شهریور سال 1402 بود که خبر به قتل رسیدن 11مرد مازندرانی که همگی طی سال های متمادی شوهران یک زن به نام کلثوم اکبری بودند؛ مثل بمب در فضای مجازی سر و صدا به پا کرد.

ماجرای این قتل های سریالی از سال 80 شروع شده بود اما به دلیل اینکه قربانیان همگی مردان سالخورده و عمدتا بیمار بودند؛ بازماندگان آن ها به مرگ آن ها مشکوک نمی شدند و ماجرا را پیگیری نمی کردند تا اینکه در سال 1402 در حالی که 22سال از اولین نقشه مرگبار گذشته بود؛ زمانی که پیرمردی به نام عزیزالله بابایی به طرز مرموزی جان خودش را از دست داد؛ دست این زن رو شد.

پسر عزیزالله بابایی ماجرای فاش شدن راز قتل های سریالی را اینطور روایت می کند: بعد از مرگ مادرمان به دلیل اینکه پدرم تنها بود تصمیم به ازدواج مجدد گرفت و با معرفی از سوی یکی از آشنایان با کلثوم ازدواج کرد. مدت زیادی از ازدواج آن ها نمی گذشت و در این مدت بیشتر از چهار یا پنج بار او را ندیده بودیم. او زنی خوش زبان بود و رفتارش با ما بد نبود.

پسر مقتول در مورد مرگ پدرش می گوید: وقتی پدرم ناگهانی به رحمت خدا رفت ماجرای فوت او برای ما خیلی مرموز بود. نمی توانستیم باور کنیم که بیماری پدرم ناگهان به حدی حاد شود که مرگ او را رقم بزند. در حال برگزاری مراسم تدفین و عزاداری او بودیم که یکی از آشنایان قدیمی مان با برادرم تماس گرفت تا تسلیت بگوید.

در حال صحبت بودند که ناگهان سر حرف باز شد و گفت چند وقت پیش پدرش با فردی ازدواج کرده که او قصد داشته با خوراندن نوشیدنی مسموم پدرش را بکشد. دوستمان می گفت پدرش متوجه شده بود که این نوشیدنی مسموم است و چیزی در آن حل شده برای همین از خوردن آن امتناع کرده بود و بعد از آن هم آن خانم را طلاق داده بود. این دوست قدیمی که می دانست پدر ما هم اخیرا تجدید فراش کرده بود در میان صحبت هایش گفته بود که نام زن پدرش که قصد قتل داشته کلثوم اکبری بوده است.

با شنیدن این نام انگار برق از سر خانواده بابایی پرید. این فرد همان زن پدر خودشان بود و حالا گویی تکه های پازل حل معمای مرگ پدرشان داشت کنار هم قرار می گرفت، برای همین اقدام به شکایت از این خانم کردند: به مراجع قضایی مراجعه کرده و اعلام کردیم به مرگ پدرمان مشکوک هستیم. ماجرای اقدام نافرجام به قتل پدر دوستمان را هم تعریف کردیم و ماموران این خانواده را تحت تحقیق قرار دادند و پدر دوستمان شخصا موضوع را برای ماموران تعریف کرد.

شاید اگر همان موقع خانواده ای که پدرشان مورد سوءقصد نافرجام قرار گرفته بود، اقدام به ثبت شکایت می کردند لااقل از قتل چند نفر دیگر از جمله پدر خانواده بابایی جلوگیری می شد اما حقیقت این است که هیچ کس فکرش را هم نمی کرد که ابعاد این حادثه اینقدر گسترده و فجیع باشد.

به هر حال پیگیری های خانواده بابایی بود که سبب شد کلثوم بازداشت شده و به قتل های سریالی یکی پس از دیگری اعتراف کرده و صحنه قتل را بازسازی کند. کلثوم بعد از سر به نیست کردن شوهران خود طلب دریافت ارثیه و مهریه می کرد و در حقیقت انگیزه اصلی او از این قتل ها طراحی و اجرای همین دسیسه های مالی بود.

کلثوم اکبری اهل روستای ملک آباد مازندران است. در شناسنامه او تاریخ تولدش سال 46 ثبت شده اما خانواده قربانیان اعتقاد دارند که سن و سالش بیشتر از این حرف هاست. اولین قتل در سال 80 رخ داده بود. آن زمان فرزندان کلثوم خردسال بودند و شوهر او مدتی قبل فوت کرده بود که او با مرد میانسالی ساکن یکی از روستاهای اطراف قائمشهر ازدواج کرد. فرزندان این مرد در شهرهای اطراف از جمله جویبار زندگی می کردند و هر کدام مشغول کار و زندگی خود بودند برای همین زیاد فرصت نمی کردند به پدرشان سر بزنند.

