محرومیت 4 ماهه علیرضا بیرانوند باعث شده تا جایگاه او در 2 عرصه باشگاهی و ملی به خطر بیفتد. بیرانوند سال گذشته و پیش از شروع رقابت های بیست وچهارمین دوره لیگ برتر، قراردادش را به طور یک طرفه با پرسپولیس فسخ کرد و راهی تراکتور شد. پرسپولیس از این دروازه بان به 2 ارکان قضایی فدراسیون فوتبال شکایت برد و سرانجام پس از 408 روز، کمیته استیناف رای به محکومیت بیرانوند داد. او حالا علاوه بر اینکه باید 27 میلیارد تومان غرامت به باشگاه پرسپولیس بپردازد، نزدیک به 120 روز هم خانه نشین شده که این یکی خطرات به مراتب بیشتری برایش دارد.

دوری از تیم ملی در سال جام جهانی

محرومیت بیرانوند در شرایطی تا اواخر آذرماه ادامه خواهد داشت که امسال برای همه کشورهایی که به جام جهانی صعود کرده اند، سال مهمی است. انتهای این فصل به جام جهانی می خورد و بدیهی است که بازیکنان انگیزه ای مضاعف برای درخشیدن، جهت حضور در فهرست نهایی تیم ملی دارند. بیرو سال هاست که شماره یک تیم ملی است ولی درست در همین سالی که نیاز دارد در اوج آمادگی باشد، باید 4 ماه از مهمترین ماه هایش را بیرون بنشیند. از این منظر، می توان دغدغه او در فصل گذشته را درک کرد که چرا می خواست زودتر رای کمیته استیناف صادر شود. اگر فصل پیش این محرومیت برایش درنظر گرفته می شد، جورش را می کشید و در عوض در سالی به این مهمی، فرصت داشت تا یک بار دیگر جایگاه و پایگاهش به عنوان شماره یک تیم ملی را تقویت و تضمین کند. اکنونی ولی چنین اطمینانی نسبت به آینده اش ندارد و چه بسا حسرت سومین حضور متوالی در جام جهانی هم بر دلش بماند.

اگر مشمول نشود...

درست است که بیرو کم وبش 20 بازی به همراه تراکتور و تیم ملی را ممکن است از دست دهد ولی نگرانی هایش فقط معطوف به این مدت نیست؛ چراکه ممکن است جانشین او در تراکتور، در این مدت بدرخشد و آن وقت دراگان علاقه ای به دست بردن در ترکیب برنده نداشته باشد. از سوی دیگر، داستان مشمول شدن علیرضا بیرانوند برای خدمت سربازی هم از رگ گردن به او نزدیک تر است؛ بیرو اگر نتواند انتهای شهریور از پایان نامه اش دفاع کند و علاوه بر آن، مجوز حضور در رده دکتری را به دست نیاورد، مشمول است و باید به خدمت سربازی برود. اگر چنین شود، آن وقت فرصت هایش برای رسیدن دوباره به تیم ملی و بازپس گیری جایگاهی که در تیم ملی دارد، محدودتر هم می شود.

زمانی برای درخشش سیدحسین و پیام

با وجود همه گمانه زنی هایی که درباره سرنوشت علیرضا بیرانوند در ماه های آینده وجود دارد، محرومیت او فرصت بزرگی در اختیار سیدحسین حسینی و پیام نیازمند، دروازه بان های شماره 2 و 3 تیم ملی گذاشته تا در نبود بیرانوند، در سال منتهی به جام جهانی، خودی نشان دهند و در کنار یکدیگر بتوانند تاج شماره یکی را از سر بیرانوند بیندازند. دست بر قضا و بر حسب اتفاقاتی که همین چندماهه در فوتبال ایران رخ داده، هر 2 هم به قدر کافی، انگیزه برای درخشش دارند. سیدحسین پس از تحمل نامهربانی ها در باشگاه استقلال، این بار سر از اصفهان درآورده و قرار است در این فصل با پیراهن سپاهان به میدان برود. حسینی دلایل زیادی برای اثبات دوباره خودش به فوتبال ایران دارد.

شرایط درباره پیام نیازمند هم تقریبا مشابه است؛ او در این فصل از سپاهان به پرسپولیس آمده تا شاید بزرگترین چالش دوران حرفه ای اش را تجربه کند. پیام می داند در پرسپولیس، انتظارها از او به طور فزاینده ای زیاد است. طبیعی است که اگر او بتواند این مورد را تبدیل به فرصت کند آن وقت حتی می تواند به پیشی گرفتن از سیدحسین حسینی برای ایستادن در دروازه تیم ملی هم فکر کند.

هرکدام از این ها که باشد ولی در اصل ماجرا تفاوت چندانی ایجاد نمی کند؛ اگر این 2 بخواهند از سایه بیرانوند خارج شوند و از آن مهم تر، اگر قلعه نویی تمایلی به میدان دادن به این 2 دروازه بان داشته باشد، شاید برای آن ها الان بهترین فرصت است.