روزنامه کیهان در مطلبی با عنوان چند نکته درباره کارنامه و مسئولیت جدید آقای لاریجانی به بررسی نقاط عطف علی لاریجانی برای منصب دبیری شورای عالی امنیت ملی پرداخته است.

این روزنامه در این زمینه نوشت: 1) انتصاب آقای علی لاریجانی به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی (شُعام) از سوی رییس جمهور، بحث های گوناگونی را در فضای رسانه ای برانگیخت.

برخی او را نماد عقلانیت و اعتدال معرفی کردند؛ عده ای نشان از تجدید نظر در سیاست های کلان نظام خواندند (!) برخی گفتند نشانه عقبگرد و دور شدن پزشکیان از طیف تندرو اصلاح طلبان است؛ کسانی رد صلاحیت وی در انتخابات را یادآور شدند؛ و گروهی هم نقش وی در تصویب برجام را برجسته کردند.

2) به نظر می رسد نگرش صفر و صدی، و قالبی، نتواند دقت لازم را به مخاطب برای تحلیل بدهد. باید عنایت داشت که تعیین دبیر شورا در هر دوره ای بنا بر سلیقه رییس جمهور وقت و در هماهنگی با رهبر انقلاب انجام می شود و آقای لاریجانی هم از این رویه مستثنا نیست. از این منظر، احتمالا حضور او می تواند در جبران برخی نواقص و ضعف های موجود در دولت پزشکیان مفید باشد.

لاریجانی دارای تجارب کلان مدیریتی در سپاه پاسداران، وزارت ارشاد، ریاست صدا و سیما، دبیری شورای عالی امنیت ملی و ریاست مجلس است. او همچنین عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای عالی انقلاب فرهنگی، و مشاور رهبر انقلاب بوده است. طبعا مانند هر شخصیت دیگری، کارنامه آقای لاریجانی در این موقعیت ها و مناصب یکسان نبوده است. مدیریت او در صدا سیما و پخش برخی برنامه های روشنگر از جمله درباره کنفرانس برلین، با خشم افراطیون مدعی اصلاحات در اواخر دهه هفتاد مواجه شد، تا آنجا که شعار دادند سیمای لاریجانی، تعطیل باید گردد !

3) از نظر تاریخی، یکی از نقاط عطف کارنامه آقای لاریجانی، دبیری شعام در دوران ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد است. لاریجانی در انتخابات سال 1384 نامزد شورای هماهنگی نیروهای انقلاب بود، اما این احمدی نژاد بود که توانست اعتماد بخش مهمی از نیروهای انقلابی و توده مردم را کسب کند. اتفاق مثبت در این مقطع، انتصاب لاریجانی به دبیری شعام بود. همدلی مردم و حاکمیت و نیروهای انقلاب در این دوره موجب موفقیت های مهم بین المللی شد.

لاریجانی دو سال بعد به خاطر برخی اختلافات از جایگاه دبیری شعام کناره گیری کرد و در انتخابات مجلس هشتم به عنوان نماینده مردم قم راهی مجلس شد. نکته جالب توجه اینکه نمایندگان انقلابی مجلس، برای حمایت بیشتر از دولت، آقای لاریجانی را جایگزین آقای حداد عادل در ریاست مجلس جایگزین کردند.

اما به مرور در اثر برخی اختلاف ها (و نقش آفرینی منفی برخی عناصر)، دولت و مجلس در برخی مسائل مقابل هم قرار گرفتند. اوج تنش ها، جنجال استیضاح وزیر رفاه و کار در بهمن سال 1391 بود که با تحرکات برخی عناصر مشکوک، به ملکوک کردن حیثیت دولت و مجلس انجامید. بد اخلاقی طرفین، کام مردم را تلخ کرد و توبیخ رهبر انقلاب را به دنبال داشت.

