فرارو- مشتری، غول گازی و بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی، سال هاست رازهای درونی خود را پنهان کرده است. دانشمندان مدت ها تصور می کردند هسته عجیب و غیرمعمول این غول گازی نتیجه برخوردی مهیب با یک سیاره دیگر است. اما تحقیقات جدید نشان می دهد که شکل گیری این سیاره برخلاف تصورات پیشین، پروسه ای آرام و تدریجی بوده است.

به نقل از ساینس دیلی، هسته مشتری احتمالا در طول میلیاردها سال شکل گرفته و نتیجه جذب آرام عناصر سبک و سنگین بوده، نه یک برخورد ناگهانی و ویرانگر.

داده های جونو فضاپیمای ناسا، نشان داد که هسته مشتری مرز مشخصی ندارد و به صورت تدریجی با لایه های هیدروژن اطرافش ادغام شده است؛ این کشف پرسش های جدیدی درخصوص منشأ هسته مشتری ایجاد کرد.

محققان دانشگاه دورهام همراه با همکاری ناسا SETI و دانشگاه این برخورد مهیب را با استفاده از شبیه سازی های پیشرفته بازسازی کردند تا دریابند مواد چگونه با یکدیگر مخلوط می شوند.

در این شبیه سازی هیچ یک از برخوردها باعث شکل گیری هسته بدون مرز نشدند. مواد سنگی و یخی هسته پس از برخورد سریعا به جای خود بازمی گشتند و مرز مشخصی با لایه های هیدروژن و هلیوم ایجاد می کردند.

دکتر توماس سندنس از دانشگاه دورهام و نویسنده اصلی این مطالعه می گوید: بررسی واکنش یک سیاره بزرگ به چنین برخوردی بسیار هیجان انگیز است. شبیه سازی ها نشان می دهند که این برخورد مشتری را تا عمق هسته می لرزاند، اما نه به شکلی که ساختار داخلی آن را توضیح دهد.

دانشمندان اخیرا دریافتند که زحل نیز چنین هسته ای دارد. دکتر لوییس تئودورو از دانشگاه اسلو می گوید: وجود هسته بدون مرز در زحل نشان می دهد که این ساختارها نتیجه برخوردهای نادر و پرانرژی نیستند، بلکه طی رشد تدریجی سیاره شکل می گیرند.

این کشف می تواند به درک بهتر سیاره های فراخورشیدی هم جرم مشتری و زحل کمک کند و نشان دهد که هسته های پیچیده احتمالا در بسیاری از این سیاره ها وجود دارند.

دکتر جیکوب کگرریز، همکار این تحقیق می گوید: برخوردهای مهیب بخش مهمی از تاریخ بسیاری از سیاره ها هستند، اما همه چیز را توضیح نمی دهند. این پروژه همچنین به ما کمک کرد روش های پیشرفته تری برای شبیه سازی این رویدادهای کیهانی توسعه دهیم و تنوع شگفت انگیز جهان منظومه شمسی و فراتر از آن را بهتر درک کنیم.