اظهارات محمدحسن رجبی دوانی، کارشناس برنامه تلویزیونی در آنتن زنده شبکه 4 که گفته بود: ظریف همان ابوموسی اشعری است؛ اشعری اعتراف کرد که سرش کلاه رفت اما ظریف اعتراف نکرد. واکنش منفی یک روزنامه اصولگرا را به همراه داشت.

روزنامه فرهیختگان نوشت: در شرایطی که رژیم صهیونیستی با همراهی ادامه دار آمریکا، منازعه و جنگ با ایران را در موقعیت تمام شده نمی بیند و از کوچک ترین بحران برای فروپاشی جامعه و کشاندن مردم به خیابان استفاده می کند، برچسب زدن به چهره های سیاسی، حرکت احساسی و بدون تعقل، بازی در زمینی است که مطلوب اسراییل است.

انتقاداتی که در روزهای گذشته علیه سیاستمداران مطرح شده به جای آنچه به مثابه آبی بر آتش شعله ور رادیکالیسم در فضایی سیاسی کشور عمل کند، هیزمی به این آتش اضافه می کند.

قطبی شدن فضای سیاسی در کشور تنها در فضای سیاسی محدود نمی ماند. آسیب این وضعیت به انسجام اجتماعی ایجاد شده در جامعه نیز ضربه می زند و اتحادی که مردم در دوران جنگ به شکل خودجوش به وجود آورده بودند را متزلزل می کند و حتی می تواند آن را نابود کند. اوج گرفتن این دعواها، این شائبه را در میان مردم پررنگ می کند که چه در شرایط بحرانی و چه در شرایط عبور از بحران، سیاستمداران نه برای منافع مردم نگرانند و نه منافع و امنیت ملی. آنچه برای آن ها اصل قرار دارد، دعوای قدرت است. خروجی چنین نگاهی ناامیدی مردم را به دنبال دارد و تعمیم آن به جامعه می تواند شکاف های اجتماعی گذشته را با شیبی تندتر بازتولید کند.

نکته عجیب تر آنکه بستر بخشی از انتقاداتی که بهانه ای تازه برای ادامه دعوا فراهم می کند، رسانه های رسمی هستند. آنچه سه شنبه شب از زبان یکی از کارشناسان در رسانه ملی در مورد رییس جمهور اسبق ایران مطرح شد، ازجمله این اظهارات است. اگرچه نمی توان انتظار داشت که ادعاها در فضاهای غیررسمی از جانب مجامع رسمی کنترل شود، حداقل انتظار آن است که پروتکلی برای رسانه های رسمی و اظهاراتی که در این فضا مطرح می شود از جانب شورای عالی امنیت ملی تنظیم شود و تریبون بازتولید این نزاع ها رسانه های رسمی کشور نباشند.