4) موضوع بعدی، ماجرای مذاکرات هسته ای است. آقای لاریجانی دو دهه قبل درباره توافق سعدآباد (دولت خاتمی/ روحانی) که موجب دو سال کلاهبرداری و طلبکاری بیشتر تروییکای اروپایی شد، گفت: دُرّ غلطان دادیم و آب نبات گرفتیم . لاریجانی در آن دوران دبیری شورای عالی امنیت ملی و در مذاکرات هسته ای با خاویر سولانا، موفق عمل کرد. هر چند که اروپا در این دوره هم به چهارچوب توافق شده برای بررسی ابهامات و بستن پرونده هسته ای (مدالیته) پایبند نماند. اما لاریجانی ده سال بعد، حامی تصویب بیست دقیقه ای برجام در مجلس شد و حال آن که کمیسیون تخصصی مجلس، پس از 44 روز بررسی دقیق با حضور متخصصان، بندهای متعددی از توافق تدوین شده را دارای خلل ها و خسارت های بزرگ برای ایران ارزیابی کرده بود.

5) غلامحسین کرباسچی، در این مقطع (7 آذرماه 1394) ضمن نام بردن از افرادی مانند علی لاریجانی، به روزنامه شرق گفته بود: ما بعد از انتخابات 1392 روش نامعقول به کار نگرفتیم. دولت (روحانی) از طرف مقابل یارگیری کرده، مثلاً در سیاست خارجی و برجام، در مجموع بازی طرفداران دولت در گروه های سیاسی به واسطه همین سربازگیری از جبهه مقابل بوده و در مجلس هم می تواند اتفاق بیفتد .

این رویکرد دوگانه، ذیل رویکرد بزرگ تری بود که نشریه صدا به قلم عباس- ع (محکوم پرونده فروش اطلاعات به بیگانگان)، 21 شهریور 1395 لو داد: مهم ترین هدف اصلاح طلبان، تعمیق شکاف در حاکمیت است. مهم ترین عاملی که در شرایط کنونی به عنوان پیشران فرآیند ما عمل خواهد کرد، جلوگیری از وحدت اصولگرایان است. نهایی کردن شکاف میان جناح حاکم، به لحاظ تاریخی مهم است. اصلاح طلبان باید نقش گُوِه ای را بازی و این شکاف را به جدایی کامل برسانند .

6) هر چند شورای نگهبان، صلاحیت آقای لاریجانی در انتخابات ریاست جمهوری را تایید نکرد، اما او با حکم رهبر انقلاب، عضو نهادهای بالادستی مانند مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای عالی انقلاب فرهنگی بوده است. رهبر انقلاب 8 خرداد 1399 ضمن صدور حکمی، دکتر علی لاریجانی را به عنوان مشاور خود و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب کردند. آقای لاریجانی، آبان سال گذشته در جایگاه مشاور رهبر انقلاب، به لبنان و سوریه سفر کرد و اخیرا نیز با رییس جمهور روسیه، در مسکو دیدار و مذاکره داشت.

7) او در ماجرای جنگ اخیر، تحلیل های قوی و محکمی در مهار عملیات روانی سنگین دشمن و تبیین اقتدار پیروزمندانه جمهوری اسلامی ایران ارائه کرد. بسیاری از این مواضع در هفته های اخیر، همان مواضع جریان های انقلابی بوده است:

- اگر ایران بپذیرد که تسلیم آن ها شود، همه مسائل حل می شود ولی ایرانیان یک سابقه تمدنی بزرگی دارند و زیر بار حرف زور نمی روند.

- روز اول جنگ به تلفن مقامات کشور، از جمله خودم زنگ زدند که 12 ساعت وقت دارید از تهران خارج شوید وگرنه به سرنوشت آقایان رشید و باقری مبتلا می شوید؛ جواب درخوری دادم.

- رهبر انقلاب، روز اول با به دیوار کوبیدن حرف نتانیاهو، او را ساقط کرد.

- می خواستند تهران را تخلیه کنند، اما خودشان روزهای آخر اعتراف کردند تل آویو خالی از سکنه شده و در حال ذوب شدن است.

