پرسپولیس روز اول تیم امیدوارکننده ای نبود. این را هم آمار می گوید هم نتیجه. البته خود بازیکنان یا مربیان به فکت هایی مثل مالکیت بالا اشاره کردند تا ثابت کنند بهتر از حریف بوده اند اما هم هوادار روی سکوها هم میلیون ها نفری که پای تلویزیون به تماشای اولین دستپخت وحید هاشمیان نشسته بودند بیشتر حرص خوردند و ناخن هایشان را جویدند تا اینکه لذت ببرند و از کارهای تاکتیکی یا انفرادی ستاره های تیم خود حظ کنند.

البته که آش شله قلمکار هاشمیان در هفته اول نه گوشت داشت نه حبوباتش تکمیل بود و اینطوری شد که سرمربی جدید تا حد زیادی راه فرار داشت و نمی شد به خاطر مساوی دقیقه 94 به او تاخت و تصمیماتش را از صفر تا صد زیر سؤال برد. هفته اول برای پرسپولیس هفته بحران لیست و ثبت قرارداد و کارت بازی بود. هفته ای که انگار تلخی ها و حرص و جوش خوردن هایش بالاخره تمام شده و قرار است اسکواد ناقص هاشمیان کامل تر و جذاب تر باشد. از قضا بازی هفته دوم بازی بزرگی هم هست و پرسپولیس ناقص هفته اول حالا در گام دوم به اولین آزمون جدی فصل رسیده است.

البته که با گام گذاشتن به نبرد بزرگ هفته کار هاشمیان هم دشوارتر می شود و قبل از تعطیلات دو هفته ای لیگ او در یک محک جدی نشان خواهد داد از این همه سال حضور در فوتبال آلمان چیزی برای رو کردن دارد یا وقتی دستش پر باشد هم انگار دست خالی است. اما دوشنبه شب هفته بعد قرار است چهره تیم هاشمیان متفاوت تر، جذاب تر و ترسناک تر از قبل باشد چرا که به احتمال زیاد انقلاب بزرگی در ترکیب به وجود خواهد آمد.

امیررضا رفیعی دروازه بان مطمئن و قابل اعتمادی است اما همه می دانند پیام نیازمند چیز دیگری است بخصوص وقتی اولین بازی اش با پیراهن پرسپولیس مقابل تیم سابقش باشد. در مرکز خط دفاع سهیل صحرایی جوان، چالاک و انرژیک است اما تجربه پورعلی گنجی برای بازی های بزرگ کارگشاتر و مفیدتر خواهد بود. این مسأله درباره جناح راست خط دفاع هم مصداق دارد. یعقوب براجعه دو سه ارسال بد داشت و در گل خورده هم مقصر بود اما رفت و برگشت هایش، چند سانتر مفیدش و نجات دروازه اش را هم باید در نظر گرفت. با وجود این سرژ اوریه نامدار برای بازی هایی مثل ال کلاسیکوی داخلی اصل جنس است و اگر آماده باشد شرایط تیم در آن منطقه کاملاً متفاوت خواهد بود.

حتی شاید ترکیب پرسپولیس برای ال کلاسیکو در دفاع چپ هم تغییری مهم داشته باشد و میلاد محمدی به ارنج برگردد و وزن تجربه و شناخت وظایف در آن جناح بالاتر برود. اما بدون شک جذاب ترین بخش تغییرات ارنج در فاز حمله رخ می دهد، جایی که اتفاقاً تیم هاشمیان نیاز به بالا رفتن کیفیت و خلاقیت دارد. با ورود بیفوما و محمد عمری به دو جناح تهاجمی تیم، قرار است تیم هیجان انگیزتر و خطرناک تری را در اصفهان ببینیم. واقعیت اینکه جدا از چند حرکت انفجاری عالیشاه، بازیکنانی مثل کاظمیان و شکاری در برداشتن یار مقابل شان غالباً ناکام بودند اما با ورود بیفوما و عمری حتماً تیم هاشمیان شکل بهتری خواهد گرفت.

البته اینجا یک دغدغه شیرین هم وجود دارد چرا که اورونوف و عالیشاه دو عنصر خلاق دیگر به خاطر هم پستی بودن با بیفوما باید نیمکت نشین شوند و طبیعتاً اگر هاشمیان با چرخش ترکیب از این عناصر خلاق هم بهره بگیرد خط حمله سرخ ها آتشین و ترسناک خواهد شد.