چند سالی است بدون استناد به هیچ روایت دینی و فقط بر پایه توصیه های بلاگرها و اینفلوئنسرهای فضای مجازی مردم را به باوری خرافی ترغیب می کنند.

به گزارش ایران، افرادی در فضای مجازی به مردم توصیه می کنند برای خانه دار شدن در روز سیزدهم از ماه صفر جاکلیدی بخرند، یا برای بچه دار شدن در این روز عروسکی تهیه کنند یا برای پولدار شدن، خرید قطعه ای هر چند کوچک از طلا را در برنامه هایشان بگنجانند.

طرفداران این باور عقیده دارند حالا که در این روز شانس و اقبال به در خانه تان آمده، نباید فرصت را از دست بدهید.

به گفته فعالان اقتصادی، سال گذشته با همین شایعات که از سوی برخی افراد در شبکه های اجتماعی منتشر شد، گروه زیادی از مردم برای خرید طلا به بازار رفتند و برخی از کالاهایی مثل جاسوییچی که در زمان های دیگر قیمت چندان بالایی ندارند، در این روز با قیمت های بالا به فروش رسیده است.

هر چند مواردی که در مورد خاص بودن روز 13 صفر در فضای مجازی مطرح می شود پایه و اساس شرعی، عرفی یا رسمی ندارد و یک پدیده خرافاتی ساخته و پرداخته فضای مجازی است اما چرا برخی از مردم جذب فریب وعده های خرافی از این دست می شوند؟

فاطمه علایی، روانشناس معتقد است: بیشتر کسانی که چنین خرافه هایی را باور می کنند، افرادی هستند که توان نه گفتن ندارند، یعنی برخی از افراد هر چه را می شنوند، می پذیرند. همین باعث می شود تا این افراد با شنیدن و دیدن مداوم در مورد موضوعی مثل خرید کردن در روزی خاص، برای برآورده شدن حاجت و آرزویی جذب می شوند و عزم شان را برای خرید جزم می کنند.

اما این گروه فقط افرادی نیستند که جذب باورهای خرافی می شوند، این روانشناس می گوید: خودشیفته ها و کسانی که خودشان را بالاتر از دیگران می دانند در گروه بعدی قرار می گیرند. آن ها چون خودشان را بالاتر از بقیه می دانند، علاقه مندند که همیشه با دیگران تفاوت داشته باشند. آن ها همیشه می خواهند خودشان را بالاتر و آگاه تر از دیگران نشان دهند و برای آگاهی از آینده ای که برای همه نامعلوم است به باورهای خرافی و حتی فالگیری و رمالی روی می آورند. او تأکید می کند: به هر حال کسانی که به دنبال این باورها می روند از کار خود رضایت نسبی هم به دست می آورند.

این روانشناس می گوید: اینکه فرد با قطعه ای کوچک از طلا برای خود احساس می کند قدمی به یک آرزو نزدیک شده، شاید چندان خطرناک هم نباشد، همین حرکت در حقیقت احساس رضایت در فرد ایجاد می کند. اما موضوع زمانی جدی تلقی می شود که خرافه به باور تبدیل شود و اکثریت افراد به چنین باورهایی روی بیاورند. یعنی به جای تلاش و کسب راه های درست، علمی و منطقی برای رسیدن به اهداف و آرزوهای خود به انجام کارهای خرافی بپردازند.

این روانشناس تأکید می کند: مشکلات اجتماعی، اقتصادی، خانوادگی حتی شکست های عاطفی از زمره مواردی هستند که افراد را به سمت خرافه و باورهای خرافی سوق می دهند.

علایی با اشاره به اینکه رواج باورهایی از این دست گاهی به افزایش اختلافات خانوادگی منجر می شود، می گوید: بسیاری از افراد برای این که به این باور عمل کنند، خود و خانواده را تحت فشار قرار می دهند، گاهی خرید یک قطعه طلای کوچک به جدالی بی پایان در زندگی زناشویی و آسیب دیدن روابط بین فردی منجر می شود. همه این موارد نشان می دهد که باید قبل از انجام هر عملی، اهداف و برنامه های خود از انجام آن کار را برای خودمان ارزیابی کنیم و بدانیم آیا تحت تاثیر جو عمومی این کار را انجام می دهیم یا براساس استدلال و منطق خودمان. اگر جوابی برای پرسش هایمان داشتیم و از انجام آگاهانه کار مطمئن بودیم مشکل خاصی وجود ندارد. اما باید هوشیار باشیم که مرز بین باور و خرافه بسیار باریک است و کوچک ترین لغزشی در باورها می تواند، ما را به ورطه خرافه بیندازد.