امیرحسین رستمی، بازیگر سینما و تلویزیون، در گفت وگو با مژده لواسانی به نکات مهمی درباره شکل گیری تیم بازیگری لیسانسه ها اشاره کرده است. بخش هایی از صحبت های او را مرور می کنیم.

به گزارش فیلم نیوز، بازیگران اولیه لیسانسه ها افراد دیگری بوده اند؛ بازیگرانی که اگر نامشان را بگویم شاید باور نکنید. سروش یک روز جمعه بهم زنگ زد گفت می توانم یک خواهش ازت بکنم؟ من می خواهم یک سریال بسازم که نقش آن برایم خیلی مهم است. اگر آن نقش را با تو ببندم خیالم راحت می شود. گفتم حالا توی هفته آینده می آیم باهم صحبت می کنیم. گفت هفته آینده نه؛ همین الان بیا. رفتم پیشش. گفت می شود ازت خواهش کنم بهم اعتماد کنی و بروی این نقش را بگیری.

گفتم من حتی نمی دانم ماجرای سریال چیست؟ گفت قصه سه تا جوان است که دوتایشان بازیگرانی کمتر شناخته شده اند. گفتم خب این همه عجله برای چیست؟ گفت اگر تو قرارداد نبندی، تهیه کننده فردا با یکی دیگر قرارداد می بندد و چیدمان ذهن من با آمدن او بهم می ریزد.

سریال شبیه همان کارهایی می شود که بارها ساخته شده. گفتم خب تو وقتی امروز به من زنگ می زنی و می گویی بیا قرارداد ببندیم یعنی اصلا قبلش به من فکر نکرده بودی. گفت صادقانه می گویم به تو فکر نکرده بودم و می خواستم سه تا شخصیت انتخاب کنم که هیچ کدامشان را مخاطبان عام نشناسند اما تهیه کننده گفته نه نمی شود بالاخره یک نفر باید چهره باشد.

رفتم توی اتاق آقای جودی و قیمت بالایی پیشنهاد دادم. گفتم کارگردانت من را می خواهد و آن بازیگری که فردا آفیش کرده ای را نمی خواهد. من هم بروم، سریال را نمی سازد. الان دو سه ماه است وقتتان را تلف کرده اید، سروش بدون من نمی سازد و خلاصه قرارداد بستم.

در لیسانسه ها همه چیز موبه مو طبق سناریو پیش رفت. حتی یک ویرگول از طرف خودمان به کار اضافه نکردیم. همه چیز متعلق به ذهن ایمان صفایی و سروش صحت بود. با جرئت می توانم بگویم این سریال از زمانه خودش چهار پنج سالی جلوتر بود. سروش صحت و ایمان صفایی درجه یک اند. اصلا به نظرم آن ها متعلق به سال 1500 هستند. وقتی با آن ها معاشرت می کنیم و از ایده هایی که دارند تعریف می کنند، می فهمیم صد سال جلوترند.

در پاسخ به اینکه آیا هوتن شکیبا بعد از این همه شهرت و سیمرغ و اینها خیلی تغییر کرده؟ باید بگویم نه به هیچ وجه هوتن هیچ فرقی نکرده. هوتن قبل از لیسانسه ها توی تئاتر به یک سطحی رسیده بود که برای خیلی ها رویا بود و دست نیافتنی. کسی که توی تئاتر با سختی و تلاش چنین جایگاهی پیدا می کند، به یک حجم از اشراف زادگی در ذات خودش می رسد و به لحاظ شخصیتی اگر سیمرغ بگیرد یا روی بزرگترین ردکارپت های دنیا هم برود برایش فرقی ندارد چون انگار قبلا هم رفته است.

چشم و دلش سیر است. چون یک شبه به جایگاهی بالا نرسیده. این یک شبه ها خیلی آزاردهنده اند. هوتن سیمرغ گرفتن یا نگرفتنش فرقی ندارد. وقتی سر لیسانسه ها آمد از نظر من جایگاهش از سیمرغی ها هم بالاتر بود.

امیر حسین رستمی اولین مهمان فصل دوم برنامه درجه یک بود که در گفت وگو با مژده لواسانی به مرور کارنامه اش پرداخت.