بدیهی است که مصرف میوه و سبزیجاتِ بیشتر می تواند برای سلامتی مفید باشد؛ با این حال، اینکه آیا میوه ها و سبزیجات بهتر است با پوست یا بدون پوست مصرف شوند، اغلب مورد بحث است.

به گزارش خبر انلاین؛ پوست میوه ها و سبزیجات اغلب از روی عادت یا برای کاهش اثر سموم و آفت کش ها دور ریخته می شوند. اگر چه بررسی ها نشان می دهد حدود 41 درصد از باقی مانده سموم آفت کش موجود در میوه ها و سبزیجات، طی شست وشو با آب از بین می رود. با این حال، حذف این پوسته ها ممکن است به معنای حذف یکی از غنی ترین قسمت های گیاه باشد.

مقدار این سمومِ مجاز روی مواد غذایی طبیعی به شدت کنترل و تنظیم می شود و در کمتر از 4 درصدِ موارد از حد مجاز بالاتر می رود؛ که حتی در صورت وجود آثار این آفت کش ها روی میوه و سبزی، تحقیقات نشان می دهد که این امر به ندرت منجر به آسیب به انسان می شود.

مقدار مواد مغذی موجود در لایه خارجی، بر اساس نوع میوه یا سبزی متفاوت است. با این حال، به طور کلی، مواد غذاییِ با پوست حاوی مقادیر بیشتری از فیبر، آنتی اکسیدان ها، ویتامین ها، مواد معدنی و سایر ترکیبات گیاهی مفید نسبت به نوع پوست کنده ی آن هستند.

به طور نمونه، یک سیب خام با پوست حاوی 332 درصد ویتامین K بیشتر، 142 درصد ویتامین A بیشتر، 115 درصد ویتامین C بیشتر، 20 درصد کلسیم بیشتر و تا 19 درصد پتاسیم بیشتر نسبت به یک سیب پوست کنده است.

یا یک سیب زمینی آب ‎پز با پوست تا 175 درصد ویتامین C بیشتر، 115 درصد پتاسیم بیشتر، 111 درصد فولات بیشتر و 110 درصد منیزیم و فسفر بیشتری نسبت به سیب زمینی پوست کنده دارد.

هم چنین سبزیجات با پوست حاوی مقدار قابل توجهی فیبر و آنتی اکسیدان بیشتری هستند. به عنوان مثال، تا 31 درصد از مقدار کل فیبر موجود در یک سبزی را می توان در پوست آن یافت. علاوه بر این، سطح آنتی اکسیدان ممکن است در پوست میوه تا 328 برابر بیشتر باشد.

بنابراین، خوردن میوه ها و سبزیجات با پوست جهت بهره مندی از سطوح بیشتر مواد مغذی توصیه می شود.

پوست میوه ها و سبزیجات می تواند گرسنگی را کاهش دهد و به شما کمک کند مدت طولانی تری احساس سیری کنید. این مسئله تا حد زیادی به دلیل محتوای بالای فیبر در این بخش از ماده غذایی است. در حالی که مقدار دقیق فیبر در مواد غذایی متفاوت است، میوه ها و سبزیجات تازه ممکن است قبل از جدا کردن پوست یا لایه های بیرونی تا یک سوم فیبر بیشتری داشته باشند.

چندین مطالعه نشان می دهد که فیبر می تواند به شما کمک کند برای مدت طولانی تری احساس سیری کنید. فیبر ممکن است این امر را با کشش فیزیکی معده، کاهش سرعت تخلیه آن یا با تأثیرگذاری بر سرعت ترشح هورمون های سیری در بدن انجام دهد.

هم چنین نوع فیبر موجود در میوه ها و سبزیجات، که به فیبر چسبناک معروف است، ممکن است به طور ویژه در کاهش اشتها موثر باشد.

فیبر هم چنین به عنوان غذا برای باکتری های مفیدی که در روده زندگی می کنند، مورد استفاده قرار می گیرد. هنگامی که این باکتری ها از فیبر تغذیه می کنند، اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه تولید می کنند که به نظر می رسد این فرایند احساس سیری را بیشتر تقویت می کند.

بر اساس تحقیقات، رژیم های غذایی سرشار از فیبر با کاهش حس گرسنگی و به تناسب آن کاهش کالری مصرفی در طول روز، به طور بالقوه منجر به کاهش وزن می شوند.

میوه ها و سبزیجات حاوی آنتی اکسیدان هایی هستند که می توانند خطر ابتلا به چندین بیماری را کاهش دهند. به زبان ساده، عملکرد اصلی آنتی اکسیدان ها مبارزه با رادیکال های آزاد است. سطوح بالای رادیکال های آزاد باعث استرس اکسیداتیو می شود که در نهایت می تواند به سلول ها آسیب برساند و خطر بیماری را افزایش دهد.

از همین رو، محققان بر این باورند که آنتی اکسیدان ها ممکن است به کاهش خطر بیماری قلبی و انواع خاصی از سرطان کمک کنند. برخی از آنتی اکسیدان های موجود در میوه ها و سبزیجات نیز با کاهش خطر ابتلا به بیماری های عصبی مانند بیماری آلزایمر مرتبط است.

میوه ها و سبزیجات به طور طبیعی سرشار از آنتی اکسیدان هستند، اما طبق تحقیقات، به نظر می رسد سطوح فراوان آنتی اکسیدان ها در لایه بیرونی (پوست) متمرکز شده است. به طوری که طبق یک مطالعه، سطح آنتی اکسیدان در پوست میوه و سبزیجات تا 328 برابر بیشتر از پالپ آنها بود. بنابراین اگر می خواهید مصرف آنتی اکسیدان های طبیعی را به حداکثر برسانید، باید آنها را با پوست مصرف کنید.

مصرف پوست برخی از میوه ها یا سبزیجات ممکن است سخت باشد یا به سادگی قابل خوردن نباشد. به عنوان مثال، پوست آووکادو و خربزه غیرقابل خوردن در نظر گرفته می شود، صرف نظر از اینکه آنها به صورت پخته یا خام مصرف شوند. سایر پوست میوه ها و سبزیجات مانند آناناس، کدو تنبل، پیاز و کرفس می توانند بافتی سفت داشته باشند که جویدن و هضم آن دشوار است. این پوسته ها معمولاً بهتر است برداشته شوند و خورده نشوند.

علاوه بر این، در حالی که برخی از پوسته ها خوراکی هستند، اما خام خوردنشان برای اکثر افراد خوشایند نیست. به عنوان مثال می توان به پوست کدو یا بادمجان اشاره کرد؛ که ممکن است بعد از پختن، نرم تر و قابل خوردن شوند.

در مقابل مواردی که پوست مغذی یا قابل خوردن دارند، عبارتند از: سیب، زردآلو، هویج، گیلاس، خیار، بادمجان، انگور، کیوی، قارچ، ازگیل، نخود، هلو، گلابی، فلفل، آلو، سیب زمینی، کدو سبز و ... .