فرارو- اغلب ما زنان قاجار و زیبایی شناسی زنانه در این دوره را به واسطه عکس های بجا مانده از دربار این حکومت می شناسیم؛ زنان و دخترانی با اضافه وزن زیاد، ابروهای پر پشت و سبیل های مردانه ای که از نگاه امروزی زیبایی زنانه توصیف نمی شود.

به گزارش فرارو، البته تعدد تصاویر زنان و دختران دربار قاجار تایید می کند که چنین زیبایی شناسی در آن دوره مورد قبول و پذیرش طبقات بالای جامعه بود اما در مقابل نمی توان این موضوع را برای طبقات پایین نیز قطعی دانست هرچند وجود چنین زیبایی شناسی نیز در طبقات پایین قابل انکار نیست. به عبارت دیگر به نظر می رسد آنچه به عنوان زیبایی زنانه در دربار قاجار تلقی می شد الزاما در میان عموم مردم عصر قاجار رواج نداشت.

این استدلال ها بر پایه عکس های تاریخی بجا مانده از آن دوران است که از زنان عادی گرفته شده بود. خوشبختانه با اختراع دوربین عکاسی و ورود سریع آن به ایران برای اولین بار وضعیت معیشت و زندگی مردم عادی ایران مستند شد. برای اولین بار مردمانی که هرگز موفق نشده بودند در کتاب های تاریخی حتی یک سطر را به خود اختصاص دهند، زندگیشان بر روی صفحات دوربین به ثبت رسید.

یکی از ثبت کنندگان مهم این تاریخ توده، آنتوان سوروگین، عکاس روسی الاصل متولد ایران بود که از دوران ناصرالدین شاه تا اوایل دوره پهلوی در ایران مشغول به عکاسی بود. او یکی از ارزشمندترین اسناد تصویری از گذشته ایران را به یادگار گذاشته است.

سوروگین نه تنها از دربار قاجار و درباریان عکس می گرفت بلکه تعداد قابل توجهی از وقت خود را صرف عکاسی از مردم، پیشه ها، بناها، شهرها، آثار تاریخی، طبیعت و غیره کرد. همین عکس های او امروزه یکی از مهمترین اسناد تاریخی ما برای شناخت دقیق تر اوضاع زندگی مردم در دوران قاجار است.

عکس زیر که در اوایل قرن بیستم میلادی گرفته شده، مربوط به دختری درویش است. نکته جالب توجه در این عکس زیبایی طبیعی این دختر و متفاوت بودن او با تصورات زیبایی شناختی ما از زنان و دختران دوران قاجار است.

به عبارت دیگر این دختر جوان اگرچه بیش از 120 سال پیش زندگی می کرده کاملا با استانداردهای زیبایی امروزی منطبق است.