معلمی همواره به عنوان یکی از شریف ترین و اثرگذارترین مشاغل در هر جامعه شناخته می شود و سطح درآمد این قشر، بیانگر جایگاه آموزش و پرورش در سیاست های کلان هر کشور است. بررسی ها نشان می دهد که حقوق معلمان در ایران با وجود افزایش های مقطعی، فاصله قابل توجهی با میانگین درآمد معلمان در بسیاری از کشورهای جهان دارد.

به گزارش اقتصاد آنلاین،براساس داده های مقایسه ای، میانگین دریافتی ماهانه معلمان در ایران — که در سال 1404 بین حدود 15 تا 30 میلیون تومان (معادل 150 تا 300 دلار با نرخ ارز فعلی) است — بسیار پایین تر از کشورهایی چون آلمان، آمریکا و ژاپن قرار دارد.

در آلمان معلمان بسته به سابقه کاری ماهانه بین 3500 تا 5000 دلار دریافت می کنند؛ در آمریکا این رقم بین 3000 تا 5500 دلار، در ژاپن حدود 4000 دلار و در فنلاند به عنوان یکی از پیشروترین نظام های آموزشی جهان حدود 3500 دلار است. حتی در کشور همسایه ترکیه، میانگین حقوق معلمان بین 800 تا 1200 دلار اعلام شده است.

کارشناسان دلایل پایین بودن حقوق فرهنگیان در ایران را مجموعه ای از عوامل ساختاری و اقتصادی می دانند که مهم ترین آن ها سهم محدود آموزش و پرورش از بودجه کل کشور، کاهش ارزش ریال و رشد تورم، تعداد بالای معلمان نسبت به منابع مالی موجود، نبود برنامه های پایدار برای ارتقای حقوق و جایگاه نه چندان اولویت دار آموزش در سیاست گذاری های کلان است.

تأثیر این شکاف درآمدی تنها به معیشت معلمان محدود نمی شود؛ کاهش انگیزه شغلی، روی آوردن به مشاغل دوم و کاهش جذب نیروهای جوان و متخصص، از پیامدهای مستقیم آن است.

کارشناسان تأکید می کنند که بهبود وضعیت حقوق معلمان، نیازمند افزایش سهم آموزش و پرورش در بودجه، طراحی طرح های بلندمدت متناسب با نرخ تورم و ارتقای تسهیلات رفاهی است.

بر اساس این گزارش، تجربه کشورهای موفق نشان داده است که سرمایه گذاری در آموزش و بهبود معیشت معلمان، نه تنها کیفیت آموزشی را افزایش می دهد بلکه در بلندمدت موتور محرک توسعه ملی خواهد بود.