فرارو- رقابت های وزنه برداری قهرمانی جهان قرار است به زودی در نروژ شروع شود تا مدعیان در اوزان مختلف، توانایی خود در جدال با پولاد سرد را به نمایش بگذارند. ایران، مطابق با انتظار، قرار است در دسته های مختلفی به مصاف رقبا برود و آن طور که مسئولان امر گفته اند، چندان هم از کسب مدال ناامید نیستند. باوجود این ولی می توان حدس زد از همین حالا، حتی پیش از آنکه این رقابت ها شروع شود، نگاه ها معطوف به یک ایرانی دیگر باشد که قرار نیست با پرچم ایران در این مسابقات شرکت کند: کیانوش رستمی.

داستان کیانوش در وزنه برداری ایران از آن دست داستان هایی است که از هر زاویه ای به آن نگریسته شود، چند باگ ریزودرشت دارد. او مدال آور طلایی المپیکی ایران است و در بسیاری از رقابت های جهانی هم با پرچم ایران صاحب مدال های رنگارنگ شده است. با این حال از زمانی که بر طبل ورزشکارسالاری دمید، رفته رفته افت کرد و از مدال آوری افتاد. او در برهه ای اعتقاد داشت دانش مربیان ایرانی به اندازه ای نیست که منجر به مدال آوری اش در تورنمنت های مختلف شود؛ در نتیجه تصمیم به تمرین انفرادی گرفت و رفته رفته از بقیه فاصله گرفت. در پی ایجاد تغییرات در مدیریت فدراسیون و کادر سرمربیان تیم ملی وزنه برداری، با کیانوش اتمام حجت شد که باید زیرنظر مربی تیم ملی فعالیت کند و از طرفی اگر رکوردهایش قابل قبول بود به تیم ملی فراخوانده شود. کیانوش این موضوع را بهانه ای دیگر برای دور کردن او از تیم ملی توصیف کرد. حتی کار به جایی رسید که در برهه ای تصمیم گرفت نامه ای سرگشاده به مسئولان سیاسی کشور بنویسد و از آن ها بخواهد مقابل چنین جریانی که اجازه نمی دهند او با پرچم تیم ملی ایران افتخارآفرینی کند، بایستند. البته که این یک روی سکه بود؛ چراکه مسئولان تیم ملی وزنه برداری ایران هم اعتقاد داشتند رکوردهای او اصلا به حدی نیست که توان حضور در تیم ملی وزنه برداری ایران را داشته باشد. از این رو، از او یک رکوردگیری شد و مطابق با انتظار، راهی به تیم ملی پیدا نکرد.

پس از آن اتفاقات، کیانوش رستمی تصمیم گرفت از ایران برود و با تغییر تابعیت، زیر پرچم تیم ملی کوزوو وزنه بزند. از آنجا که هنوز 2 سال از آخرین دعوتش به اردوی تیم ملی ایران نگذشته بود، مجبور بود از فدراسیون وزنه برداری ایران رضایتنامه ای ببرد تا بتواند زیر پرچم کوزوو وزنه بزند. اگرچه در روزهای نخست، مسئولان امر از اینکه او بدون اطلاع قبلی تابعیت کوزوو را پذیرفته و حتی پاسپورت این کشور را هم دریافت کرده شوکه و غافلگیر شدند ولی بعدها به دلیل اینکه در محاسبات جغرافیایی، ایران، کوزوو را به رسمیت نمی شناسد، صدور رضایتنامه برای او را امری تخیلی توصیف کردند. هرچند در این گیرودار، وزیر ورزش وقت هم تلاش کرد میانجیگری کند و او را به ماندن در ایران راضی کند. تلاش مذکور نتیجه ای در پی نداشت؛ کیانوش کمی بیشتر صبر کرد تا مدت زمان دوری اش از تیم ملی وزنه برداری ایران بیش از 2 سال شود. به این ترتیب، او راحت و بدون آنکه نیازی به دریافت رضایتنامه داشته باشد، راهی کوزوو شده و حالا قرار است تا برای تیم ملی این کشور در رقابت های نروژ، جایی که دیگر اعضای فدراسیون و وزنه برداران ایرانی هم حاضر هستند، وزنه بزند.

کیانوش در شرایطی قرار است در رقابت های وزنه برداری نروژ رقابت کند که شانس دریافت مدال را هم دارد؛ حداقل این چیزی است که رکوردهای ثبت شده از او، نشان می دهد. بدیهی است اگر چنین شود و آن وقت ورزشکاران جوان ایرانی هم انتظارات را برآورده نکنند و یا در مقام رقابت با او برآیند، ممکن است اتفاقی مشابه با آنچه که برای کیمیا علیزاده رخ داد، رقم بخورد. کیمیا، دختر تاریخ ساز ورزش ایران، چندی پیش با پرچم تیم ملی بلغارستان در بازی های المپیک پاریس به میدان رفت و با ناهید کیانی رقابت کرد؛ جایی که ناهید نقره و کیمیا برنز را دشت کردند. این اتفاق ولی زیر سایه رفتار سرد هادی ساعی و دیگر مسئولان ورزش ایران با کیمیا علیزاده قرار گرفت. در شرایطی که کیما در حال عبور از کنار آن ها، هادی ساعی، نسبت به کیمیا بی اعتنایی کرد تا این ویدیو حسابی وایرال شود. اگرچه در بازگشت به ایران، هادی ساعی به طور اساسی این مورد را تکذیب کرد و گفت که کیمیا را ندیده ولی مشخص بود، چندجای کار می لنگد. به هر روی، الان که قرار است کیانوش، که پیش تر برای تیم ملی وزنه برداری ایران مدال طلای المپیک گرفته، رودرروی ورزشکاران ایرانی قرار بگیرد، انتظار می رود رفتار مسئولان وزنه برداری ایرانی در مواجهه احتمالی با کیانوش، متفاوت تر از چیزی باشد که هادی ساعی کرد؛ به این امید که قدر مدال هایی که او با پرچم ایران گرفته، دانسته شود.