- دشمن پس از خسارات فراوان، از طریق واسطه ها درخواست آتش بس داد.

- از 14 موشک ایران، 6 موشک به پایگاه آمریکا خورد، محکم هم خورد و هرکدام 400 کیلوگرم سر جنگی داشت. ما خودمان می دانیم چه شده، اما بگذارید ترامپ با اوهامش صفا کند.

- پس از جنگی که علیه ما رخ داد، دیگر مطلقاً به آمریکا اعتماد نداریم.

ایران باید در مورد دو چیز تجدید نظر کند؛ یکی مذاکره، یکی تعامل با آژانس. سه کشور اروپایی در جنگ پشت اسراییل بودند؛ هیچ کاری برای ما نکردند. آژانس هیچ تکلیفی در قبال تکالیف ما انجام نداد .

لاریجانی همچنین پس از موشکباران پایگاه آمریکا در قطر، خطاب به ترامپ نوشت: پرگویی و توهین های ترامپ به ملت بزرگ ایران- عظمت دادن! به تشییع جنازه سربازان آمریکایی در منطقه .

8) نکته دیگری که باید عنایت داشت، تداوم فعالیت اثرگذار آقای سعید جلیلی در شورای عالی امنیت ملی، به عنوان یکی از دو نماینده رهبری در این شوراست. برخی افراطیون ورشکسته وانمود می کردند که لازمه آمدن لاریجانی، حذف جلیلی از شورا است. اما این فضاسازی هم با انتشار خبر تشکیل معاونتی جدید (با ماموریت های ویژه) و رفتن آقای احمدیان از شورا به دولت ، ابطال شده است.

9) هدف از تحول اخیر در شعام، (بر خلاف انگاره سازی موهوم افراطیون مدعی اصلاحات)، تقویت اقتدار ملی ناظر به نقش دولت در شورا است و نه محروم کردن شورا از فرد صاحب نظری مثل آقای جلیلی. بنابراین نباید در تله مجادله انگیزان و اختلاف افکنان افتاد. درباره بی اخلاقی و خباثت باطن برخی افراطیون مدعی اصلاحات، باید گفت ک که نفاق آن ها به آقای لاریجانی محدود نمی شود.

10) تعبیر کرباسچی را به یاد بیاورید. چهار سال بعد (13 شهریور 1398)، حسین مرعشی دبیرکل بعدی حزب کارگزاران درباره احتمال حمایت از لاریجانی در انتخابات مجلس، در روزنامه اعتماد نوشت: چه لزومی دارد به سمت اصولگرایان معتدل برویم. در دنیا مرسوم است که روی اسب برنده شرط می بندند. کارگزاران هم روی اسب بازنده شرط بندی نمی کند. آن ها بازارشان را از دست داده اند .

این طیف، یک روز آقای عارف را تا عرش بالا برده و روز دیگر، او را اصلاح طلب قلابی و برانگیخته نهادهای امنیتی خوانده اند. آن ها به حدی افراطی و موهن رفتار کردند که عارف و موسوی لاری مجبور شدند از ریاست و معاونت شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان، و بهزاد نبوی از ریاست جبهه اصلاحات استعفا دهند. دو بار در انتخابات از آقای روحانی حمایت کردند، اما ضمنا او را نامزد اجاره ای نامیدند و خواستار استعفا یا عبور از وی شدند. خاتمی را قدیس اصلاحات وانمود کردند، اما مدتی بعد، اُردک لنگ لقب دادند و خواستار استعفای وی یا عبور از خاتمی شدند. رفتار آن ها با آقای هاشمی نیز بخش شرم آوری از این رفتار منافقانه است.

با ملاحظه جمیع مباحث، می توان گفت که مرزبندی صریح و قاطع با این طیف آلوده و ناسالم، نقش پررنگی در موفقیت هر مسئولی از جمله در سطح دولت و شورای عالی امنیت ملی خواهد داشت.