شرکت گوگل، برای نخستین بار میزان مصرف انرژی هوش مصنوعی خود را به طور دقیق محاسبه کرده است. طبق این گزارش، ارسال یک پرسش متنی در سرویس جِمِنای تقریباً به اندازه 9 ثانیه تماشای تلویزیون انرژی مصرف می کند.

به گزارش فارس به نقل از سی بی اس نیوز، این اقدام بخشی از تلاش گوگل برای ایجاد یک روش استاندارد در سنجش اثرات زیست محیطی مدل های هوش مصنوعی است که شامل مصرف انرژی، آب و همچنین انتشار گازهای گلخانه ای می شود.

با وجود اینکه اقتصاددانان معتقدند ابزارهای هوش مصنوعی می توانند رشد اقتصادی جهانی را تقویت کرده و تا 10 سال آینده حدود 7 هزار میلیارد دلار (معادل 7 درصد تولید ناخالص داخلی جهان) به اقتصاد اضافه کنند، اما دانشمندان نسبت به پیامدهای زیست محیطی این فناوری هشدار داده اند. مراکز داده هوش مصنوعی به حجم عظیمی از برق نیاز دارند و علاوه بر آن برای خنک سازی سخت افزارهای مربوط به آموزش و اجرای مدل ها، آب زیادی مصرف می کنند؛ موضوعی که می تواند فشار بر منابع آبی شهری وارد کرده و اکوسیستم های محلی را مختل کند.

طبق گزارش مؤسسه فناوری ماساچوست آمریکا (ام آی تی)، افزایش تقاضا برای سخت افزارهای پرقدرت در زمینه هوش مصنوعی، پیامدهای غیرمستقیم دیگری نیز دارد؛ از جمله مصرف انرژی در فرایند تولید و حمل این تجهیزات.

در همین حال، گزارش دفتر حسابرسی دولت آمریکا (جی ای او) در آپریل امسال نشان داده که برخی مراکز داده جدید بین 100 تا 1000 مگاوات برق مصرف می کنند؛ معادل برق موردنیاز 80 هزار تا 800 هزار خانه مسکونی. با وجود این مقیاس مصرف، هنوز هیچ مقرراتی وجود ندارد که شرکت ها را مجبور کند آمار مصرف انرژی و آب مراکز داده خود را به طور شفاف منتشر کنند.

گوگل در مقاله فنی جدید خود اعلام کرد که برای هر پرسش متنی در جِمِنای ، به طور میانگین 0٫24 وات ساعت انرژی، 0٫26 میلی لیتر آب (حدود 5 قطره) و 0٫03 گرم معادل دی اکسیدکربن مصرف یا منتشر می شود.

برای مقایسه، سم آلتمن، مدیرعامل شرکت اُپن ای آی، گفته که هر پرسش در چت جی پی تی حدود 0٫34 وات ساعت انرژی و معادل یک پانزدهم قاشق چای خوری آب مصرف می کند.

گوگل همچنین به پیشرفت های خود در کاهش اثرات زیست محیطی اشاره کرده است. این شرکت می گوید طی 12 ماه گذشته، مصرف انرژی و ردپای کربنی یک پرسش متوسط در جِمِنای به ترتیب 33 و 44 برابر کمتر شده و هم زمان کیفیت پاسخ ها نیز ارتقا یافته است.

به بیان دیگر، گوگل می خواهد نشان دهد که می توان میان بهره وری هوش مصنوعی و پایداری محیط زیستی توازن ایجاد کرد؛ موضوعی که در آینده با افزایش استفاده جهانی از این ابزارها بیش ازپیش اهمیت پیدا خواهد کرد.