به تازگی بخشی از گفت وگوی صمیمی فرهاد آییش بازیگر شناخته شده کشورمان در فضای مجازی بازتاب زیادی داشته است.

به گزارش خراسان، او می گوید: من شجاعتش را ندارم که بچه داشته باشم و مسئولیتش را بر عهده بگیرم و بترسم که قرار است چه بلایی می خواهد سرش بیاید… من از پدر شدن می ترسم .

برای بعضی ها این حرف عجیب بود اما برای برخی دیگر، آشنا و حتی قابل درک به ویژه برای کسانی که تجربه خوشایندی از رابطه با پدر یا خانواده خود ندارند.

در ادامه از ریشه های این ترس و درمان آن خواهیم گفت.

ترس از پدر شدن و قبول برعهده گرفتن مسئولیت یک بچه، معمولاً سه سرچشمه دارد:

1. زخم های کودکی

وقتی در خانواده ای بزرگ شده اید که محبت کم بوده یا امنیت روانی وجود نداشته، ناخودآگاه پدر بودن را با همان تصویر تلخ یکی می دانید.

2. سنگینی مسئولیت

پدر بودن یعنی هم پناه عاطفی باشید، هم حامی مالی، هم همراه تربیتی. تصور این حجم از مسئولیت می تواند دلهره آور باشد، مخصوصاً در شرایط اقتصادی امروز.

3. احساس ناکافی بودن

گاهی مردان با خود می گویند: من هنوز خودم را پیدا نکرده ام، چطور می توانم مسیر زندگی انسانی دیگر را بسازم؟

اول باید بدانید که این احساس، نشانه بی مسئولیتی نیست. برعکس، نشان می دهد که شما اهمیت این نقش را می دانید و نمی خواهید بی فکر واردش شوید. همین آگاهی، می تواند نقطه شروع یک پدری سالم و متفاوت باشد.

بسیاری باور دارند که فرزند، نسخه کپی والدینش می شود اما روان شناسی می گوید الگوهای تربیتی قابل تغییرند، به شرط آن که آن ها را بشناسیم و انتخاب های تازه کنیم. اگر پدرتان بی احساس بود، شما می توانید تصمیم بگیرید که محبت، آغوش و گفت وگو را به ستون های رابطه با فرزندتان تبدیل کنید. اگر در کودکی تنها ماندید، می توانید برای فرزندتان حضوری امن و قابل اعتماد باشید.

1. با گذشته روبه رو شوید

شاید لازم باشد با کمک روان شناس، خاطرات و باورهای آسیب زای کودکی را بازنویسی کنید.

2. الگوهای تازه پیدا کنید

پدرهایی را ببینید که با عشق و مهارت در کنار فرزندشان هستند و از آن ها یاد بگیرید.

3.روی خودتان سرمایه گذاری کنید

مهارت های ارتباطی، کنترل خشم و مدیریت استرس، کلیدهای پدر خوب بودن اند.

4. برنامه ریزی واقع بینانه داشته باشید

هیچ فردی100درصد آماده پدر شدن نیست، اما داشتن ثبات نسبی مالی، شغلی و حمایت همسر مسیر را آسان تر می کند.

6. نگاه تان را تغییر دهید

به پدر شدن نه به عنوان باری سنگین، بلکه فرصتی برای ساختن آن چیزی نگاه کنید که خودتان در کودکی آرزویش را داشتید.

هیچ فردی از روز اول پدر بی نقصی نبوده است. پدر شدن بیشتر یک مسیر یادگیری است تا یک مهارت از پیش کامل. شما در این مسیر اشتباه خواهید کرد، اما مهم این است که هر بار برگردید، جبران کنید و رشد کنید. انتخاب فرهاد آییش، انتخاب شخصی و قابل احترام است. اما اگر دلیل شما برای نپذیرفتن پدر شدن، فقط ترس است، شاید وقت آن رسیده که کمی به آن نزدیک شوید و با آن گفت وگو کنید. پدر شدن یعنی نوشتن داستانی تازه، نه بازگویی داستان های کهنه. گذشته شما بخشی از راه بوده، اما آینده هنوز کاغذی سفید است. شاید روزی فرزندتان همان کسی باشد که به شما نشان دهد حتی در سایه های قدیمی هم می توان خورشیدی تازه کاشت.