فرارو- بررسی و تحلیل ها نشان می دهد که سدهای اصلی آبرسان به پایتخت و استان های اطراف، از جمله قزوین و البرز که از یک سفره آبی استفاده می کنند با بحران آب مواجه شده اند.

به گزارش فرارو، با توجه به مساله بحران آب تصمیماتی در خصوص کنترل مصرف اتخاذ شده است تا پایتخت را از روز صفر آبی دور نگاه دارد. با توجه به بحران آب پایتخت در تابستان جاری و برجسته شدن مدیریت مصرف این سوال به وجود می آید که چه شهروندانی پر یا بدمصرف به حساب آمده و تصمیم اتخاذ شده در مورد آنان چیست؟

عیسی بزرگ زاده، سخنگوی صنعت آب در گفت وگو با فرارو به بررسی این مساله پرداخته است:

عیسی بزرگ زاده به فرارو گفت: خوشبختانه در یک تا دو ماه اخیر، اتفاق مثبتی رخ داد؛ به طوری که در تیرماه، مجموع اقدامات باعث شد شهروندان تهرانی نسبت به سال گذشته 13 درصد کمتر آب مصرف کنند و این کاهش در مردادماه به 14.4 درصد رسید که نویدبخش است.

وی افزود: اگر امروز آب خانه ما قطع شود، فردا آب خانه شما هم قطع خواهد شد؛ بنابراین هیچ کس از این بحران مصون نیست. خوشبختانه این درک و فهم مشترک در میان مردم ایجاد شده است، اما کافی نیست و ما هنوز در میانه راه هستیم. برای عبور از این شرایط، نیازمند صرفه جویی 12 درصدی در مصرف آب هستیم.

سخنگوی صنعت آب گفت: ما سه دسته بندی برای مصرف کنندگان داریم: دسته اول، خوش مصرف ها هستند که طبق الگوی تعیین شده مصرف می کنند؛ دسته دوم، پرمصرف ها که بین یک تا دو برابر الگو مصرف دارند؛ و دسته سوم، بد مصرف ها که بیش از دو برابر الگو آب مصرف می کنند.

وی ادامه داد: در تهران حدود 30 درصد مردم زیر الگو مصرف می کنند، حدود 64 درصد یک تا دو برابر الگو مصرف کرده و در گروه پرمصرف ها قرار می گیرند و در نهایت حدود 5 تا 6 درصد مردم در دسته بد مصرف ها جای می گیرند. مسئله، تهدید نیست؛ ما با آگاه سازی پیش می رویم. وقتی همه مردم برای رفاه به آب نیاز دارند، نباید به خود اجازه دهیم بیش از دو برابر الگو مصرف کنیم. بنابراین، محرومیت یا قطع آب، واکنشی به بد مصرفی است و می تواند بازدارندگی ایجاد کند.

بزرگ زاده درباره شهروندانی که استخر دارند، توضیح داد: اگرچه داشتن استخر ممکن است برخی شهروندان را در ردیف پرمصرف یا بد مصرف قرار دهد، اما ممکن است برخی با بازچرخانی آب، مصرف خود را مدیریت کنند؛ در این زمینه، فناوری می تواند کمک کننده باشد.

سخنگوی صنعت آب گفت: در مطالعات اخیر مشخص شده که بیشتر کلان شهرهای دنیا با چنین بحرانی روبه رو شده اند؛ برخی شدیدتر از ما، برخی مشابه و برخی دیگر در سطحی کمتر. شهرهایی مانند کیپ تاون در آفریقای جنوبی، سائوپائولو در برزیل، میامی و کالیفرنیا در آمریکا و حتی نیویورک ـ هرچند نه به این شدت ـ با بحران آب مواجه بوده اند. همچنین شهرهایی مانند توکیو، ملبورن، بارسلونا، قاهره و مکزیکوسیتی نیز در درجات مختلف با این مشکل دست وپنجه نرم کرده اند.

وی افزود: برای مقابله با این بحران، اقداماتی همچون نصب کنتور هوشمند، اصلاح تعرفه، سهمیه بندی آب، استفاده از هواده ها در شیرآلات، آموزش برای مدیریت مصرف، کاهش تعداد چاه های کشاورزی، بهره گیری از منابع دریایی همراه با نمک زدایی (در صورت نزدیک بودن به دریا)، کاهش مصارف غیرضروری، خرید چاه های آب کشاورزی و استفاده از آب آن پس از تصفیه و به طور کلی مدیریت مصرف اجرا شده است.

بزرگ زاده ادامه داد: موضع گیری های رادیکال از هر طرف اشتباه است؛ چه آن هایی که می گویند بحران آب در تهران وجود ندارد و چه کسانی که هشدار می دهند هفته آینده حتی یک قطره آب در تهران پیدا نخواهد شد. واقعیت این است که ما با بحران آب در تهران مواجهیم. وقتی از بحران آب در تهران سخن می گوییم، منظورمان استان البرز و حتی بخش هایی از استان قزوین و شهرستان آبیک نیز هست، زیرا این سه منطقه همگی از سدهای اصلی مانند لار، طالقان، ماملو و لتیان تغذیه می شوند. در واقع، حدود 20 میلیون نفر بر سر یک سفره آبی نشسته اند و همه باید در مراقبت از آن کوشا باشند.

این کارشناس و متخصص حوزه منابع آب کشور گفت: نباید به چنین وضعیتی برسیم. اگر بتوانیم مدیریت مصرف را به حدود 25 تا 26 درصد برسانیم، هرگز روزهای محرومیت از آب را تجربه نخواهیم کرد. اکنون که کاهش مصرف به حدود 13 تا 14 درصد رسیده، کافی است 12 تا 13 درصد دیگر صرفه جویی کنیم تا مشکل برطرف شود. چرا نباید به یکدیگر رحم و مهربانی کنیم؟ چرا باید با بدمصرفی خود، محله یا منطقه ای دیگر را دچار محرومیت آبی کنیم؟ رفاه آبی یکدیگر در دستان ماست و تمام تلاش ما این است که اجازه ندهیم تهران به نقطه محرومیت از آب برسد.

وی در پاسخ به این پرسش که اگر برخی مناطق از آب محروم شوند، زندگی شهروندان از نظر کار، تحصیل و خدمات پزشکی چه وضعی پیدا خواهد کرد، گفت: در نگاه ما چنین سناریویی وجود ندارد. ما بر این باوریم که با هم افزایی و گفت وگو میان سازمان های دولتی می توان از بروز چنین شرایطی پیشگیری کرد. اگر مسئولان و مردم با همکاری یکدیگر پیش بروند، این اتفاق رخ نخواهد داد.