روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: با افتتاح سد پاشدان در ولایت هرات که با مسدود کردن مسیر رودخانه هریرود صورت گرفت، مهم ترین منبع آب شرب مشهد خشک شد. با مسدود شدن و انحراف مسیر هریرود به طرف سد پاشدان، سد دوستی در پایین دست این رودخانه تقریباً خشک و سهمیه آبی که همیشه از هریرود به مشهد می رسید قطع شد.

براساس آمار ارائه شده توسط شرکت مدیریت منابع آب مشهد، مهم ترین منبع آب شرب این شهر یعنی سد دوستی به حجم مرده رسیده و فقط به میزان نصف سال گذشته آب دارد که دلیل اصلی آن آب گیری سد پاشدان در هرات است. سد دوستی در مرز ایران و ترکمنستان قرار دارد و از هریرود و بعضی رودخانه های دیگر تغذیه می شود اما با اقدام طالبان در اردیبهشت سال گذشته که فرمان آب گیری سد پاشدان از هریرود را داد، جریان طبیعی آب به سد دوستی قطع و به سوی سد پاشدان منحرف شد.

این، دومین ضربه ای است که حکومت خودخوانده طالبان در زمینه آب به مردم شرق کشورمان می زند. اولین ضربه را مردم سیستان و بلوچستان با خودداری طالبان از دادن سهمیه قانونی ایران از آب هیرمند متحمل شدند.

در اسفند 1351 قراردادی میان ایران و افغانستان به امضاء رسید که به موجب آن مقرر شد در هر ثانیه 26 مترمکعب آب (معادل 850 میلیون مترمکعب در سال) سهم ایران باشد. به این قرارداد در دوران حاکمیت طالبان عمل نشد و در طول 4 سال گذشته حکومت خودخوانده این گروه با بهانه های مختلف از عمل کردن تعهد افغانستان در زمینه حقابه ایران خودداری کرد. روشن است که این خودداری ها برنامه ریزی شده هستند و حکومت خودخوانده طالبان براساس هدف مشخصی تصمیم به نادیده گرفتن حقابه قانون ایران از هیرمند و سهمیه عرفی همیشگی از هریرود گرفته است.

آنچه در ماجرای خودداری حکومت خودخوانده طالبان از دادن حقابه ایران از هیرمند و هریرود مهم است و باید مورد توجه دولتمردان ایرانی باشد اینست که برخورد طالبان با ایران یک برخورد خصمانه است و هیچ دولتی حاضر نیست در برابر برخورد خصمانه سکوت کند و حتی امتیاز هم بدهد.

غیرطبیعی بودن رفتار حکومت خودخوانده طالبان با ایران و غیرمتناسب بودن عملکرد دولتمردان ایرانی با طالبان را در ورود بی حساب و کتاب اتباع افغانستانی به ایران و نفوذ خطرآفرین آن ها در مجاری مختلف کشورمان هم می توان دید.

در این زمینه هم دولتمردان ایرانی آنقدر بی عملی نشان دادند و به هشدارها بی اعتنایی کردند تا اینکه در جنگ تحمیلی 12 روزه رژیم صهیونیستی بر کشورمان مشخص شد این رژیم جنایتکار با استفاده از اتباع افغانستانی، پیاده نظام گسترده ای برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ترتیب داده است. مهم تر اینکه وقتی وزارت کشور ایران تصمیم به اخراج اتباع غیرمجاز افغانستانی گرفت، طالبان اعلام کرد ما امکان پذیرش اتباع خودمان را نداریم و حتی ایران را به انتقام اقتصادی گرفتن تهدید کرد!

در دورانی که حکومت خودخوانده طالبان افراد خود را برای نفوذ در جایگاه مورد نظر صهیونیست ها به داخل ایران می فرستاد، دولتمردان ما به ویژه در دولت سیزدهم بشدت مشغول امتیاز دادن به طالبان در زمینه های سیاسی و اقتصادی بودند و با اینکه از ترس افکار عمومی نتوانستند حاکمیت جعلی طالبان بر افغانستان را به رسمیت بشناسند اما تمام امتیازات مرتبط با یک دولت به رسمیت شناخته شده را در اختیارش گذاشتند. همان اتباع غیرمجاز که برای همکاری با دشمن صهیونیستی به ایران آمده بودند به مدت چند سال بیش از 10 درصد منابع آب، گاز، برق، نان و سایر امکانات و خدمات بهداشتی و درمانی کشورمان را به خود اختصاص دادند و مشکلات زیادی برای مردم ایران به وجود آوردند که تهدید امنیتی بخشی از آن ها بود. درست در همان شرایط غیرعادی، وزیر خارجه دولت چهاردهم برخلاف نظر صاحبنظران به کابل سفر کرد که خطای سیاسی بزرگی بود.

حالا هم با سکوت در برابر خشکاندن مهم ترین منبع آب مشهد با ایجاد انحراف در مسیر هریرود، دولتمردان ما به بی عملی خود ادامه می دهند و طالبان را برای گستاخی بیشتر تشویق می کنند! معتقد به برخورد خشن نیستیم اما آیا نمی توان با استفاده از اهرم های سیاسی، اقتصادی و پاکسازی کامل کشور از اتباع غیرمجاز، طالبان را تنبیه کرد و مانع گستاخی هایش شد؟!