سپهبد محسن مبصّر متولد سال 1296 در روستای سردرود تبریز بود و در سال 1375 در لندن از دنیا رفت. او تحصیلات عالی خود را در دانشکده افسری تهران و در رسته توپخانه به پایان برد. وی در فاصله سالهای 1343 تا 1349 رییس شهربانی کل کشور بود .

به گزارش عصر ایران؛ او در سال 1364 با پروژه تاریخ شفاهی هاروارد مصاحبه کرد. در این جا بخشی از مصاحبه او را می خوانیم که شرح برکناریش از ریاست شهربانی کل کشور است:

داستان انفصالم از شهربانی مربوط به این قضیه بود که در تهران یک عده جوان پیدا شده بودند که صورت هیپی داشتند، یعنی ریش دراز می گذاشتند، زلف هایشان را دراز می کردند، لباس های مخصوصی پوشیدند و اغلب این ها نه همه، به طرف هرویین هم کشانده شده بودند...

محمد رضا شاه چند دفعه اظهار تنفر کرد از آنهایی که هیپی شده بودند و می گفت از این ریش و پشمی ها من بدم می آید. ما هم هیچ نگفتیم چون هیچ کاری نمی شد کرد. یک روزی شاه گفت : مگر من نگفتم که بدم می آید از این هایی که اینقدر ریش و پشم دارند، کثافتند، هیپی. گفتم قربان فکری می کنم ببینم چه می شود کرد. گفت فکر ندارد شما همه اش امروز و فردا می کنید. من قول نداده بودم، گفتم اطاعت می کنم.

چند وقت بعد مراسمی بود که دانشگاه شاگرد اول ها را معرفی می کند. شاگرد اول دانشکده معماری که آمد مدال بگیرد، این ریش بلند داشت و یک هیپی کامل. من دیدم شاه ضمن این که نشان را می زند به سینه او، صورتش را برگردانده که او را نبیند.

بعد از این مراسم باز هم شاه گفت: دیدید آن شاگرد را؟ چیه آخر آن کثافت؟ من دیدم که هیچ چاره ای ندارم به غیر از این که باید یک فکری بکنم. خودم هم مبارزه با این چیز را لازم می دیدم. البته بعضی ها می گویند که هرکسی ریش دارد که هیپی نیست. ولی هیپی ها را ما می گرفتیم برای اینکه آن کسی که ظاهر هیپی دارد بالاخره کشانده می شود به طرف اعتیاد، اولش آدم به شکل هیپی می شود.

هیپی هم همین طور است. اول لباس هیپی می شود، بعد ایدئولوژی هیپی را می گیرد. من دستور دادم که بعضی از این هیپی ها را بگیرید و وادارشان کنید که بروند بتراشند سرشان را...

این ها را کلانتری ها می گیرند و یک سلمانی می خواهند که سرشان را بزنند. سرشان را ناقص می زدند که خودشان بروند بزنند. در این کار، یک نفر به اسم فرهاد مشکات هم بدون اینکه شناخته بشود گیر یک پاسبانی می افتد، می گیرند و می برند و سرش را می زنند. او آن شب کنسرت داشته در… تالار رودکی... می رود پیش شهبانو فرح که قربان من با این ریخت چطوری بیایم رهبری ارکستر کنم. ما را پلیس گرفته...

فردای آن روز شهبانو می رود پیش شاه که، این چه وضعی است؟ شما به یکی مدال می دهید، آن وقت رییس شهربانی را می فرستید می رود سرش را می زند. فرهاد مشکات را سرش زدند و فلان. گریه می کند و تقاضا می کند که مرا عوض کنند. ظاهراً شاه اول مقاومت می کند، بعد تصویب می شود و می گوید: خیلی خوب باید تحقیق کنیم ببینیم مسئول این کار کیست . به آقای علم، وزیر دربار، دستور می دهد که برو تحقیق کن ببین مسئول این کار کیست. منظورش مسئول تراشیدن مثلاً سرفرهاد مشکات بود.

...آقای علم به من تلفن کرد... گفتند، مبصر، مسئول این تراشیدن سرهای این ها که بوده؟ گفتم سلمانی. گفت: آقا شوخی نکن به من مأموریت دادند که مسئولش را تعیین کنید . گفتم که در تمام ایران در شهرها، چنین اتفاقاتی مسئولش رییس شهربانی کل کشور است که اسمش سپهبد مبصر است. گفت، آقا، این چه حرفی است؟ یک نفر را معرفی کن من به شاه بگویم. گفتم من از آنها نیستم، من سرتیپ رحیمی را که رییس شهربانی تهران بود معرفی کنم، شما بروید یقه او را بگیرید به او هم بگویید یک نفر دیگر را معین کند. آخرش به یک ستوان یکی بیفتد، آن وقت ستوان یک را تنبیه بکنید...

آن وقت وزارت دربار در روزنامه کیهان و اطلاعات اعلامیه صادر کرد. من آن شب از ترسم نخوابیدم چون عوض کردن رییس شهربانی کاری نبود که اعلامیه صادر کنند. همیشه شاه می گفت این برود و آن بیاید. اعلامیه رسمی صادر گردید به علت بیشتر از اندازه استفاده کردن از اختیارات.