در تحقیقات متعددی به ویژگی های بیولوزیکی و رفتاری مختلفی اشاره شده که بین تی رکس ها و مرغ ها یکسان هستند.

به گزارش دیجیاتو، تیرانوسوروس رکس یا به اختصار تی. رکس (T.Rex)، بی شک یکی از نمادین ترین دایناسورها در فرهنگ عامه است که شکارچی ترسناکی با دندان های تیز، پاهای قدرتمند و غرشی هولناک محسوب می شود. بااین حال دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که مرغ خانگی ساده (Gallus domesticus) و در واقع تمام پرندگان امروزی، نزدیک ترین خویشاوندان زنده تی رکس هستند.

طبق تحقیقات منتشر شده در این رابطه، هر دو جانور، یعنی تی. رکس و مرغ، به گروهی از دایناسورها به نام تروپودها تعلق دارند. دسته ای که با استخوان های توخالی و اندام هایی با سه انگشت شناخته می شوند.

برای انجام تحقیق خود، دانشمندان فسیل های باستانی را بررسی کرده اند و متوجه شده اند برخی دایناسورهای تروپود، مانند ولوسی رپتور، ویژگی های بسیاری شبیه به پرندگان امروزی داشته اند. همچنین استخوان های توخالی از ویژگی های بارز فیزیولوژی پرندگان است.

یکی دیگر از ویژگی های مشترک، استخوان چنگال آرزو یا چنگالک است. زمانی تصور می شد این ساختار فقط مختص پرندگان است، اما تحقیقات اخیر نشان داده که در فسیل های تروپودها هم یافت شده است.

بااین حال، یکی از قوی ترین شواهد برای ارتباط مرغ با T. Rex از کشفیات یک دیرینه شناس به نام مری شوایتزر به دست آمده است. او همراه با تیم خود هنگام بررسی استخوان ران T. Rex موفق به کشف بقایایی از بافت نرم (به ویژه پروتیین های کلاژن) شدند که میلیون ها سال حفظ شده بود.

آنها سپس با توالی یابی این پروتیین ها، شباهت هایی به پروتیین های موجود در مرغ های امروزی پیدا کردند. یافته های آنها در نشریه Science منتشر شده است.

پرها دیگر شاخصه ای هستند که ارتباط بین دایناسورها و پرندگان را روشن تر می کنند. بسیاری از تروپودها، از جمله خویشاوندان نزدیک تی رکس بین دایناسورها و پرندگان، دارای پر بوده اند. البته پر در این موجودات، به جای پرواز، برای حفظ دما یا جلب توجه استفاده می شد.

دانشمندان می گویند با گذر زمان، این پرها تکامل یافتند و موارد استفاده جدیدی مانند پرواز در گونه های کوچک تر را پیدا کرده اند. طبق مقاله ای که در نشریه Integrative Zoology منتشر شده، هرچند تی رکس پر کامل نداشته، اما احتمالاً در دوران نوزادی دارای پوششی پرمانند و کرک دار بوده که مرحله ای میانی میان دایناسورهای فلس دار و پرندگان دارای پر محسوب می شود.

علاوه بر شواهد کالبدی و مولکولی، مرغ ها طبق مقاله ای که در Historical Biology منتشر شده، دارای ویژگی های رفتاری و عصبی خاصی هستند که ریشه در گذشته ماقبل تاریخ دارد.

مطالعات مربوط به حرکت پرندگان، به ویژه دویدن آنها، شباهت هایی به نحوه حرکت تروپودها را نشان می دهد. دانشمندان می گویند وقتی مرغ ها می دوند، شیوه راه رفتن آنها شبیه به دایناسورهای کوچک پیکری است که روزگاری روی زمین پرسه می زدند. مرغ ها همچنین از نظر غرایز شکارگری خود به اجدادشان شباهت هایی دارند.