یکی از فرزندان مقتول آن زمان معلم بود و شب یلدای سال 81 به او خبر داده بودند که حال پدرش بد است. او سریع بالای سر پدرش در بیمارستان حاضر شده بود و گفته بود پدرم اینقدر سر حال بود که حتی یک برگ از دفترچه بیمه او هم مصرف نشده است اما از آن روز به بعد مرد میانسال هر روز ضعیف تر شد. فرزندانش او را به خانه آوردند و از او مراقبت می کردند اما حال او هر روز وخیم تر می شد تا اینکه یک روز وقتی دختر مقتول بیرون از خانه رفت، موقعی که به خانه برگشت زن پدر خود را در حال شیون دید و متوجه شد پدرش مرده است.

فرزندان مقتول حتی به کلثوم شک هم نکردند چون او با آن ها و پدرشان مهربان بود. اما بعدا اعتراف کرد که به مقتول قرص و الکل صنعتی خورانده است و آن روز وقتی دختر مقتول از خانه بیرون رفته حوله نم دار روی دهان مقتول گذاشته و او را به قتل رسانده است. از این قربانی دو هکتار زمین به کلثوم ارث رسید.

بعد از آن با همین شیوه دست به قتل های دیگری زد؛ از جمله قتل مردی میانسال که دخترش می گفت بعد از دستگیری کلثوم وقتی او را در دادسرا دیدیم اظهار پشیمانی نکرد. قتل این مرد ده سال قبل از دستگیری کلثوم رخ داده بود. متهم تنها یک ماه با این فرد زندگی مشترک داشت.

به او قرص خورانده و سبب تشنج مقتول شده بود. بار اول مرد میانسال با اقدام به موقع فرزندانش بهبود پیدا کرده و به خانه برگشته بود اما مجددا کلثوم با خوراندن قرص به او مرگش را رقم زد. فرزندان این پیرمرد به مرگ پدرشان مشکوک شده و حتی شکایت هم کرده بودند اما پزشکی قانونی علت تامه فوت را کشف نکرد و پرونده آن زمان مختومه شد.

کلثوم به این قتل ها یکی پس از دیگری اقرار کرد و با صدور کیفرخواست با عنوان اتهامی مباشرت در 11فقره قتل عمدی و اقدام به یک فقره قتل نافرجام؛ پرونده اش برای رسیدگی به شعبه دوم کیفری یک دادگاه انقلاب ساری ارجاع شد.

خانواده چهار نفر از مقتولان حاضر شده و تقاضای قصاص کردند. خانواده بقیه قربانیان نیز در جلسه بعدی تقاضای خود را تسلیم دادگاه خواهند کرد. در حال حاضر این پرونده بیش از 45 شاکی دارد که تعدادی از آن ها اولیای دم و بقیه ورثه اولیای دم فوت شده هستند.

متهم در ابتدا سعی کرد از پذیرش اتهام طفره رود اما وقتی فیلم بازسازی صحنه قتل که توسط او انجام شده بود در دادگاه به نمایش گذاشته شد قبول کرد که اعترافات قبلی اش صحت داشته است اما همچنان سعی می کرد با مظلوم نمایی از بیان جزییات امتناع کند.

او برابر سوالات قاضی به زبان مازندرانی می گفت نمی دانم و به تنها جمله ای که اکتفا کرد این بود که گفت: من اگر می دانستم کار به اینجا می رسد این کارها را نمی کردم. وکیل کلثوم در پایان در دفاع از او گفت: به نظر می رسد وضعیت روحی و روانی این متهم نیاز به بررسی بیشتر دارد.

اما در این قسمت از محاکمه یکی از اولیای دم حاضر در پرونده با اعتراض به این ادعای آقای وکیل گفت: این خانم داروهای تخصصی دیابت و داروهای جنسی را با هم ترکیب می کرده و در چند نوبت به قربانیان می خوراند تا اوردوز نکنند. چنین نقشه ماهرانه ای که منجر به فریب تعداد زیادی خانواده های سرشناس شده که حتی اقدام به شکایت نکردند نمی تواند کار یک مجنون باشد.

سپس متهم در مورد نحوه خرید و نگهداری داروها گفت: این داروها متعلق به خودم بود. آن ها را در یخچال نگهداری می کردم و خودم آن ها را خریداری می کردم. قضات دادگاه بعد از پایان رسیدگی برای صدور رای وارد شور خواهند شد.

خانواده قربانیان داغدار از اینکه این جنایت از زمان فاش شدن تا به حال دستمایه طنز و شوخی قرار گرفته است آزرده خاطر هستند. یکی از اولیای دم می گوید: این اتفاق برای ما سخت و سهمگین بود چون قربانی این جنایت پدران ما بوده اند. حالا به جای اینکه شاهد رسیدگی هر چه سریعتر و آسیب شناسی این ماجرا باشیم شاهد شوخی های سهل انگارانه ای هستیم که داغ ما را بیشتر می کند.

منبع: هفت صبح