کودکانی که شیرین کننده های مصنوعی و طبیعی مانند آسپارتام، سوکرالوز و گلیسیریزین مصرف می کنند، ممکن است با افزایش خطر بلوغ زودرس مواجه شوند، به ویژه اگر نشانگرهای ژنتیکی خاصی داشته باشند.

به گزارش ایسنا، نتایج یک مطالعه، شیرین کننده ها را به تغییرات هورمونی وعدم تعادل باکتری های روده مرتبط می کند که می تواند بلوغ را تسریع کند و اثرات آن بین پسران و دختران متفاوت است. بلوغ زودرس با عواقب جدی سلامتی در مراحل بعدی زندگی مانند استرس عاطفی و اختلالات متابولیکی، مرتبط دانسته شده است. یافته ها می تواند توصیه های غذایی را تغییر داده و غربالگری ژنتیکی را برای کاهش خطرات طولانی مدت تشویق کند.

محققان دریافته اند که مصرف آسپارتام، سوکرالوز، گلیسیریزین و قندهای افزوده به طور قابل توجهی با خطر بالاتر بلوغ زودرس، به ویژه در کودکانی با ویژگی های ژنتیکی خاص، مرتبط است. هرچه نوجوانان بیشتر از این شیرین کننده ها مصرف کنند، خطر بلوغ زودرس مرکزی در آن ها بیشتر می شود.

به گفته نویسنده مسئول این مطالعه، این بررسی یکی از اولین مطالعاتی است که عادات غذایی مدرن به ویژه مصرف شیرین کننده ها را با عوامل ژنتیکی و رشد بلوغ زودرس در یک گروه بزرگ و واقعی مرتبط می کند. همچنین تفاوت های جنسیتی در نحوه تأثیر شیرین کننده ها بر پسران و دختران را برجسته می کند و لایه مهمی به درک ما از خطرات سلامتی فردی اضافه می کند.

نوعی از بلوغ زودرس که به عنوان بلوغ زودرس مرکزی شناخته می شود، به طور فزاینده ای رایج است. این نوع بلوغ می تواند منجر به پریشانی عاطفی، کوتاه تر شدن قد در بزرگسالی و افزایش خطر اختلالات متابولیک و تولید مثلی در آینده شود.

این مطالعه شامل داده های 1407 نوجوان بود و بلوغ زودرس مرکزی در 481 نوجوان تشخیص داده شد. محققان میزان مصرف شیرین کننده نوجوانان را از طریق پرسشنامه های معتبر و آزمایش نمونه های ادرار ارزیابی کردند. استعداد ژنتیکی با استفاده از نمرات خطر پلی ژنیک مشتق شده از 19 ژن مرتبط با بلوغ زودرس مرکزی، تعیین شد. بلوغ زودرس بر اساس معاینات پزشکی، سطح هورمون ها و اسکن ها تشخیص داده شد.

مصرف سوکرالوز با افزایش خطر بلوغ زودرس مرکزی در پسران و مصرف گلیسیریزین، سوکرالوز و قندهای افزوده با افزایش خطر بلوغ زودرس مرکزی در دختران مرتبط بود. این یافته ها مستقیما به خانواده ها، متخصصان اطفال و مقامات بهداشت عمومی مربوط می شود. آن ها نشان می دهند که غربالگری خطر ژنتیکی و تعدیل مصرف شیرین کننده ها می تواند به جلوگیری از بلوغ زودرس و پیامدهای بلندمدت آن بر سلامت کمک کند. این می تواند به دستورالعمل های غذایی جدید یا ابزارهای ارزیابی خطر برای کودکان منجر شود که از رشد سالم تر حمایت می کنند.

همچنین نتایج تحقیقات قبلی نیز نشان می دهد که برخی شیرین کننده ها می توانند به طور مستقیم بر هورمون ها و باکتری های روده مرتبط با بلوغ زودرس تأثیر بگذارند. به طور مثال، آسه سولفام پتاسیم که یک شیرین کننده مصنوعی است که با فعال کردن مسیرهای طعم شیرین در سلول های مغز و افزایش مولکول های مرتبط با استرس، سبب آزاد شدن هورمون های مرتبط با بلوغ می شود.

شیرین کننده دیگری به نام گلیسیریزین که در شیرین بیان یافت می شود، تعادل باکتری های روده را تغییر داده و فعالیت ژن های دخیل در شروع بلوغ را کاهش می دهد. این موضوع نشان می دهد که آنچه کودکان می خورند و می نوشند، به ویژه محصولاتی که دارای شیرین کننده هستند، ممکن است تأثیر شگفت انگیز و قدرتمندی بر رشد آن ها داشته باشد.