| فیلم دراکولا با قدرتی تازه و انتقام جویانه دوباره به پرده سینما برگشته است؛ این بار به لطف رادو ژوده، فیلم ساز جنجالی رومانیایی که در ساخت آثارش سبک خاصی دارد. به گزارش خبرآنلاین به نقل از هالیوودریپورتر، مطابق با شهرت ضدکلیشه ای این کارگردان، او تماشاگر را به یک سفر خونین، دیوانه وار و به طرز عجیبی مضحک می برد تا افسانه سینمایی دراکولا را در فیلمی با همین نام که 10 اوت در بخش مسابقه هفتادوهشتمین جشنواره فیلم لوکارنو در سوییس برای اولین بار به نمایش درمی آید از نو واکاوی کند. هدف او تنها کالبدشکافی دراکولا نیست، بلکه می خواهد خود سینما را هم زیر ذره بین ببرد. در این فیلم که در زادگاه دراکولا ، یعنی ترانسیلوانیا ساخته شده، ژوده با تمام قوا سراغ معروف ترین خون آشام جهان می رود و ابعاد مختلف تصویر او را بررسی می کند، از جمله با کمک هوش مصنوعی. داستان درباره یک فیلم ساز جوان است که با یک سیستم هوش مصنوعی کار می کند تا نسخه های گوناگونی از روایت دراکولا را خلق کند. در خلاصه داستان آمده است: چه اتفاقی می افتد وقتی یک فیلم ساز جوان و کنجکاو، خلاقیتش را با امکانات بی پایان یک هوش مصنوعی جعلی به چالش می کشد؟ ترکیبی شگفت انگیز از داستان های متنوع، از گذشته و حال، درباره افسانه اصلی دراکولا: شکار خون آشام، زامبی ها و دراکولایی که وسط یک اعتصاب وارد می شود، داستان علمی تخیلی درباره بازگشت ولاد سلاخ، اقتباسی از اولین داستان خون آشامی رومانی، یک عاشقانه تراژیک، یک قصه فولکلور بی پروا و مبتذل، داستان های کیچ ساخته شده با هوش مصنوعی… و خیلی چیزهای دیگر! و واقعاً خیلی چیزهای دیگر هم هست. فیلم ژوده پر است از ارجاع به نام های بزرگ هالیوود مثل چارلی چاپلین، استیون اسپیلبرگ و فرانسیس فورد کاپولا، بازیگر کلاسیک نقش دراکولا بلا لوگوسی، شخصیت هایی مانند فرانکشتاین و ملوان پاپای، ستاره های موسیقی همچون بریتنی اسپیرز، متالیکا، ریج اگنست د ماشین و رامشتاین، سیاستمدارانی مثل دونالد ترامپ، ولادیمیر پوتین، ریچارد نیکسون و جوزف استالین، و همچنین ایلان ماسک، اپ هایی مثل تیک تاک و موارد دیگر. 
تصویری از فیلم دراکولا ژوده در یادداشتی می گوید: فیلم ما افسانه دراکولا را از طریق ده ها داستان مضحک، عامه پسند، ادبی، بازیگوش، سیاسی، اغراق آمیز، شیطنت آمیز، فانتزی یا واقع گرایانه بازسازی می کند. این فیلم درباره خود سینماست. او همچنین از فیلم به عنوان ادای دین فروتنانه ام به برخی از کارگردانان آمریکایی بزرگ ولی دست کم گرفته شده مثل اد وود، اندی وارهول و فیلمسازان فلوکسوس یاد کرده است. اما نباید انتظار ظاهر و کیفیت بصری در حد هالیوود را داشت. ژوده دراکولا را با آیفون و کمترین بودجه ممکن فیلمبرداری کرده؛ روشی که خودش دوست دارد. جیونا آ. ناتسارو، مدیر هنری جشنواره لوکارنو، اخیراً به هالیوود ریپورتر گفته: رادو ژوده به شکل استوار در برابر وسوسه ساختن فیلم های زیبا مقاومت می کند و من در اصل با گفتن این جمله دارم او را ستایش می کنم، آن هم در بالارین حد ممکن. فیلم دراکولا که نویسندگی و کارگردانی آن را ژوده برعهده داشته، با بازی آدونیس تانسا، اوانا ماریا زاهاریا، گابریل اسپاهیو، ایلینکا مانولاکه و الکساندرا هاراپو ساخته شده است. شرکت لوکس باکس مسئول فروش بین المللی فیلم است و اپسشیال جیسون هلرستین اوایل ژوییه حقوق پخش آمریکای شمالی را خریداری کرده. در ادامه مصاحبه با این کارگردان را مطالعه می کنید. شما همیشه تماشاگرها را غافلگیر می کنید. با دراکولا چه هدفی داشتید؟ وقتی از من می پرسند دراکولا در فیلم شما کیست؟ می گویم خودِ فیلم، دراکولا است. چیزی که می خواستم ارائه کنم، فیلمی است که تمام این کلیشه ها و موضوعات فیلم های عامه پسند و ژانری را می گیرد، بعضی وقت ها در همان مسیر پیش می رود و بعضی جاها هم برعکس عمل می کند. هدفم این بود که برای همه چیزهایی داشته باشم؛ فیلمی فراگیر. قصد داشتم جشن بگیرم. جشن روایت گری به عنوان یک فرم هنری. این فیلم، به شدت داستان محور است. همچنین ادای احترامی است به فیلم های بد، در سنت مقاله معروف جِی هابِرمن به نام فیلم های بد و بازگشت به روحیه آوانگاردی که در آن، یک طرفش جدی نبودن و طرف دیگرش جدیت کامل است. ترکیبی از این دو را خواستم. اینکه موفق شده ام یا نه، قضاوتش با من نیست. سال قبل در کلاس مستر لوکارنو گفتید وقت یک دراکولای رومانیایی است، چون هالیوود هزار بار این کار را کرده. آن موقع فکر می کردند اسم فیلم پارک دراکولا خواهد بود. چرا تغییر دادید؟ در نهایت، اسم را کوتاه کردم تا هم کلی تر و هم دقیق تر باشد. این اسم از قبل معروف و قابل تشخیص است. صدها فیلم با این عنوان وجود دارد. چون فیلم من ادای احترام و بازگشتی است به سینما و اسطوره هایش، خواستم عنوانش مثل یک عنوان واقعی سینمایی باشد. فیلم جشن شکل هایی است که شاید قدیمی به نظر برسند، اما با ابزار جدید ساخته شده اند: از تصاویر تولیدشده با هوش مصنوعی استفاده کرده ایم، با آیفون فیلم برداری شده و حال وهوای کمدی خاصی دارد. در واقع، همه این ها با هم ترکیب شده اند. 
تصویری از رادو ژوده چرا سراغ نام هایی مثل چاپلین، اسپیلبرگ یا کاپولا رفتید؟ هر کدامشان در یک بستر داستانی خاص آمده اند. مثلاً یکی از اپیزودها با داستان واقعی یک بیمارستان درمان جوان سازی در دهه 70 شروع می شود. نیکولای چائوشسکو، دیکتاتور رومانی، مخفیانه افراد ثروتمند و بانفوذ خارجی را به آنجا می آورد و یکی از آن ها چاپلین بود. این تمِ جوان شدن، به طور طبیعی به داستان های خون آشامی و دراکولا مربوط می شود. فیلم گفت وگویی است میان آثار مورنو، هالیوود، داستان های عامه پسند و وجه پالپ سینما. برای من، حفظ تعادل بین فیلم های جسور و تجربی با جنبه های سرگرم کننده، مهم است. در فیلم هم ابتذال و هم ارجاعات ادبی وجود دارد. این ترکیب برای چیست؟ من به پالپ علاقه دارم، همان قدر که به فرهنگ والا. در این فیلم، هم داستان های سطحی و عامه پسند هست، هم نقل قولی از ویتگنشتاین. شخصیت های احمق هست، اما شعرخوانی هم داریم. حتی از ادبیات کلاسیک رومانی هم استفاده کرده ام، مثل داستان های ایون کرنگه که خیلی هم رکیک هستند، ولی چون او نابغه ادبیات ماست، دیگر نمی توانند بگویند من مبتذل هستم. فیلم، با مسئله جنسیت و سکسوالیته هم بازی می کند. این موضوع چطور وارد کار شد؟ من این موضوع را از نظر سیاسی و اجتماعی مهم می دانم. به همین دلیل، نه تنها آن را در داستان گنجاندم، بلکه شخصیت های مختلفی را نشان دادم که رویکردهای متفاوتی دارند. از نگاه های سنتی تا دیدگاه های بسیار مدرن و حتی افراطی. سعی کردم واقعیت جامعه امروز رومانی را بازتاب دهم؛ جایی که هنوز هم تابوها و کشمکش های فرهنگی زیادی وجود دارد. فیلم به مسائل روز سیاسی، از ترامپ و ایلان ماسک گرفته تا جنگ ها، اشاره می کند. هدف شما از این ارجاعات چه بود؟ این ها بخشی از دنیای ما هستند. اگر فیلمی در دوران معاصر بسازید و از این عناصر حرف نزنید، انگار دارید واقعیت را سانسور می کنید. برای من، سیاست همیشه در زندگی روزمره حضور دارد؛ چه بخواهیم چه نه. حتی وقتی دارید یک داستان خون آشامی تعریف می کنید، سیاست خودش وارد می شود. شما از هوش مصنوعی هم استفاده کرده اید. این برای خلق طنز بوده یا نقد فناوری؟ هر دو. هوش مصنوعی ابزاری است که هم می تواند شگفت انگیز باشد و هم خطرناک. من از آن استفاده کردم تا تصاویری خلق کنم که هم زیبا هستند و هم کمی ترسناک. همان حس دوگانه ای که در واقعیت هم از ای آی داریم. در عین حال، استفاده از این تکنولوژی در فیلم، یک شوخی با همین ترندهای تازه هم هست. 
تصویری از فیلم دراکولا با وجود تمام این ارجاعات، فیلم همچنان حال وهوای سرگرم کننده دارد. این تعادل را چطور حفظ کردید؟ این برایم خیلی مهم بود. من نمی خواستم فیلم فقط یک بیانیه سیاسی یا یک تجربه آوانگارد باشد. می خواستم تماشاگر بخندد، شگفت زده شود، کمی بترسد و حتی لحظاتی احساساتش برانگیخته شود. اگر فیلم نتواند سرگرم کند، حتی بهترین ایده ها هم ممکن است در ذهن مخاطب نماند. فکر می کنید واکنش تماشاگران به فیلم چگونه خواهد بود؟ راستش را بخواهید، پیش بینی واکنش تماشاگران همیشه دشوار است. بعضی ها ممکن است از این ترکیب ژانرها، ارجاعات و شوخی ها لذت ببرند، اما بعضی دیگر شاید بگویند زیادی شلوغ و پراکنده است. برای من، مهم این است که فیلم گفت وگویی را آغاز کند. چه با خنده، چه با بحث یا حتی با عصبانیت. اگر تماشاگران بعد از دیدن فیلم، هنوز به آن فکر کنند، یعنی کارم را درست انجام داده ام. آیا نگران سانسور یا محدودیت در اکران فیلم نیستید؟ همیشه این خطر وجود دارد، مخصوصاً وقتی با موضوعاتی کار می کنید که می تواند حساسیت برانگیز باشد. اما من باور دارم که سینما باید آزاد باشد و بتواند به هر مسئله ای بپردازد. اگر بخواهیم مدام از ترس سانسور عقب نشینی کنیم، دیگر چه چیزی از هنر باقی می ماند؟ بعد از دراکولا ، برنامه بعدی شما چیست؟ فعلاً به استراحت کوتاهی نیاز دارم، اما همیشه ایده هایی در ذهن دارم. ممکن است دوباره به یک پروژه کوچک تر و شخصی تر برگردم، یا برعکس، سراغ کاری حتی بلندپروازانه تر بروم. اما مطمئنم که همچنان به کاوش در مرز میان سینمای هنری و سینمای عامه پسند ادامه می دهم؛ همان جایی که برای من جذاب ترین لحظات اتفاق می افتد. | 
تصادف زنجیره‌ای 6 خودرو در این خیابان تهران
شوک دوباره به خریداران؛ کرمان‌موتور گران کرد
غافلگیری بزرگ؛ تیم جدید مهدی طارمی مشخص شد