نفیسه روشن، بازیگر، از خوابی عجیب می گوید که زندگی اش را دگرگون کرد و او را به سوی مسیر نور و عشق امام حسین (ع) کشاند. از چالش ها و حرف های پشت سرش تا معجزاتی که در این راه تجربه کرد، با صداقتی صمیمانه روایت می کند.

به گزارش تسنیم، تصور کنید در شب عاشورا خوابی می بینید که مسیر زندگی تان را زیر و رو می کند. خوابی که نه تنها معنایی رمزآلود دارد، بلکه در دل تردیدهای ایمان و سردرگمی های زندگی، نوری تازه می تاباند. نفیسه روشن، بازیگر سینما و تلویزیون، سال هاست که از طریق روایت یکی از عمیق ترین و واقعی ترین تجربیات زندگی اش، با موجی از نقدها و حتی تمسخرهای ناعادلانه مواجه شده است.

خوابی که او در شب عاشورا دیده و مسیر زندگی اش را تغییر داده است، نه تنها یک رویا بلکه نقطه عطفی در مسیر روحانی و اعتقادی اش بوده است. خوابی که با وجود تمام سوءبرداشت ها، شاهدانی واقعی دارد و باعث شده نفیسه روشن از شک و بی اعتمادی به ایمان برسد به نقطه ای که از ته دل بگوید غلط کردم ؛ جمله ای که عمق تحول درونی او را به زیبایی نشان می دهد.

این مصاحبه فرصتی است برای شنیدن روایت صادقانه و بی پرده نفیسه روشن، درباره چالش های پیش رو، هجمه هایی که برای بیان این تجربه معنوی متحمل شده و تغییرات عمیقی که این خواب در زندگی اش به وجود آورده است. در روزهایی که بسیاری از چهره ها به خاطر باورهایشان هدف نقدها و برچسب های ناعادلانه قرار می گیرند، شنیدن صدای یک زن جوان که با همه سختی ها مسیرش را پیدا کرده و به ایمان و امید بازگشته است، می تواند الهام بخش بسیاری باشد.

نفیسه روشن در گفت وگویی تصویری از دردها، تردیدها، ملامت ها و البته از معجزاتی می گوید که مسیر زندگی اش را به سوی روشنایی تغییر داده اند. روایت او، نه تنها یک داستان شخصی بلکه تابلویی زنده از قدرت ایمان و تاثیر آن بر زندگی انسان هاست.

مشروح این گفت وگو را در ادامه هم دیدنی است و هم خواندنی:

یادم می آید معروف ترین مسیر پیاده روی اربعین برای شما با همان ماسک و خوابی شروع شد که شما را به این راه کشاند. لطفاً بگویید آن خواب چه بود و چه شد که مسیر اربعین روبروی شما قرار گرفت، حتی با وجود کرونا و مشکلات؟

اول از همه ممنونم از شما بابت این سوال. من سال هاست که این خواب و تجربه ام را با بچه های رسانه مطرح می کنم، اما هنوز هم بعضی ها، چه هدفمند و چه غیرهدفمند، مرا مسخره می کنند. حتی شبکه های خارجی هم مرا سوژه برنامه هایشان کردند، می گویند خوابم ساخته و پرداخته است، در حالی که من برای این خواب شاهد دارم.

من از کودکی مادربزرگی داشتم که بسیار معتقد بود. حال و هوای تاسوعا و عاشورا و نذری دادن ها، بخشی از زندگی ما بود. اما سال های 1397-1398 تا 1400 اتفاقاتی افتاد که من را به شک کشاند و مرا در مسیرِ بی دینی قرار داد؛ گفتم مگر می شود این همه خوبی کنی و این همه اذیت بشوی؟

خانه ما نزدیک کهف الشهدا بود و وقتی نوحه ها پخش می شد، گریه می کردم اما در دلم مسخره شان می کردم که نذری می دهند و به کوه می روند. می گفتم امام حسین (ع) کجا بود چه حالی دارند و نذری می دهند!

شب عاشورا خواب دیدم که برای اولین بار است اینجا این خواب را تعریف می کنم.

خواب دیدم در مراسمی شبیه همایش، کسانی که مرا اذیت کرده بودند حضور داشتند. در ورودی مردی با لباس و سربند مشکی نشسته بود، سرش پایین بود. من سربندش را بوسیدم و وارد شدم. به برادرانم گفتم: مامان رفته کربلا.

وقتی بیدار شدم، اولین کسی که تماس گرفتم مادرم بود. گفتم: از کرونا به بعد نذری ندادیم؟ مادرم گفت: امسال شله زرد می پزم.

