونه هایی از این دست شامل دویدن 100 متر زیر 10 ثانیه، صعود به اورست، یا شیرجه آزاد به عمق های بیشتر از حد تصور سابق است. این موفقیت ها نه به دلیل تغییر قوانین طبیعت، بلکه به دلیل اثبات امکان پذیری آن ها توسط یک نفر و انگیزه افراد دیگر برای دستیابی به همان سطح و پیشرفت فراتر از آن حاصل شده است.

مهارتی که امروز در حال یادگیری آن هستیم ممکن است هنوز در مرحله پیش رقابتی باشد، حتی اگر به نظر برسد دیر شده است. بسیاری از انسان ها پیش از رکورد دو کیلومتر در چهار دقیقه تلاش کرده بودند و موفقیت تنها با درک امکان پذیری و تلاش برای رسیدن به سطح بالاتر حاصل شد. بنابراین، استانداردهای موجود دیگران را نادیده بگیرید و فرض کنید سطحی بسیار بالاتر وجود دارد. این باور را درونی کنید که: من قرار است در این مهارت از هر کسی که تاکنون دیده ام بهتر باشم.

با چنین ذهنیتی، تقلید از الگوهای برتر، تمرکز بر مشاهده و شبیه سازی رفتارهای موفق، می تواند مسیر پیشرفت را کوتاه و یادگیری را سریع تر کند. این روش نه تنها در مهارت های جسمانی و حرفه ای کاربرد دارد، بلکه در زندگی روزمره، تعاملات اجتماعی و توسعه فردی نیز می تواند به طور قابل توجهی مؤثر باشد.