دبیر شورای عالی امنیّت ملّیطی یک مصاحبه با KHAMENEI.IR گفت:

توصیه من همیشه این است که ایران هیچ وقت دیپلماسی را ترک نکند، چون دیپلماسی خودش یک ابزار است.

رهبری معظّم هم یک بار فرموده بودند همیشه پرچم مذاکره در دستتان باشد؛ این کاملاً درست است. در واقع، دیپلماسی یک بخشی از کار حکومت است و معنی ندارد که آن را ترک بکند؛ مهم این است که چه زمانی و چگونه از آن استفاده بکنیم.

اگر صحنه ی دیپلماسی را دشمن تبدیل بکند به یک صحنه ی تئاتر و نمایش، از این دیپلماسی چیزی درنمی آید.

یا اگر مقصودش این باشد که از دیپلماسی برای توجیه یک کار دیگر استفاده کند، خب معلوم است که این دیپلماسی بماهو دیپلماسی مورد توجّه نبوده و در واقع نمی خواسته از آن استفاده کند.

امّا اگر دیپلماسی برای این باشد که ما از جنگ بهره ای نمی بریم، حالا می خواهیم صلح کنیم، اینجا دیگر جای دیپلماسی است و این دیپلماسی واقعی است.

من الان شرایط را این گونه نمی بینم؛ یعنی احساس می کنم دیپلماسی ای که این ها دارند، دیپلماسی برای بهانه ایجاد کردن است؛ ولی در عین حال نباید بگوییم ما دیپلماسی را قطع می کنیم.

اینکه شرایط مذاکره مثلاً چگونه باشد و چه وقتی ثمر می دهد، مذاکره وقتی ثمر می دهد که طرف مقابل بفهمد جنگ خاصیّتی ندارد و مثلاً بخواهد از راه مذاکره مسائل را حل بکند؛ امّا اگر بخواهد مذاکره را بهانه کند برای یک عملیّات دیگر، خب این یک مذاکره ی صحیحی نیست.

بنابراین، در این زمینه شرط ما این است که مذاکره ی واقعی بکنیم. اگر دنبال جنگید، بروید کارهایتان را بکنید، هر وقت پشیمان شدید بیایید برای مذاکره؛ امّا اگر واقعاً به این نتیجه رسیدید که این ملّتِ نستوه و مقاوم را نمی توانید با جنگ تسلیم کنید ــ این حرف های چرندی که می زنند که ما حتماً باید فشار بیاوریم تا ایران تسلیم بشود، که رهبری هم پاسخشان را دادند و در این جنگ هم متوجّه شدند که ایرانی ها تسلیم بشو نیستند ؛ شرط انجام مذاکره واقعی این است که این را درک کنید.