خوابم را با چند نفر از دوستانم مطرح کردم. هر کدام تعبیر متفاوتی داشتند. من گیج بودم که چرا چنین خوابی دیدم. تا اینکه چند روز بعد، از معاونت سیما تماس گرفتند و به دلیل فعالیت های هنری ام در سریال های مناسبتی، دعوت شدم به کربلا.

در این مسیر معنوی همراه با خانم شهرزاد کمال زاده (بازیگر) بودید. چطور این اتفاق رقم خورد؟

به دوستان در معاونت سیما گفتم کاش مادرم را به جای من بنویسید، چون من خواب دیدم که مادرم رفته کربلا. اما به هر حال محبت کردند و ما کارهای مادر را انجام دادیم؛ واکسن کرونا، پاسپورت و همه چیز آماده شد. تقریباً یک هفته مانده بود به رفتن که به من هم زنگ زدند و گفتند فرصتی هست که شما هم می توانید بیایید. گفتم چرا که نه!

آن جا همراه دوستان هنرمند زیادی بودیم؛ مجری هایی مثل خانم المیرا شریفی مقدم و خیلی از همکاران دیگر. من و خانم شهرزاد کمال زاده هم توی یک قاب قرار گرفتیم و تجربه مان را با هم به اشتراک گذاشتیم. یادم هست که یکی از موکب ها هندوانه تعارف کرد و ما گرفتیم، داشتیم راه می رفتیم که ناگهان بچه های رسانه دوربین ها را آوردند و از ما فیلم گرفتند.

قطعاً شما و بسیاری از چهره ها هنگام رفتن به پیاده روی اربعین با برچسب هایی مثل اقدام نمایشی یا شو مواجه شدید. واکنش شما به این هجمه ها چه بود؟ و این جریان ها از کجا می آیند؟

اگر بخواهم درباره خودم بگویم، چند نفر معدود هستند که اهل شیطنت رسانه ای هستند و خیلی دوست دارند من را به حاشیه بکشانند، بگویند آدم حسود یا آدم بدی هستم و این باعث شود از فضای حرفه ای دور شوم. من کاملاً از اسم و فامیل شان آگاهم.

اما وقتی خوابم منتشر شد و گفتم این خواب را دیدم و صبح بیدار شدم و با چند نفر تماس گرفتم، حتی امروز صبح به کهف الشهدا رفتم و زیارت کردم، برایم این حرف ها و تمسخرها فقط یک لبخند تمسخرآمیز داشت. من نمی دانم چه فایده ای دارد که آدم ها بخواهند چنین شبهاتی ایجاد کنند یا بین چهره ها نفاق بیندازند.

به نظر می رسد این سفر و تجربه های معنوی، نگاه شما را نسبت به مسائل تغییر داده است. خاطره ای از حضور در حرم امام حسین (ع) برای ما تعریف کنید.

وقتی رسیدم به بین الحرمین، اولین چیزی که گفتم این بود: یا امام حسین، غلط کردم! چون پیش تر از بالکن خانه ام، در دل، خیلی ها را مسخره می کردم. دل نگران و شک زده بودم؛ آن همه نذر و دعا کردم و جواب نگرفتم. اما وقتی آنجا بودم، فهمیدم اشتباه کرده ام.

وقتی رسانه ها و پیج های مختلف مسخره ام می کردند، تنها پاسخی که داشتم، لبخند بود؛ لبخندی که به تمسخر افکار آن ها می زدم، چون من خودم این مسیر را تجربه کرده بودم و باور داشتم.

شنیده ام هر کسی که به کربلا می رود، معجزه ای در زندگی اش رخ می دهد. برای شما چه معجزه ای اتفاق افتاد؟

راستش من فکر نمی کنم فقط یک معجزه بوده، بلکه معجزه ها بوده اند. من اعتقاد دارم هر کسی جواب دل و قلبش را می گیرد. اعتقاد آدم ها ربطی به ظاهر، پوشش یا کارهای نمایشی ندارد. کسانی که آن جا هستند، دقیق می دانند چه کاری باید بکنند.

خیلی وقت ها در لحظات سخت و سر بزنگاه، خانه ای که دلم می خواست پیدا می کردم یا راهی که باید پیش می رفتم باز می شد. مثلاً یک بار به خاطر یک پرونده قضایی مشکلاتی داشتم؛ اما دقیقاً همان موقع قاضی مهربانی آمد و گفت: با این بچه چه کار داری؟ و پرونده مختومه شد. این ها همه لطف و عنایت آقا امام حسین است که هر روز آن را می بینم و تجربه می کنم.

