ناترازی پیش آمده در ماجرای آب به کلی با کمبود برق متفاوت است. حداقل از این جهت که برق را نمی توان ذخیره کرد. درحالی که آب را می توان و اگر کمبودی در آب بود با صرفه جویی شدید آن را جبران کرد و اجازه نداد که کمبود آب به مرحله بحرانی و خطرناک برسد. این کار از طریق سازوکار علمی و محاسبات روشن کاملاً شدنی است.

به گزارش هم میهن، در مورد برق، تولید آن منوط به سرمایه گذاری است. اگر بخواهیم که مثلاً طی دو سال 10درصد بر تولید برق کشور اضافه کنیم، به راحتی می توان سرمایه لازم و منابع سوخت کافی را محاسبه کرد و در صورت وجود، با چند ماه بالا و پایین این برق را وارد شبکه کرد. همه چیز با دقت تمام قابل محاسبه و پیش بینی است. حتی مصرف هم با دقت قابل پیش بینی است؛ مگر اینکه گرمای هوا بیش از انتظار کم یا زیاد شود که قطعاً روی مصرف برق اثر دارد که امسال چنین نبوده است.

پس وزارت نیرو باید پاسخگوی وعده های خود درباره نداشتن کسری برق در تابستان باشد. شاید بگویند که فلان شرایط فراهم نشده یا ریشه های ناترازی برق مربوط به گذشته است؛ اینها، کافی نیست. گذشته، گذشته است و وعده های وزارت بر اساس همان واقعیات داده شده است و می توانستند وعده ندهند. هرچند در همان زمان هم کارشناسان معتقد بودند که این وعده ها تحقق یافتنی نیست.

بنابراین، مدیریت برق کشور باید پاسخگوی وعده های صریح خود باشد. ولی برق در عین اهمیت داشتن، در برابر آب امری فرعی محسوب می شود. وضعیت آب در برخی شهرها به جایی رسیده که حتی با تصمیمات عجیب و غریب مواجه شده ایم؛ مثل بستن دستشویی های عمومی که امیدواریم نادرست باشد.

چون اگر همه جا را ببندند، اینجا را باید باز بگذارند. در موضوع آب باید خیلی محتاطانه رفتار کرد و همه علوم ممکن را به کار گرفت تا مبادا مشکلی جدی پیش آید. مهمترین علمی که به کمک می آید، هواشناسی است. هواشناسی با کرانه معقولی وضعیت آب وهوایی کشور را در ماه های آینده پیش بینی می کند. ابتدای سال آبی هم مهرماه است.

پیش بینی های علمی در سال گذشته نشان می داد که از نظر بارش ها سال بدی را در انتظار داریم. مدیریت منابع آب های کشور در ابتدای سال آبی کشور به طور معمول دستورالعمل نحوه مصارف آب را بر حسب پیش بینی بارش ها و منابع ورودی آب تعیین می کند و تمامی بخش های سازمان آب به ویژه سدها موظف به رعایت دستورالعمل ها مطابق مقادیر تعیین شده هستند.

اکنون این پرسش مطرح می شود که وضعیت کنونی آب پشت سدهای کشور به ویژه پنج سد تهران ناشی از چیست؟ آیا پیش بینی های هواشناسی نادرست بوده و بارش ها به طرز معناداری کمتر از پیش بینی ها بوده است؟ یا دستورالعمل های چگونگی مصارف آب خوب تنظیم و یا درست اجرا نشده است؟ و در هر دو صورت، چرا در 10ماه گذشته بازنگری لازم در دستورالعمل های صادره برای ایجاد موازنه میان منابع و ورودی های آب به سدها و مصارف آن انجام نشده است؟ دولت محترم و آقای پزشکیان باید دراین باره گزارش روشنی را به اطلاع مردم برسانند.