روسیه در حال آماده سازی برای پرتاب تعدادی موش و حیوانات دیگر به فضا است.

به گزارش فارس به نقل از اسپیس، ماهواره زیستی Bion-M No. 2 روسیه قرار است در تاریخ 20 اوت (30 مرداد) با موشک سایوز از پایگاه فضایی بایکونور در قزاقستان به فضا پرتاب شود. این ماهواره حامل 75 موش، بیش از هزار مگس، کشت های سلولی، میکروارگانیسم ها و دانه های گیاهی است که به مدت 30 روز در معرض تشعشعات فضایی قرار خواهند گرفت و سپس با کمک چتر نجات به زمین بازخواهند گشت.

این ماهواره که به کشتی نوح تشبیه شده، علاوه بر موجودات زنده، محموله ای مرتبط با اکتشافات آینده ماه را نیز حمل می کند. مؤسسه ژئوشیمی و شیمی تجزیه ای ورنادسکی به همراه مؤسسه مسائل پزشکی و زیستی (IMBP) ظرفی با 16 لوله آزمایش حاوی شبیه سازهای خاک و سنگ ماه طراحی کرده اند که شرایط سطح ماه در عرض های جغرافیایی بالا را شبیه سازی می کند.

این شبیه سازها پس از بازگشت به زمین بررسی خواهند شد تا تأثیر تشعشعات و خلأ فضا بر آن ها ارزیابی شود. این آزمایش ها می توانند به ایده های ساخت وساز در ماه کمک کنند.مؤسسه IMBP اعلام کرده که این مأموریت داده های ارزشمندی جمع آوری خواهد کرد، از جمله:

اطلاعات درباره تأثیر میکرو گرانش بر حساسیت موجودات به تشعشعات که برای برنامه ریزی مأموریت های آینده به اعماق فضا مفید است.داده هایی برای بهبود استانداردهای پشتیبانی پزشکی از فضانوردان.اطلاعاتی درباره اثرات زیستی پرواز فضایی که در پزشکی روی زمین کاربرد دارد.

ماهواره Bion-M No. 2 در مداری تقریباً دایره ای با زاویه انحراف حدود 97 درجه قرار خواهد گرفت و به مدت 30 روز در فضا خواهد ماند. این مدار سطح تشعشعات کیهانی را در مقایسه با ماهواره Bion-M No. 1 (پرتاب شده در فروردین و اردیبهشت 1392) حداقل 10 برابر افزایش می دهد.

موش ها به دلایل متعددی انتخاب شده اند: ژن های آن ها شباهت زیادی به ژن های انسان دارد، چرخه زندگی کوتاه آن ها امکان ردیابی تغییرات بین نسلی را فراهم می کند و حساسیت بالایی به تشعشعات دارند. وضعیت موش ها با استفاده از دوربین ها و حسگرهای ویژه در جعبه های مجهز به سیستم های تغذیه، نور، تهویه و دفع زباله به صورت زنده رصد خواهد شد.

برخی موش ها به تراشه های الکترونیکی مجهز شده اند.پس از بازگشت موش ها به زمین، محققان نحوه سازگاری آن ها با فضا و تطبیق مجددشان با شرایط زمین را بررسی خواهند کرد.

این مأموریت به دانشمندان کمک می کند تا اثرات پرواز فضایی بر موجودات زنده را در محیطی با تشعشعات حدود 30 درصد بالاتر از سایر مدارهای نزدیک زمین ارزیابی کنند. این داده ها برای آماده سازی انسان ها برای سفرهای فضایی طولانی مدت حیاتی است.