چه چیزی باعث شد که آن جمله مهم غلط کردم را بگویید و نگاهتان تغییر کند؟

آن غلط کردم برای من به خاطر بی ایمانی ای بود که در وجودم بود. آنجا تحولی در من شکل گرفت. وقتی آنجا رسیدم و فضای معنوی را حس کردم، فهمیدم اشتباه کرده ام و باید مسیر دیگری را انتخاب کنم.

کدام بخش از این سفر شما را بیشتر منقلب کرد و باعث شد دلتان برای امام حسین (ع) بسوزد؟

دو نقطه خاص بود که به عنوان عبادتگاه درست کرده بودند، جایی که دست های حضرت ابوالفضل (ع) را نمادین قرار داده بودند. آنجا خیلی گریه کردم. همچنین جایی که بچه ها نشان دادند خیمه ها به آتش کشیده شده بود، آن لحظه خیلی منقلب شدم.

اولین باری که با گنبد امیرالمؤمنین (ع) و امام حسین (ع) مواجه شدید چه حسّ و حالی داشتید؟

حس و حال من کاملاً زمینی نبود. من دختری هستم که دین و مذهب برایم جایگاه ویژه ای دارد. با این حال، در سفرهایم به کشورهای مختلف اروپا، همیشه کلیساها را دیده ام؛ آن معماری و آن فضای مقدس برایم جالب بوده. حتی در ورودی کلیساها مجبور بودند روسری سرم کنم، ولی اینجا، این مکان ها جای آرزوها و دعای خانواده هاست. برای سلامتی، برای آرامش. در دین خودمان هم بسیاری از اماکن مقدس را زیارت کرده ام، از حج واجب گرفته تا حرم امام علی (ع)، اما وصف آنجا اصلاً آسان نیست؛ انگار بین خواب و بیداری قرار داری و دچار شوک روحی می شوی.

اولین بار چه زمانی به کربلا مشرف شدی؟

اولین بار اربعین بود که به کربلا رفتم.

گفته اند هر کسی اولین بار زیر گنبد امام حسین (ع) دعا کند، حاجتش برآورده می شود. شما چه خواسته ای داشتید؟

خیلی چیزها. از جمله سلامتی خانواده ام، موفقیت شان و اینکه خودم هم مراقب خودم باشم. به خصوص که این روزها خیلی اتفاقات پیرامونم می افتد و خودم به تنهایی نمی توانم مراقب باشم. حتی وقتی کسی تهمت می زند یا آزار می دهد، دلم می شکند و فقط می گویم: یا امام حسین، خودت مراقبم باش.

اگر مخاطبی از شما سؤال بپرسد پیاده روی اربعین که رفتید چه چیزی به شما اضافه کرده است، شما چه جوابی دارید؟

صبر.

تا جایی که اطلاع دارم در میان آثار عاشورایی و مذهبی حضور نداشتید. اگر قرار باشد سریالی درباره امام حسین (ع) ساخته شود دوست دارید کدام نقش را بازی کنید؟

هر نقشی که باشد، چون فضای آن کار قطعاً حال و هوای متفاوتی دارد.

همان مختارنامه ای که حتماً تماشا کردید خودتان را در کدام نقش ها تصور می کردید یا دوست داشتید آن نقش را بازی کنید؟

نقش خانم مقانلو همسر اول مختار را خیلی دوست داشتم.

شما فکر کنید قرار است کارگردان یک سریال یا فیلمی باشید در مورد اربعین چطور این کار را می سازید؟

سؤال سختی است. شاید به عنوان بازیگر بتوانم در چنین اثری حضور داشته باشم، اما توانایی کارگردانی را ندارم.

در پیاده روی اربعین، صحنه های زیادی وجود دارد. اگر بخواهید یکی این صحنه ها را شما بازی کنید، آن کدام است؟

کسی که زیر آفتاب داغ ایستاده و عرق می ریزد، اما با عشق و شور، به زائران آب تعارف می کند.

این شما و این دوربین ما؛ در پایان اگر می خواهید خطاب به کسانی که به پیاده روی اربعین می روند، یا صحبت دلی با امام حسین (ع) داشته باشید.

رابطه من با امام حسین خیلی خوب است و واقعاً او را شهید زنده می دانم. به زائران و همه کسانی که در این مسیر قدم می گذارند می گویم: خوش به حالتان، خوش به سعادتتان.