در پی موجی از گزارش ها، تحلیل ها و بازنشرهای پی درپی در فضای رسانه ای کشور، نام موشک رستاخیز به عنوان یکی از داغ ترین موضوعات روز در محافل خبری و شبکه های اجتماعی مطرح شده است. این نام که در ابتدا تنها در چند کانال محدود و برخی صفحات تحلیلی حوزه دفاعی به چشم می خورد، حالا به تیتر اصلی بسیاری از رسانه ها تبدیل شده و رنگ وبوی یک معمای امنیتی و راهبردی به خود گرفته است.

به گزارش ایمنا، لحن رسمی و گاه رازآلود گزارش ها و یادداشت ها درباره این موشک، گمانه زنی ها را تقویت کرده و آن را در جایگاه یک نمونه تازه از نسل پیشرفته موشک های بالستیک ایران قرار داده است؛ نسلی که گفته می شود حاصل آخرین دستاوردهای فنی در زمینه پیشران، دقت اصابت و سامانه های هدایت پیشرفته است.

هرچند تا این لحظه هیچ مقام رسمی، رونمایی یا وجود عملیاتی رستاخیز را تأیید نکرده، اما انتشار تصاویر مبهم، نمودارهای فرضی و اظهارنظرهای غیررسمی، موجی از شایعات را درباره طول بدنه، وزن کلی، نوع پیشران و ظرفیت کلاهک آن به راه انداخته است. برخی تحلیلگران مدعی اند این موشک می تواند حامل کلاهکی با قابلیت چندمنظوره باشد، درحالی که گروهی دیگر با احتیاط از آن به عنوان یک پروژه آزمایشی یاد می کنند که هنوز به مرحله تولید انبوه نرسیده است

این ابهام و نبود اطلاعات شفاف، موجب شده رستاخیز بیش از یک سامانه موشکی، به یک پدیده رسانه ای تبدیل شود؛ پدیده ای که همزمان خوراک بحث های فنی کارشناسان را فراهم کرده و بستر شایعات و روایت های غیررسمی را گسترش داده است، با این حال، تجربه نشان داده در پرونده های مشابه، مرز میان شایعه و واقعیت گاه تنها با یک رونمایی رسمی مشخص می شود و تا آن زمان، هر خبر تازه درباره رستاخیز همچنان میان واقعیت و جنگ روانی در نوسان خواهد بود.

در میان حجم انبوه گمانه زنی ها، برخی منابع غیررسمی و تحلیلگران مستقل در شبکه های اجتماعی، جزییاتی را مطرح کرده اند که به سرعت در فضای رسانه ای بازتاب یافته است. بر اساس این ادعاها، موشک رستاخیز دارای طولی در حدود 14 متر و وزنی نزدیک به 27 تن است؛ ابعادی که آن را در رده سنگین ترین موشک های بالستیک منطقه قرار می دهد. اما نقطه اوج شایعات، بحث درباره نوع کلاهک آن است؛ جایی که برخی مدعی اند رستاخیز به یک کلاهک دوگانه مجهز است که هم قابلیت انفجار تهاجمی متعارف و هم توانایی ایجاد پالس الکترومغناطیسی (EMP) برای اختلال در سامانه های الکترونیکی دشمن را دارد.

انتشار این فرضیات، حتی پیش از هرگونه تأیید یا تکذیب رسمی، موجی از جست وجوها و بحث های فنی را در فضای مجازی ایجاد کرده و اصطلاحاتی همچون EMP ، نفوذ به سپر موشکی و ضدسامانه دفاع هوایی را در فهرست جست وجوهای پرطرفدار فارسی قرار داده است.

اگر حتی بخشی از شایعات درباره رستاخیز صحت داشته باشد، پیامدهای استراتژیک آن فراتر از یک نمایش رسانه ای خواهد بود: قادر ساختن سیستم دفاعی به داشتن ابزاری چندبعدی که هم تهاجم فیزیکی و هم اختلال الکترونیکی را همزمان ممکن کند، می تواند توازن های منطقه ای را متأثر سازد، اما در فضای نبود شفافیت، همین ابهامِ اطلاعات به خودی خود کارکرد ایجاد بازدارندگی نامحسوس، افزایش هالهٔ قدرت و آزمایش واکنش بازیگران منطقه ای و جهانی را به دنبال دارد.

تا وقتی که نهادهای رسمی مشخصات رستاخیز را منتشر نکنند، هر آنچه درباره برد، کلاهک، قابلیت EMP و توان نفوذ از سوی رسانه ها و تحلیل گران مطرح می شود در دام گمانه ها باقی می ماند، همچون نقشه ای نیمه پنهان، این روایت ها بیش از آنکه پاسخ دهند، سوال می پرورانند: این ابزار چگونه در دکترین بازدارندگی جای می گیرد؟ آیا هدف اصلی نمایش قدرت است یا ایجاد توانِ واقعیِ عملیاتی؟

نام رایج در رسانه ها موشک رستاخیز

طول فرضی ≈ 14 متر

وزن کلی فرضی ≈ 25 27 تن

نوع کلاهک (فرضی) دوگانه: انفجاری + پالس الکترومغناطیسی (EMP)

برد تقریبی (حدس) محدودهٔ فرضی: میان برد تا برد بلند (≈ 1000 1700+ کیلومتر)

هدف گیری اهداف زمینی و دریایی (گمانه)

قابلیت عبور از سپر گزارش های غیررسمی مدعی اند

وضعیت تأیید غیررسمی / شایعه